Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Vreugde door lijden

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Vreugde door lijden

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

MEDITATIE

... En laat ons met lijdzaamheid lopen de loopbaan, die ons voorgesteld is; Ziende op den oversten Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus, Dewelke voor de vreugde, die Hem voorgesteld was, het Icruis heeft verdragen... Hebreeën 12 : Ib, 2a

Vreugde door lijden, kan dat? Het lijkt onmogelijk. Bij onze doop werd wel gebeden of we mochten leren om ons 'kruis vrolijk te dragen'. En in Gods Woord wordt ook herhaaldelijk in die zin gesproken. David zegt, dat het goed voor hem was, dat hij verdrukt werd (Ps. 119: 71), Jesaja zegt, dat het volk zal leren danken voor Gods toorn (Jes. 12:1) en Paulus roemt in de verdrukking (Rom. 5:3).

Maar als het lijden er is, als we, in welke verdrietige omstandigheden ook, gekweld worden door duizend zorgen en duizend doden, wie kan dan blij zijn? Is het dan niet te begrijpen, dat we met Jakob zeggen: Al deze dingen zijn tegen mij. Als we het ervaren, zoals David het ervoer, dat Gods hand dag en nacht zwaar op ons is, wie kan dan bekijken, dat het ten goede is? En zegt de apostel ook niet in Hebr. 12 : 11: En alle kastijding, als die tegenwoordig is, schijnt geen zaak van vreugde, maar van droefheid te zijn?

Lijden zou geen lijden zijn, als het niet smartelijk was. Evenwel maakt het zoveel uit, of het lijden vergezeld gaat met opstand of met lijdzaamheid. Het maakt alles uit. En daar we de lijdzaamheid niet van onszelf hebben, wijst de apostel in dit hoofdstuk op de Heere Jezus, Die in Zijn omwandeling op aarde sprak: Leert van Mij.. De loopbaan die ons voorgesteld is, kunnen wij alleen met lijdzaamheid lopen als er zicht is op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs.

Toen de lijdensbeker de Heere Jezus aan de lippen werd gezet, vwst Hij, wat Hem overkwam. Herhaaldelijk had Hij Zijn lijden voorzegd. Hij had Zijn lijden ook voorzien. En dit voorzien ging het voorzeggen ver vooruit. Wat zag Hij als twaalfjarige knaap in de tempel? Waarover sprak Hij daar met de Schriftgeleerden? Zei Hij niet tegen Jozef en Maria: Wist gij niet, dat Ik moet zijn in de dingen Mijns Vaders? (Luk. 2 : 49). Ja, de beginselen van Zijn lijden waren er al vanaf Zijn nederige geboorte. En het voorzien ervan gaat nog veel verder terug. Het gaat terug naar de nooit begonnen eeuwigheid. Daar is het Hem al voorgesteld. En daarover spreekt de apostel hier. Daar heeft de drie-enige God het niet alleen voorzien, maar het ook besloten. In de eeuwige Vrederaad kreeg het allergrootste wonder al gestalte. Daar heeft de eeuwige Vader van de Heere Jezus Christus al besloten in Zijn Zoon de Vader te willen zijn van arme zondaren, tot de zaligheid uitverkoren. Daar heeft de eeuwige Zoon van God al besloten Zich als een Lam ten brandoffer over te geven, omdat Zijn vermakingen waren met de mensenkinderen. Daar heeft de Heilige Geest besloten het werk van de Zoon naar de wil van de Vader toe te passen in zondaarsharten. En over dit alles verheugden zich de engelen. Maar meer, oneindig veel meer, verheugde Zich daarover ook de Heere der engelen: de eeuwige Zoon van God. Het is de vreugde, Hem van eeuwigheid voorgesteld, dat Hij in de tijd de Zaligmaker zou zijn van zondaren. Het welbehagen des Heeren zou door Zijn hand gelukkiglijk voortgaan (Jes. 53 : 10). Maar de weg om Zaligmaker te worden was de weg van de lijdende Knecht des Heeren. Het was een weg van smartelijk, van bitter lijden, een kruisweg, die door de dood en de hel heen leidde, en dat onder de toorn van Zijn Vader. Als Borg kwam Hij in het gericht, waar geen zondaar in kan bestaan en blijven leven. Door de smartelijkste folteringen naar lichaam en ziel baande Hij evenwel de weg naar de zaligheid. Dat lijden verdroeg Hij in voorbeeldige lijdzaamheid. En dit is het, wat de apostel ons voor v^dl houden. Hoe verdragen wrij nu het lijden? Opstandig of lijdzaam? Het is onze natuur eigen om opstandig te zijn. Het behoort evenwel bij onze natuurlijke blindheid. Wie opstandig is, ziet niet, wat hij verdiend heeft. Die kent de oorzaak van alle lijden niet: de zonde! De natuurlijke mens denkt allicht, dat God hem te hard behandelt. Zijn lijden wordt verzwaard door zijn opstand. Moet het uitlopen op een eeuwig vloeken van God in de rampzaligheid? Zou God geen bedoeling kunnen hebben met uw kruis? Is het niet om u aan uw zonden te ontdekken? Om u te spenen van wereldzin, van hoogmoed en van andere afdwalingen?

Daarom staat er in vers 11: Deze kastijdt ons tot ons nut, opdat wij Zijner heiligheid zouden deelachtig worden. Niet ieder leert echter dat nut kennen; maar alleen zij, die door het lijden geoefend worden.

Als uw lijden een middel in Gods hand is, om u te ontdekken aan uw zonden, te verbreken vanwege een verdiende toorn en uit te drijven tot Christus, dan is het u ten goede. Ja juist als u uzelf in uw lijden voortdurend tegenvalt, en u uw opstandige gevoelens wel kent - we zijn niet beter dan anderen - maar ze door genade verbroken worden, dan zal de Heere u vreugde bereiden. Ja, Hij heeft ze al bereid, en draag daarom getroost uw kruis. Het vrolijk dragen van uw kruis, waarom bij uw doop gebeden werd, is geen vanzelfsheid. Het is er slechts als we „Hem (de grote Kruisdrager) dagelijks navolgen". Zeker, uw naam is 'albederver' en u hebt niets meer in uzelf om in te roemen. U hebt uw lijden verdiend en de Heere oefent u in lijdzaamheid. Maar Hij wil u op uw lijdensweg niet om laten komen. Want Hij leidt u in Zijn weg. En daarop is Christus omgekomen en toch behouden. Hij is van God verlaten om Godverlaters tot kinderen Gods te kunnen maken.

Het is de vreugde, die Hem voorgesteld was. En als u Hem zo ziet op uw lijdensweg, en de vreugde, die Hem voorgesteld was, en die Hij u bereidde, dan krijgt u een voorsmaak van de eeuwige vreugde en leert u zingen:

Maar in dit smartelijk verdriet, Mistrouwt mijn hart Uw goedheid niet; Neen, 't zal zich in Uw heil verblijden. Ik zal den Heer mijn lofzang wijden, Die mij genadig bijstand biedt (Ps. 13:5).

Goes,

ds. C.J. Meeuse

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 15 februari 2007

De Saambinder | 16 Pagina's

Vreugde door lijden

Bekijk de hele uitgave van donderdag 15 februari 2007

De Saambinder | 16 Pagina's