Wat is waarheid?

Jongeren
Ik herinner me een bezoek met een schoolklas aan Stichting De Hoop in Dordrecht. We wandelen over het terrein onder leiding van een ex-verslaafde, die ondertussen zijn levensverhaal vertelt. Jeugdjaren, verslaving, leven in de goot, criminaliteit. Wat indringend!
Totdat… hij in contact komt met De Hoop en tijdens een kerkdienst zijn leven door Jezus is veranderd. Door Zijn kracht gered. Leerlingen mogen vragen stellen. In één van de antwoorden horen we: “Het kan nooit meer stuk. Jezus redt me altijd en helpt overal, wat er ook gebeurt”. Op de terugreis in de bus vraagt één van de leerlingen aarzelend: “Meneer, dat van die meneer, die ons rondleidde, dat is toch wel erg evangelisch…?” Ik denk bij mezelf: “Zou alleen het beluisteren van de volle waarheid jaloers maken”?
Een ander voorbeeld. In het voorgesprek met een aanstaand bruidspaar stel ik als trouwambtenaar heel vaak de vraag: ”Wat heb je van thuis, van je ouders in de opvoeding meegekregen? Wat waren de belangrijkste dingen die je hebt geleerd? Wat wil je graag, als je zelf ook een gezinnetje mag krijgen, overnemen van thuis?”
Heel vaak bevat de beantwoording facetten als leren aanpakken, goede verzorging, fijne sfeer, staan altijd voor me klaar, gezellige onderlinge band etc. Zeer zelden komt er iets naar voren over de godsdienstige opvoeding, het vrezen en dienen van de Heere, het ene nodige en het perspectief van de eeuwigheid. Het religieuze aspect komt wèl aan de orde bij luitjes die in een ander kerkgenootschap trouwen.
Daar spreekt men - zo blijkt - gemakkelijker over God, de kerk en het geloof. Dat moet ons toch tot nadenken stemmen. Dat heeft ons iets te zeggen.
Anderzijds moeten we de inhoud van de godsdienstige beleving eerlijk toetsen aan Gods Woord. Zo citeer ik een lied van een van de vele trouwkaarten uit mijn plakboek. “Samen in de naam van Jezus. Heffen wij een loflied aan. Want de geest spreekt alle talen. En doet ook ons elkaar verstaan. Samen bidden, samen zoeken. Naar het plan van onze Heer. Samen zingen en getuigen. Samen leven tot zijn eer”. Wat kun je je beschaamd voelen bij het lezen van deze tekst. Kom ik uit voor Zijn naam? Wat horen en zien anderen van mij? Leef ik tot Zijn eer? Anderzijds mis je in deze godsdienstbeleving enige verwondering, verwaardiging, vernedering en verootmoediging. Dat eenzijdige werk Gods in het hart van een verdorven en verloren mens. Redding komt toch van EEN kant!

Ouderen
’t Is al even geleden dat in een klas de persoonlijke basisgegevens door elke leerling zelf moesten worden gecontroleerd. Adres, naam ouders, kerkgenootschap… Eén van de jongens spreekt me aan met: “Meneer, wij zijn van kerk veranderd”. Ik muteer het op de lijst en vraag hem later waarom ze naar een andere kerk zijn gegaan. “M’n ouders vinden dat Ds. X. de deur maar op een kier zet, maar ze vinden dat die juist wagenwijd open moet staan”. Wat moet ik de jongen antwoorden? Wat is gepast? Moet ik wel wat zeggen? Gaat het hier om de waarheid of slechts om een bijzaak? Wat is eerlijk? Wat is Bijbels? De Heere nodigt toch welmenend? Heel echt: “Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt”. Je kiest je woorden richting die leerling. “Ik snap je ouders heel goed. Bij de Heere is ook veel genade. Maar weet je wat die dominee misschien bedoelt? Als iemand ziet dat hij de deur zelf heeft dicht gegooid, dan is het al een wonder als die op een kier staat. Begrijp je dat?” Nog een voorbeeld. De laatste tijd kom ik nog weleens in contact met oudleerlingen, nu ouders met pubers. Bijvoorbeeld tijdens een CGO-P avond in een van onze gemeenten. Wat doet het dan goed als je naast warme betrokkenheid, serieuze belangstelling en eerlijke verlegenheid ook iets merkt van het dienen van de Heere.
Het “worstelend” opvoeden van de kinderen. Je zou het nestgeur kunnen noemen. Heel anders is het wanneer je in krant of tijdschrift iets “principieels” leest van een oud-leerling, waarin spot, aversie en een afzetten tegen de leer van het ouderwetse kerkverband merkbaar zijn. Zou je het - misschien wel wat scherp - mestgeur mogen noemen? Eén letter verschil. Een wereld van verschil...?

Wat is waarheid?
Het is de vraag van Pilatus aan Jezus (Johannes 18:38) Hij ondervraagt de Heere in het rechthuis. Wil weten of Hij de koning der Joden is. De Heere antwoordt: “Hiertoe ben Ik geboren en hiertoe ben ik in de wereld gekomen, opdat Ik der waarheid getuigenis geven zou. Een iegelijk die uit de waarheid is, hoort Mijn stem”. Kanttekening 53 zegt: “Dat is, die door het Woord der waarheid wedergeboren is, en dienvolgens de zaligmakende waarheid liefheeft”. En kanttekening 54 noemt het horen van Zijn stem: “Een gaarne horen, alzo dat hij dezelve aanneemt en gelooft”. Wanneer we deze woorden van de Zaligmaker, met de uitleg van de kanttekenaren door Gods Geest ter harte mogen nemen, krijgen we echt antwoord op de vraag “Wat is waarheid?”

Barneveld, A. Karens

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen