Treurenden

In deze naam ligt opnieuw een kenmerk van het geestelijke leven. Aan dit kenmerk kunnen de kleinsten in de genade zich toetsen. Daar begint het immers mee in het geestelijke leven. Efraim zegt: ‘Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelven ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt’. Iemand die niet treurt bezit dit leven niet. Dit treuren blijft ook aanwezig zolang Gods kinderen hier op aarde zijn. Geen van hen komt daar bovenuit. Het is daarom een kenmerk waarin ook de meest geoefenden op de leerschool der genade zich zullen herkennen. Er zijn veel treurenden op deze wereld. De wereld is door de zondeval een groot klaaghuis geworden. Het is echter een groot verschil waarover wij treuren. Meestentijds treurt de mens alleen over de gevolgen van de zonden. Deze droefheid noemt Paulus de droefheid der wereld. Het is de droefheid zoals deze in wereldse mensen is. Dit treuren werkt niets uit. Het laat de mens in de dood. Er is ook een treuren over de zonden zelf. Dat is niet de droefheid der wereld, maar de droefheid naar God. Die droefheid werkt een onberouwelijke bekering tot de zaligheid. De kanttekenaar zegt zo duidelijk: ‘d.i. die over de zonde bedroefd zijn’. Het is dus een treuren over geestelijk leed. De smarten zijn hier zielesmarten. Het grondwoord voor treuren drukt een sterke droefheid uit. Het wordt ook wel vertaald met rouw bedrijven, leed dragen. Zoals iemand, die een dierbare betrekking is kwijt geraakt, een wond voelt in zijn binnenste, zo is het met deze treurenden. De droefheid van Gods kinderen is niet een oppervlakkige droefheid. Iemand die een ogenblik bewogen is, is nog geen treurende. Bent u zo’n treurende? Men mag op treurenden best jaloers op zijn. U behoeft er geen medelijden mee te hebben. Christus zegt: zalig zijn die treuren. De treurenden zijn reeds zalig. Want het ware treuren leert de natuur ons niet. Het is een vrucht die voortvloeit uit de verdienste van de Middelaar. Zij zijn zalig, omdat zij zeker vertroost zullen worden. Let wel, deze zaligspreking roepen zij niet over zichzelf uit. Men treurt juist omdat men zich niet zalig weet. Wie van het treuren de grond maakt, weet niet wat treuren is. Christus spreekt hen hier zalig op grond van Zijn verdienste. Waarin bestaat hun zaligheid? Zij zullen vertroost worden, dat is in de toekomende tijd. Juist zij zullen vertroost worden, en geen anderen. Dit treuren gaat aan de vertroosting vooraf zoals een verwonding aan genezing vooraf gaat. Die gezond zijn hebben de Medicijnmeester niet van node. Dat zij vertroost worden is vast en zeker. Dat ligt verankerd in Gods beloften voor dezulken. Wanneer worden de treurenden vertroost? Hier in dit leven, op Gods tijd en wijze. Maar deze vertroostingen zijn nog maar een beginsel der eeuwige vreugde. Straks wordt de oorzaak van hun treuren geheel weggenomen. God zal alle tranen van hun ogen afwissen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen