Goede Vrijdag

MEDITATIE

... gaf Hij de geest. Lukas 23:46c

Op Goede Vrijdag gedenken we de sterfdag van de Zaligmaker. De sterfdag van uw geliefden vergeet u toch niet? Als die bepaalde datum weer aanbreekt, dan zegt u tegen elkaar: "Het is vandaag de sterfdag van vader, van moeder". Zouden we dan de sterfdag van de Zaligmaker mogen vergeten? We lezen in deze woorden, dat Hij de geest gaf.

Eerst had Hij uitgeroepen: "Vader, in Uw handen beveel ik Mijn geest." Het is een woord uit Psalm 31, dat Jezus hier stervend op Zijn lippen nam. In de diepte van het lijden en in het aangezicht van de dood greep Hij naar het Woord van God. Dat zullen Zijn kinderen dan ook doen. Ook zij zullen in het aangezicht van de dood grijpen naar het Woord des Heeren. Dat Woord dat hen in hun leven zo lief geworden is. En zij zullen niet tevergeefs naar dat Woord grijpen. Christus gaf de geest. Dat heeft bij Hem een diepe betekenis. Als wij sterven dan wordt ons de geest ontnomen. Maar Hij gaf de geest. Het overkwam Hem niet, nee Zijn sterven was een daad, een daad van Goddelijke liefde. Hij stierf omdat Hij sterven wilde. De volle verschrikkelijke diepte van de dood heeft Hij gesmaakt. Maar Hij wilde die diepte ook smaken. Gewillig ging Hij die weg.

Sterven is iets verschrikkelijks. We zijn niet geschapen om te sterven, maar om te leven en God groot te maken. Dat is ons levensdoel. Maar omdat we gezondigd hebben moeten we sterven. De dood is de bezoldiging van de zonde, het loon op de zonde. De zonde betaalt uit met de dood. Dat maakt sterven zo verschrikkelijk. Denken we daar wel eens over na? Of schuiven we de gedachte aan de dood zo ver mogelijk bij ons vandaan? Van nature doen we dat. Maar de dood laat zich niet wegschuiven. De dood komt. Onherroepelijk. Wie leeft er die de slaap des doods niet eens zal slapen? En dan? Want sterven is niet het laatste. Het is het begin van de eeuwigheid. Het is de ontmoeting met God. Het is een verlaten van de aardse werkelijkheid en een binnengaan van de eeuwige werkelijkheid. Dat is een werkelijkheid die veel werkelijker is dan deze aardse. En hoe zal het dan met u zijn? Er zijn maar twee wegen. Het is óf eeuwig behouden, óf eeuwig verloren. Er is geen derde weg. Maar nu Christus. Ook Hij ging op Goede Vrijdag de dood in. Als wij sterven is het om onze zonde. Maar Jezus was zonder zonde. En toch moest Hij ook sterven, wilde Hij ook sterven. Waarom? Omdat Hij de zonden van allen, die de Vader Hem gegeven had, heeft overgenomen. Hij stierf niet vanwege Zijn zonden, want Hij was zonder zonde, maar Hij stierf vanwege de zonden van al de Zijnen. Hun zonden deden Hem die smarten aan. Hij moest sterven, omdat Gods recht voldoening van de zonde eiste. Hij wilde sterven, omdat Hij de deugden van Zijn Vader zo liefhad, maar evenzeer omdat Hij de Zijnen zo liefhad. Hij had hen lief tot het einde. Daarom gaf Hij de geest.

Dan is Goede Vrijdag een heerlijk hoogtepunt in de heilsgeschiedenis. Want de dood van Christus betekent het leven voor Zijn kerk. Omdat Hij stierf zullen zij eeuwig leven. U ook? Weet het, dat er buiten Christus geen leven is. Dan wacht u de eeuwige dood, dat wil zeggen eeuwig zonder Gods gunst en eeuwig in de pijn. En u zult toch niet kunnen zeggen, dat u het niet geweten hebt. Moet dat dan uw toekomst zijn? Christus roept u nog en Hij nodigt u nog. Hij is nu de Verhoogde aan de rechterhand van de Vader in de hemel, maar Hij roept u tot Zich door middel van Zijn s< Woord. De prediking is de roepende stem van Christus. En wat roept Hij? Wendt u naar Mij toe en wordt behouden! Leg u dan voor Hem neer zoals u bent, hoe schuldig en dood en verloren ook, en smeek het Hem: "Heere Jezus, wilt U mij tot U trekken." Bij Hem valt het voor schuldige zondaren wonderlijk mee.

Jezus gaf de geest. Is die Koning van Goede Vrijdag u dierbaar geworden? Dan hebt u geleerd, dat de dood rechtvaardig is vanwege uw zonde. Dan hebt u amen leren zeggen op het vonnis van de heilige God, Die gezegd heeft: "Ten dage als gij daarvan eet zult gij de dood sterven." Dan is heel uw leven u gaan aanklagen en dan kon de Heere u geen kwaad meer doen als Hij u voor eeuwig zou verstoten. U werd Gods gramschap dubbel waardig en u ging het hartelijk erkennen, dat Zijn doen rechtvaardig is. Maar hoe groot wordt het wonder als dan het Evangelie opengaat voor uw schuldige ziel. Wat een ruimte gaat er dan open in deze stervende Jezus. Zijn bloed reinigt van alle zonde. Zijn gerechtigheid redt van de dood. Zijn dood is het leven voor doodschuldigen. Wat wordt Hij u dan dierbaar. O, dan kunt u niet meer rusten voor u weten mag in Hem geborgen te zijn. En in de oefeningen van het geloof wordt Hij al groter en wij al minder. Zalig wie zich door het geloof als een gevloekte en gevonniste in zichzelf op Hem leert verlaten zo schuldig en verloren als hij is. Die zal ervaren, dat er vrede met God is door onze Heere Jezus Christus. Vrede in het bloed en de wonden van de Koning van Goede Vrijdag, Die de geest gaf. Vrede hier al, als het geloof op Hem leert steunen. Vrede straks voor eeuwig, als de poort naar het volle leven opengaat en Hij zeggen zal: Mijn kind, nu ben je eeuwig thuis. Dan is er eeuwig leven door Zijn dood. ' i ^

Zeist,

ds. J.J. van Eckeveld

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen