De islam als gewelddadige godsdienst [2]

Volgens velen is Mohammed met goede bedoelingen begonnen. Vanaf 610 na Chr. keert hij zich tegen het veelgodendom dat vooral in Mekka welig tierde. Het gaat echter mis als de inwoners van Mekka zijn boodschap radicaal afwijzen. Met enkele getrouwen wijkt hij in het jaar 622 uit naar Jathrib, een stad die hij de naam Medina (“staat”) geeft. Deze nieuwe naam is veelzeggend. Mohammed wordt thans de leider van een gebied. Hij is nu méér dan prediker; hij is ook politicus. Als godsdienstig en wereldlijk leider probeert Mohammed een islamitische gemeenschap op te bouwen volgens staatkundig model. Dit is zo belangrijk voor moslims dat zij met de vlucht naar Medina hun jaartelling laten beginnen.

Hassouna Mosbahi, een Tunesische auteur die ervan overtuigd is dat de huidige terreur van moslimfundamentalisten wortelt in hun religie, wijst op de oorsprong van de islam. Na de verdrijving van Mohammed in 622 breekt het moment van “het zwaard” aan. Een verrassende krijgszege op de Mekkanen in de slag bij Badr (624) stijft hem in zijn voornemen de strijd aan te binden tegen de “ongelovigen”. Tot deze categorie rekent hij nu ook “de bezitters van het Boek”, dat wil zeggen joden en christenen.

Veldheer en politicus

Op aanstichten van Mohammed zijn maar liefst 27 veldslagen en 46 kleinere expedities gevoerd. Zelf vocht hij in negen veldslagen; de andere werden door zijn metgezellen geleid. Er bestaat een overlevering waarin een joodse stam zich overgeeft in Medina en de profeet persoonlijk 700 oorlogsgevangenen onthoofdt.

Dit verhaal is waarschijnlijk nogal aangedikt. De gezaghebbende geschiedschrijver Martin Gilbert beweert echter dat dit bloedbad wel degelijk heeft plaatsgevonden. De moordpartij had de instemming van de profeet en werd uitgevoerd onder zijn toeziend oog.

Aanvankelijk bestond het leger van Mohammed uit slechts 1500 man. Een paar jaar later, nadat de joodse stammen waren geplunderd, de mannen waren gedood en de vrouwen en kinderen slaaf waren gemaakt, was het moslimleger aangegroeid tot 10.000 man. De profeet vond vervolgens een excuus om het verdrag te verbreken dat hij met de Quraysh-stam had gemaakt. Zo'n verdrag was kennelijk niet meer dan een time-out volgens het principe: ‘Kus de hand van je vijand totdat je de gelegenheid krijgt die hand af te hakken’. Triest.

Een gevaarlijke combinatie

Mohammed als profeet, rechter, generaal en heerser: is dat niet een gevaarlijke combinatie? Is dat geen riskante vermenging van kerk en staat? Maken veldheren en heersers niet per definitie vuile handen? Waarom beweren moslims voortdurend dat er bij de verovering van Mekka geen bloed is gevloeid? De oudste bronnen (zoals de biografie van Ibn Ishaq over Mohammed) loochenen dit. Het pleit niet voor een godsdienst als zij alleen maar staande gehouden kan worden wanneer de feiten worden verdraaid.

Jawel, zegt iemand, maar ook het christendom heeft zich in de eerste eeuwen ontwikkeld tot een staatkundige grootheid. We geven dat toe. Met het aantreden van keizer Constantijn de Grote zijn altaar en troon met elkaar verbonden geraakt. Dit heeft niet alleen positieve gevolgen gehad. Toch heeft het christendom zich anders ontwikkeld dan de islam.

Het christelijk geloof heeft het Romeinse rijk overgenomen in een langdurig en moeizaam proces. Hoewel de kerk een boodschap had voor heel de wereld, sprak ze daarover op geestelijke wijze. Ze maakte onderscheid tussen God en de keizer. Bij de verbreiding van de islam is het heel anders toegegaan. Van meet af aan!

Anders dan Christus

Dit kardinale verschil tussen de verbreiding van de islam en het christendom hoeft ons niet te verwonderen. Het heeft mede te maken met de stichters van deze godsdiensten. Terwijl de “profeet” Mohammed regeerde als politicus en streed als generaal, heeft Christus zo niet gehandeld. In de hof van Gethsemané heeft de ware Profeet tot Petrus gezegd: 'Keer uw zwaard weder in zijn plaats; want allen die het zwaard nemen, zullen door het zwaard vergaan" (Matth. 26:52).

De Heere Jezus leerde Zijn discipelen bidden voor hun vervolgers (Matth. 5:44) en gaf Zelf het goede voorbeeld. Zijn eerste woord aan het kruis was: ‘Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen’ (Luk. 23:34). Is er een betere Profeet, een barmhartiger Hogepriester, een machtiger Koning?

(wordt vervolgd)

ds. C. Sonnevelt, Krabbendijke

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen