Ziekten in de bijbel

Een saamgebogen vrouw

En zie, er was een vrouw, die een geest der krankheid achttien jaren lang gehad had, en zij was samengebogen en kon zich ganselijk niet oprichten (Lukas 13:11).

Een genezing in de synagoge

Het is ergens in Perea, in het Overjordaanse. De Heere Jezus leert op de sabbat in een synagoge. Tussen de mensen zit een zieke vrouw. Haar lichaam is helemaal krom gebogen. Het is zo erg dat ze zich niet meer kan oprichten. Zij is al achttienjaar ziek. Toch is ze niet thuisgebleven. Getrouw aan de Wet is deze dochter van Abraham op de sabbat naar het huis des Heeren gekomen om Gods Woord te horen. We lezen niet over een bijzondere bedoeling om met de Heere Jezus in aanraking te komen. Mogelijk heeft ze al lang berust in haar droeve toestand. Genezing zoekt ze niet meer. Hoop op verbetering is er niet. In de synagoge zit ze met gebogen houding. Daardoor kan ze de Heere Jezus alleen horen. Maar al ziet de vrouw Jezus niet. Zijn oog valt wel op haar. Innerlijke ontferming vervult Zijn ziel. Jezus roept haar tot zich. Zonder verdere inleiding deelt de hemelse Geneesheer haar mee dat zij verlost is van haar krankheid. Vervolgens legt Hij Zijn handen op haar gebogen rug. Direct richt de vrouw zich op. Ze kan nu Jezus zien! Het wordt voor haar echt sabbat. Zij mag rusten van haar last en lijden. En ze mag zich verlustigen in Gods grote daden en God verheerlijken.

De overste en de sabbat

Toch is niet iedereen blij. De overste van de synagoge bemerkt dat het wonder van Jezus diepe indruk maakt op de schare. Gedreven door jaloezie wordt hij erg boos. Zijn woede richt hij echter niet direct tot de Heere Jezus. Toornig bestraft de overste de schare. Behandeling van zieken die niet in levensgevaar zijn, is op de sabbat streng verboden. En dan op de sabbatdag iemand genezen die al zo lang ziek is! Dat kan toch wel één dag wachten! De Heere Jezus antwoordt hem daarop heel scherp. In heilige verontwaardiging spreekt Hij: 'Gij geveinsde, maakt niet een iegelijk van u op de sabbat zijn os of ezel van de kribbe los, en leidt hem heen om te doen drinken? ' Dan wijst Christus op de vrouw, en vervolgt: 'En deze, die een dochter Abrahams is, welke de satan, zie, nu achttienjaren gebonden had, moest die niet losgemaakt worden van deze band op de dag des sabbats? ' Met andere woorden: Als uw dieren op de sabbat geen dorst hoeven te lijden, moet een mens, die bovendien een geestelijke dochter van Abraham is, wel op de sabbat lijden? Is de nood van iemand die al zolang in de strikken van de satan verkeert niet veel dringender? Haar genezing kan geen dag langer wachten! De overste weet niet wat hij daarop antwoorden moet. Hij zwijgt beschaamd.

Os en ezel

Zowel bij de genezing van de samengebogen vrouw in Lukas 13 als bij de genezing van de waterzuchtige man in Lukas 14 maakt de Heere Jezus een vergelijking met een os en een ezel. Bij de genezing van de waterzuchtige man gebruikt Jezus het beeld van een put. Zoals de dieren in een put kunnen verdrinken, dreigt het gevaar dat de waterzuchtige man in zijn eigen vocht zal verzwelgen. Bij de genezing van de samengebogen vrouw gebruikt Jezus echter het beeld van een kribbe. Zoals de dieren bij de voederbak gebogen staan, heeft de vrouw al jaren lang een gebogen houding. Maar evenals de os en de ezel op de sabbat worden losgemaakt om te drinken, maakt de Heere op de sabbat de vrouw los van de band van de satan. Hij predikt aan gevangenen loslating (Lukas 4:19a).

Geest der krankheid

Uit deze geschiedenis blijkt dat de vorst der duisternis grote invloed kan hebben in een mensenleven. Het valt namelijk op dat Lukas spreekt over een geest der krankheid (13:11). En uit de woorden van de Heere Jezus leren we dat de vrouw gebonden was door de satan (13:16). Toch mogen we aannemen dat de vrouw leed aan een lichamelijke aandoening, die haar in de loop der jaren verzwakt heeft (het Griekse woord astheneias, in de Statenvertaling vertaald met 'krankheid', betekent ook 'zwakheid'). Mogelijk heeft een boze geest zich met de ziekte vermengd, of wil Christus ermee aangeven dat haar ziekte het werk van de duivel was (vgl. Hand. 10:38). In een volgend artikel, dat zal gaan over bezetenheid, hoop ik er op terug te komen.

Een botaandoening

De beschrijving van Lukas doet sterk denken aan een aandoening van de wervelkolom. Bij ziekten van de wervelkolom moeten we denken aan infectieuze oorzaken (bijvoorbeeld een bacterie of tuberculose). Om verschillende redenen, zoals het ontbreken van koorts en het type verkromming, lijkt dit minder waarschijnlijk. Als oorzaak zouden we verder kunnen denken aan reumatoïde artritis. Dit ligt echter niet zo voor de hand, omdat dit vrijwel altijd gepaard gaat met klachten aan de ledematen. En daar lezen we niets over. Toch hebben we zeer waarschijnlijk wel te maken met een reuma-achtige aandoening. Met name het feit dat de samengebogen vrouw al achttien jaar ziek was en zij 'zich ganselijk niet kon oprichten' doet eraan denken dat zij vermoedelijk leed aan spondylitis ankylopoetica. Deze chronische botaandoening is eeuwen later voor het eerst beschreven door een neuroloog uit St. Petersburg met de naam Wladimir von Bechterew (1857-1927). De aandoening wordt daarom ook wel de ziekte van Bechterew genoemd. Thans weten we dat deze ziekte behoort tot de groep autoimmuunziekten, waarbij het lichaam antistoffen maakt tegen het eigen lichaam. Bij de ziekte van Bechterew vindt een ontstekingsreactie plaats in het bindweefsel rondom de wervelkolom (=spondyiitis), waardoor uiteindelijk een verstijving van de rug ontstaat (=ankylosis). Op een röntgenfoto van het bekken is een karakteristieke ontsteking rondom het staartbeen te zien. In een later stadium van de ziekte doet de rug op een röntgenfoto denken aan de structuur van een bamboestok.

De ziekte begint sluipend rond het 20e tot 40e levensjaar en kenmerkt zich door perioden met lage rugpijn, ochtendstijfheid, en soms een bandgevoel om de borst. Bij het voortschrijden van de ziekte neemt de beweeglijkheid van de wervelkolom geleidelijk af Daardoor buigt de wervelkolom langzaam naar voren. Uiteindelijk kunnen lijders aan de ziekte van Bechterew zelfs de horizon niet meer zien. Tegenwoordig is de therapie gericht op het tegengaan van verdere verstijving van de rug. Aanbevolen wordt om reeds in een vroeg stadium van de ziekte te begirmen met oefeningen, zwemmen, fysiotherapie en het slikken van ontstekingsremmers. Op deze manier kunnen patiënten meestal nog lang een betrekkelijk normaal leven leiden.

Een verrassend God

We zagen dat de samengebogen vrouw als uit gewoonte naar de synagoge is gegaan, Zij mocht daar op een wonderlijke wijze ervaren dat, hoewel zij Jezus niet zag. Hij haar wel zag. Als een verrassend God heeft Hij Zich over haar willen ontfermen. Lieflijk en krachtdadig! Matthew Henry schrijft in zijn bijbelverklaring bij deze wonderlijke geschiedenis: 'Zelfs lichamelijke ziekten, tenzij zij inderdaad zeer ernstig zijn, moeten ons niet afhouden van de openbare eredienst op de sabbat. Want God kan ons boven verwachting helpen'. Van nature zijn we allemaal naar de aarde gebogen mensen. We kunnen en willen ons niet oprichten om God te zoeken. Deze geschiedenis laat ons zien dat we op zondag onze plaats in de kerk niet leeg mogen laten. Daar wil de Heere werken. Daar verlost God van de knellende banden van de satan en worden zondaren gered. Daar spreekt de Heere door Zijn Woord en Geest van genade en genezing. Soms zo ongedacht en onverwacht!

Die in onzen lagen stand Ons genadig bood de hand; Want Zijn gunst, alom verspreid. Zal bestaan in eeuwigheid. (Ps. 136:23, berijmd)

Capelle aan den IJssel, H.J. Agteresch.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen