Ook onder ons

Realiteit
Ongetwijfeld zullen alle ouders wensen, dat hun kind zoveel mogelijk onder goede begeleiding, afgestemd op hun kind, de lessen in een kindvriendelijke sfeer kan volgen. Dat willen scholen ook. Zij willen voor elke leerling een goede begeleiding (Passend Onderwijs) en een veilig schoolklimaat.
Het realiseren van die wensen is echter niet zo eenvoudig. Allereerst duurt het soms lang voor een bij dit kind passende vorm van onderwijs gevonden is. Daarnaast is er lang niet voor alle leerlingen een veilige omgeving.
Het blijkt dat twee procent van de leerlingen in Nederland wordt gepest. Voor die kinderen is de school onveilig en de omgeving belemmerend.
Het brengt ze – en soms ook de hulpverlening - in verwarring. Voor ouders betekent het grote zorgen om hun kind of kinderen.

Ook onder ons
Op scholen waar de Bijbel elke dag opengaat, komt dit pesten ook voor.
Het ‘Gij geheel anders’ blijkt - ook - op dit terrein niet van toepassing.
Daar behoeven we niet al te verbaasd over te zijn. We belijden immers, dat wij in zonden ontvangen en geboren zijn? We horen elke zondag in de kerk Gods Wet voorlezen. Die bepaalt ons in al zijn facetten bij wat in de mens leeft. Bijvoorbeeld, dat wij alleen al met onze woorden onze naaste kunnen beschadigen. Dat sluit pestgedrag dus in
Tussen twee haakjes: onder ons is inmiddels het woord ‘pesten ‘ bijna geheel ingeburgerd. Een tiental jaren geleden gebruikten we liever het woord ‘treiteren’ vanwege de beladenheid van het woord. De overheid heeft het echter over ‘pesten’ en vanwege de ernst van het beschadigen is het begrijpelijk dat woord te gebruiken. Langdurig pesten heeft immers grote en ernstige gevolgen. Ouders raken soms in grote verlegenheid als hun kind er het slachtoffer van is.

Niet stilstaan
Ouders, leerkrachten en leidinggevenden weten, dat pestgedrag voorkomt. De vraag is: wat is er aan te doen en hoe kun je het voorkomen?
Het antwoord op die vragen had een vanzelfsprekend beleid op reformatorische scholen moeten zijn. Helaas was dat niet het geval. Het is de overheid die van het onderwijs eist, dat er afspraken over pesten en pestgedrag gemaakt worden. Blijkbaar had ons onderwijs die aansporing nodig om aan de slag te gaan!

In de eerste plaats moet de school erkennen, dat er in één of meerdere klassen een pestprobleem is, al is het niet altijd zo duidelijk zichtbaar. Ouders die het pesten van hun kind signaleren en dat signaal ook afgeven, worden soms geruime tijd niet serieus genomen. Het komt zelfs voor, dat leerkrachten het bestaan van het pestgedrag ontkennen. Nu gebeurt pesten soms zo stiekem, dat het nauwelijks is waar te nemen. Maar ook al is het ‘onzichtbaar’, toch zal de school een open gesprek met de ouders moeten aangaan en ook in gesprek moeten blijven. Dat kan ingewikkeld zijn, zeker als ouders zélf onderdeel van het pestprobleem blijken te zijn.
Desondanks blijft staan: pesten mag niet voorkomen. En als het wel gebeurt, zal de school ermee aan de slag moeten gaan. Dat is een voluit Bijbelse opdracht.

Samen
Het aanpakken van het pesten vraagt om een schoolbrede aanpak, waarbij iedereen betrokken wordt, die te maken heeft met dit gedrag. Dat zijn dus de pester (de dader), het gepeste kind (het slachtoffer), de groep, de ouders en de school. Die schoolbrede aanpak kan echter pas starten als alle partijen het pestprobleem erkennen.
Een uitspraak als: “Mijn kind doet zoiets niet”, of “Hij/zij bedoelt het niet zo”, getuigt van onvoldoende zicht op het eigen hart en het hart van zoon of dochter.
In acute situaties zal adequaat gehandeld moeten worden. Daarbij kan de school het beste zelf het initiatief nemen om dit aan te pakken.

Voorkomen
Kan pestgedrag voorkomen worden?
Er zijn veel programma’s waarin de schoolbrede aanpak wordt gebruikt.
De overheid gaat bij wet regelen dat scholen het voorkomen van pesten effectiever moeten aanpakken. Daarvoor schrijft de overheid zelf een aantal programma’s voor die het beste kunnen worden gebruikt. Scholen mogen daarin zelf een keus maken en zullen kijken naar de achtergrond van waaruit programma’s zijn ontwikkeld en wat het verwachte effect op de langere termijn zal zijn. Het is: Alles wat uw hand vindt om te doen, doe dat met uw macht.

Maakbaar?
Het roept wellicht vragen op. Kunnen we via de invoering van een of ander programma een soort maakbare groep creëren? Laten we ons echter niet allereerst bezighouden met zulke gedachten.
Kinderen kunnen het soms heel zwaar hebben in hun groep waarin voor hen geen veiligheid is. We weten allen wel en hebben het misschien zelf ook ervaren, dat pesten zulke schrijnende gevolgen kan hebben. Dan moeten we toch wat doen? Het ontbreekt onze kinderen soms aan vaardigheden om beter op (pest)situaties te reageren. In de nationale campagne over pesten is daar volop aandacht voor. Wat echter pijnlijk gemist wordt, is het voorrecht dat we ook in deze tijdelijke nooddruft de Heere om wijsheid mogen vragen. Dat geldt voor álle betrokkenen: kinderen, ouders en de school.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen