Bij het overlijden van Prins Claus

Op zondagavond 6 oktober rond zeven uur is Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Claus overleden op de leeftijd van 76 jaar. Reeds jarenlang waren er zorgen over zijn psychische en lichamelijke gezondheid. Langzaam maar zeker werd het gebouw van zijn lichaam afgebroken. Op de laatste prinsjesdag werd hij plotseling met spoed overgebracht naar het ziekenhuis in Amsterdam, waar hij enkele weken later is overleden.

Claus Georg Willem Otto Frederik Geert von Amsberg trad op 10 maart 1966 in het huwelijk met prinses Beatrix. Bestonden er aanvankelijk in sommige delen van onze samenleving bedenkingen of zelfs weerstanden tegen de verbintenis van een Duitse jonkheer met onze kroonprinses, prins Claus heeft door zijn bescheiden en sympathieke opstelling deze reserves binnen korte tijd weten weg te nemen. We overdrijven niet als we zeggen dat hij zich een grote plaats heeft verworven in de harten van vele Nederlanders. We zullen ook wel niet teveel zeggen als we het vermoeden uitspreken dat vanaf vele kansels in ons land gedurende de laatste maanden in de voorbede zijn lichamelijke, maar ook zijn zielennood is neergelegd voor het Aangezicht van de Koning der koningen. Hij, in Wiens Hand de harten der koningen zijn als waterbeken, weet alleen wat dit heeft mogen uitwerken.

Prins Claus is niet meer. Een aangrijpende gedachte: ook deze sympathieke man is de weg gegaan van alle vlees. Sterven is immers voor elk mensenkind God ontmoeten. En dat kan voor niemand zonder verschrikken, dan alleen voor wie in de wonden van Christus een schuilplaats heeft leren zoeken en vinden. Van harte willen we onze vorstin. Koningin Beatrix, met haar zonen en schoondochters in deze dagen van rouw 's Heeren nabijheid en ondersteuning toebidden. Onze koningin zal haar man zeer missen: hij heeft haar altijd gesteund en zijn adviezen, op de achtergrond gegeven, werden door haar zeer ter harte genomen. De prinsen zullen een vader missen die er altijd voor hen was en die zich in zijn huiselijke leven een toegewijd vader en echtgenoot heeft getoond. Het zij onze vorstin gegeven dat de woorden uit ons volkslied, door haar geciteerd bij haar troonsaanvaarding in 1980, doorleefde werkelijkheid voor haar mocht worden:

Mijn Schild ende Betrouwen Zijt Gij, o God, mijn Heer'; Op U zo wil ik bouwen Verlaat mij nimmermeer.

Capelle aan den IJssel,

ds. A. Moerkerken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen