Is iemand krank onder u? (7)

Moet een ambtsdrager in die tijd nu wel of niet op bezoek gaan? Dat kunnen vragen zijn waarvoor je je in het pastoraat geplaatst ziet, mede omdat een ambtelijk bezoek in het ziekenhuis niet zo eenvoudig is. Je zoekt gemakkelijker iemand thuis op. In een ziekenhuis moet je altijd maar afwachten wat je aantreft. Vaak wordt besloten de thuiskomst maar af te wachten. Of, is het beter om toch uw gemeentelid in het ziekenhuis op te zoeken, ook al duurt de opname maar drie dagen?

Te gast
Bij een bezoek in het ziekenhuis moeten we beseffen dat we te gast zijn.
Door de korte opnametijd is de behandeling intensief en vinden er veel medische handelingen rond het bed plaats. Houd in de keuze van het bezoekmoment daar rekening mee.
Een zaterdagmorgen, of op een andere dag aan het einde van de ochtend, of aan het einde van de middag, zijn meestal geschikte(re)momenten. Het vooraf telefonisch vragen of het bezoek schikt, is soms zeker gewenst.
Bij een bezoek aan het gemeentelid dienen we ons altijd op de afdeling te melden bij het personeel en te vragen of pastoraal bezoek gelegen komt.
Over het algemeen is het personeel er nog wel mee bekend dat pastoraal bezoek kan plaatsvinden buiten de reguliere bezoektijden.
Laten we beseffen dat de wijze waarop we de ziekenzaal binnengaan, en de manier waarop we medepatiënten begroeten, erg belangrijk is. Uw bescheidenheid (en uw vriendelijkheid) zij alle mensen bekend! (Filippensen 4:5).
We moeten willen begrijpen dat we het werk door verpleegkundigen op de zaal bij ons bezoek niet stil kunnen leggen. Dit werk gaat door, ook als we Bijbel lezen, als bidden aan het bed van het gemeentelid. Soms is er de rust om voor heel de zaal te lezen en te bidden. Dit kunnen we als gast echter niet eisen.
Als de arts zijn patiënt bezoekt, moeten wij onze plaats aan hem afstaan.
Ons gemeentelid ziet uit naar de komst van de dokter, is benieuwd naar de stand van zaken. Als de dokter nu voorbijgaat, ziet het gemeentelid hem mogelijk die dag niet meer.
Gaat de dokter voorbij, omdat wij blijven zitten, dan zal de aandacht van de patiënt voor een pastoraal gesprek ook weg zijn. Een familielid merkte ooit op: ‘We zaten rond het bed van de zieke. De dokter zou komen. De situatie was kritisch. De deur ging open. Was het de dokter? Helaas, het was de dominee’. Laten we dat in het pastorale werk in het ziekenhuis goed beseffen.
In het ziekenhuis moeten we als gast niet te lang blijven. Op de intensive care is vijf minuten vaak lang genoeg.
Op zaal moeten we ook geen half uur zitten. Onze aanwezigheid kan een belemmering zijn voor anderen, kan te veel zijn voor anderen.

Bij het bed
We moeten bij het bezoek onze woorden niet staande aan het voeteneinde tot de patiënt richten. Vraag of het goed is als u even bij het bed plaatsneemt. Trek uw jas uit. Toon zo dat u de tijd heeft en er echt voor het gemeentelid wil zijn. Het is gewenst om bij het hoofd van de zieke plaats te nemen en zo ook te laten zien dat u nabij wilt zijn.
Laten we ons realiseren dat het bed het enige is wat een zieke in het ziekenhuis heeft. Het bed waarop hij bij iedere beweging misschien pijn voelt.
Laten we onze jas dus niet uittrekken en nonchalant op het bed gooien. Dat kan pijnlijk zijn. Ook kan het leunen op een bedrand beweging geven die pijnlijk zijn.
Een niet-bedlegerige patiënt vindt het soms fijn dat er een stille plek ergens op de afdeling wordt gezocht om onder vier ogen te spreken. Bied die mogelijkheid aan, als u weet dat dit in het ziekenhuis kan.

Het gesprek
Het is nodig om altijd te vragen naar het welbevinden van de patiënt. We ontmoeten hem in zijn noden en zorgen, waarvan verwacht mag worden dat u die aan het einde opdraagt in het gebed. Vraag ook wat deze situatie betekent in het licht van Gods Woord, in het licht van de kerkgang.
Besef dat op een zaal waar veel mensen meeluisteren een gemeentelid erg terughoudend kan reageren. Val hem daarin niet hard met uw vragen en opmerkingen.

Ook al is een opname maar kort, een patiënt voelt zich aangetast in zijn mogelijkheden. Hij doet ervaringen op die het leven doen wankelen, die zekerheden wegslaan. Men kan zich alleen en ontredderd voelen, ook vol met vragen ten aanzien van de betekenis van het ziek-zijn in het licht van Gods Woord en het leven dat wordt geleefd. Zodra men weer thuis is, vergeet men dat gemakkelijk weer. Daarom is het ook bij een korte ziekenhuisopname gewenst om meeleven te tonen. Het biedt soms openingen tot een kort maar goed pastoraal gesprek, waar Gods Woord anders klinkt dan thuis.
Verder hoort men een moment Gods Woord, terwijl men bijvoorbeeld zelf niet in staat is om te lezen, het personeel dat niet aanbiedt en de familie de vrijmoedigheid er niet voor heeft.
Laten we in het gebed de overige zieken, en ook het personeel duidelijk opdragen aan de Heere. Een gebed om wijsheid, kracht voor het personeel en Gods zegen over de behandeling is zo nodig. Smeek of dat in het ziek-zijn de zonden als oorzaak van de wonden mag (gaan) wegen. Met de zieken hebben we de hemelse Heelmeester nodig in de grootste kwaal.
Bij het vertrek en het groeten van andere patiënten kan soms nog een enkel woord worden gewisseld. Op een ziekenkamer worden na het ambtelijk bezoek nog wel eens gesprekken gevoerd die van een andere inhoud zijn dan voorheen.
Hier geldt, ook voor het bezochte gemeentelid: strooit het zaad aan alle wateren. Zoals het woord van een slavin in het huis van Naäman gezegend werd, zo kan dat ook met een eenvoudig woord vandaag. God is nog Dezelfde.

Barendrecht, ds. L. Terlouw

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen