De ander uitnemender achten

Lessen uit de kerkgeschiedenis

Het is niet gemalckelijk om als predikant te ervaren dat mensen aan de diensten van een broeder in de bediening de voorkeur geven boven de diensten waarin jezelf voorgaat. Als het niet gaat om een ander kerkverband en zelfs niet over een andere leer, maar slechts over het aantal talenten dat God meegaf, dan hebben we bijzondere ootmoed nodig om er blij mee te kunnen zijn dat een ander er meer lijkt te hebben dan wijzelf. Paulus zegt er van: Doet geen ding door twisting of ijdele eer, maar door ootmoedigheid achte de een den ander uitnemender dan zichzelven (Filip.2:3).

Een mooi voorbeeld van deze genade zien we in het leven van de bekende Schotse oudvaders James Durham en Andrew Gray. James Durham is In Nederland bekend geworden door o.a. zijn boek over Jesaja 53: Christus gekruyst, of het Merg des Evangeliums, zijn verklaring van het Hooglied, vertaald door Jacobus Koelman, en zijn verklaring van de Operibaring aan Johannes. Onlangs verscheen van hem nog een voor het eerst vertaald werk Opdat de bediening niet gelasterd worde. Hij was een zeer geacht pro-fessor aan de universiteit van Glasgow en in zijn dienstwerk als predikant sierden hem ernst, ootmoed en zelfverloochening.

Andrew Gray, de grootvader van Alexander Comrie, was een bijzonder begaafd en begenadigd predikant; hij is in ons land bekend geworden door de preken die van hem zijn vertaald en met veel zegen gelezen. Hij is slechts 22 jaar oud geworden.

James (of Jakobus) Durham en Andrew Gray dienden beiden in de gemeente van Glasgow en waren verbonden aan de High Church, een indrukwekkend kerkgebouw, dat nu nog te bezichtigen is. Daar werden gelijktijdig diensten gehouden in twee verschillende afdelingen van dit grote gebouw en nu gebeurde het eens dat beide broeders elkaar ontmoetten op weg naar de dienst op de dag des Heeren. In het gesprek dat zich ontspon zei Durham tegen Gray, ziende op de mensenmassa die zich naar zijn samenkomst spoedde: 'Broeder, ik bemerk dat u vandaag een volle kerk zult hebben.' De veel jongere Gray antwoordde daarop: 'Waarlijk broeder, zij zijn dwaas, dat ze jou verlaten en naar mij toekomen.' Durham sprak daarop: 'Zeg dat niet, lieve broeder. want niemand kan in zijn ambtswerk zulk een achting en voorspoed hebben, tenzij het hem uit de hemel gegeven wordt. Het verheugt mij dat Christus gepredikt wordt en dat Zijn Koninkrijk en belang een goed grond krijgen, want ik ben tevreden iets of niets te zijn, opdat Christus zij alles in allen.'

Hier liggen verschillende lessen, zowel voor predikanten als voor luisteraars. Voor predikanten is het een bijzondere genadegave als ze verootmoedigd zijn en weten dat God hen niet nodig heeft.Tevreden zijn om niets te zijn, is niet niets, maar een genadegave. Daarbij is het genade om verheugd te zijn als de Heere iemand anders gebruikt en die begiftigd wordt met hemelse gaven. In de derde plaats zal de grootste begeerte van waarlijk verootmoedigde zielen zijn, dat het Koninkrijk komt en Christus'zaak een goede voortgang heeft. Voor gemeenteleden mag er de les zijn dat men in het passeren van een geroepen dienstknecht dreigt de welsprekendheid voorrang te geven boven de gaven van ootmoed en liefde. Let wel, ik wil ze hier niet graag aan de jonge Gray ontzeggen. Integendeel: hier achtte de een de ander door ootmoedigheid uitnemender dan zichzelf En laten we de geschriften van deze oudvaders maar op waarde schatten. God kan ze nog gebruiken. Mijn schoonvader is onder een leespreek van Gray krachtdadig bekeerd.

Goes,

ds. C.J. Meeuse

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen