De eerste belofte

Deze belofte uit Gen. 3 vers 15 klonk in het paradijs. God Zelf sprak deze woorden, op het juiste moment, toen het vonnis was uitgesproken over de ontzaglijke zonde van ongehoorzaamheid, van afval en van Majesteitsschennis.

God was in Zijn eer aangetast en de ganse hel juichte erom. Satan meende de overwinning behaald te hebben. Hij meende zijn doel bereikt te hebben. God was aangetast in Zijn Godheid. Satan had, door de val van Adam en Eva, het pronkjuweel van het werk Gods vernield.
Te midden van de dood, van de ellende en van het oordeel klinkt een stem! Het is een stem uit de eeuwigheid. Het is een stem van genade. God Zelf verklaart een weg vanuit God tot God: ‘Ik zal’.
In het oordeel verklaart God Zijn genade. Genade voor zondige, schuldige mensen. God zal vijandschap zetten. God zal scheiding aanbrengen onder de mensen. Satan zal niet iedereen met zich naar de rampzaligheid slepen. Er zullen er uit zijn macht verlost worden.
God had rechtvaardig heel het menselijke geslacht kunnen verwerpen, maar dat deed Hij niet. God is satan een eeuwigheid vóór geweest!
In deze tekstwoorden wordt het welbehagen Gods verklaard. God spreekt over het Vrouwenzaad. God verklaart de oorlog tussen het Vrouwenzaad en het slangenzaad. Hier wordt Christus verklaard. In de volheid des tijds zal Hij komen om de strijd aan te binden tegen satan. Hij zal Gods eer verhogen. Hij zal mensen verlossen uit satans macht.
Welk een kostelijk geheim schuilt er in deze eerste belofte! Wat wij nu weten, wisten Adam en Eva nog niet. Zijn Naam bleef immers voor hen verborgen. Het hoe en het wanneer bleef onbekend. Satan heeft het nagespeurd om te weten wie het dan wel zou zijn die de strijd met hem zou aanbinden.
Wie het zou zijn die hem zijn onderdanen zou ontfutselen.
De eerste stralen van het Evangelie schenen reeds in het paradijs. Het was alles zo anders geworden. Adam en Eva waren in een donkere, zwarte nacht terechtgekomen. Zij hadden alles verzondigd en alle rechten verspeeld.
In welk een donkere nacht zijn wij met onze kinderen terechtgekomen!
Het is de nacht van onkunde en verlating. Wij zijn God kwijt, wij hebben ons uit Zijn gemeenschap gezondigd.
Wij liggen met onze kinderen onder het oordeel van de drievoudige dood.
Het is noodzakelijk om dat bevindelijk te leren! Om eigen schuld zijn wij in die diepdonkere, zwarte nacht terechtgekomen.
Wat is het een ontwaken als een mens door God wordt levendgemaakt. Dan komt een mens tot het besef dat hij God kwijt is. Hij wordt in kennis gebracht met het oordeel en hij wordt meer en meer overtuigd van het oordeel. Het vonnis des doods is over ons uitgesproken. Hoe zal een mens verlost kunnen worden van dit oordeel?
Hoe zal hij God tot zijn Deel mogen krijgen? Hoe zal hij ooit Gods gunst kunnen proeven en smaken? Zie, dat onverklaarbare gemis gaat de ziel bezetten.
Wat een les is het om te leren dat wij al onze rechten verspeeld hebben en als ervaren wordt dat alles verzondigd is en dat wij nergens op kunnen rekenen! Wat is het een wonder als de eerste Evangeliestralen in de ziel vallen.
Als een mens tot de kennis wordt gebracht dat er een Weg is. Om te midden van het oordeel nog zalig te kunnen worden in en door het beloofde Vrouwenzaad.
Er is dan nog veel verborgen voor de ziel, maar die eerste stralen van de Zon der gerechtigheid vanuit de hemel zijn onvergetelijk. Als de ziel zich mag koesteren in de evangelische warmte van die stralen en zich mag verheugen over het wonderlijke licht van die stralen. Het wordt een uitziend en verlangend volk, hopend op het Evangelie. Zij worden begerig om méér te weten van het Vrouwenzaad.
Maar o, die ontdekkingen, als zij in de strijd gewikkeld worden. Hun strijd tegen de zonden. Wat houdt satan hen in zijn greep! Ze kunnen maar niet loskomen van hun oude leven.
Zij gaan de inhoud van de eerste belofte verstaan in de doorleving van hun Adamsbestaan.
Welk een wonderlijke weg houdt de Heere toch met dezulken, want in de strijd krijgen zij meer en meer zicht op het Vrouwenzaad. Wie is Hij toch?
Wanneer komt Hij dan? Hoe meer zij over Hem horen, hoe meer zij Hem begeren te kennen. Hoe meer Hij wordt verklaard, hoe armer zij worden in zichzelf. Een preek zonder Christus is voor dezulken geen preek.
Wat een wonderlijke weg is het als Hij Zich al nader aan de ziel gaat bekendmaken. Dan leert men Hem al meer kennen in Zijn Namen, in Zijn ambten, in Zijn naturen, in Zijn staten en in Zijn weldaden. Hun verzuchting wordt: Verklaar mij dit Vrouwenzaad, want zonder Hem is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen