Gezinsvorming, een teer onderwerp [1]

Het doel van deze vijf artikelen is drieërlei: erkenning van de worsteling rondom gezinsvorming, bewustwording van wat er allemaal gaande is op het terrein van gezinsvorming en tenslotte een handreiking hoe we met dit onderwerp in het licht van Gods Woord dienen om te gaan.

Dit eerste artikel, waarin ik een paar algemene opmerkingen maak, is een opstap voor de volgende artikelen, waarin allerlei concrete vragen rondom gezinsvorming aan de orde komen.

Een teer onderwerp

Gezinsvorming is een heel teer en gevoelig onderwerp. Het raakt immers de intimiteit van hoe man en vrouw met elkaar binnen het huwelijk omgaan en of ze zich samen al of niet openstellen voor het krijgen van kinderen. Bij gezinsvorming gaat het er om hoe de gehuwden zich niet alleen verantwoordelijk voelen voor de wijze waarop ze met elkaar omgaan, maar ook hoe ze hun verantwoordelijkheid ten opzichte van de Heere beleven. Hij is immers de Insteller van het huwelijk en heeft al in de schepping het één worden met het lichaam zijn mooie plaats gegeven binnen de huwelijke staat.

De Heere is ook de Schepper van het leven. Hij is Degene Die leven geeft, al in de moederschoot vanaf de bevruchting. Zo zijn de verantwoordelijkheid ten opzichte van elkaar en de gezamenlijke verantwoordelijkheid tegenover de Heere op een bijzondere manier met elkaar vervlochten.

Geslachtsgemeenschap is een gave van de Heere aan de gehuwden als bekroning van de wederzijdse liefde. Dat deze gemeenschap ook kan leiden tot de kinderzegen, is een werkelijkheid die de gehuwden zich bewust moeten zijn. In het beleven van deze werkelijkheid komen de beide bovengenoemde verantwoordelijkheden samen.

De tijd waarin we leven

De algemene seksuele moraal in onze tijd heeft geslachtsgemeenschap en voortplanting totaal losgekoppeld. Dit is mogelijk geworden doordat sinds de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw ‘de pil’ en andere anticonceptiemiddelen hun intrede hebben gedaan.

Deze uitvindingen hebben een seksuele revolutie op gang gebracht waarbij geslachtsgemeenschap een doel in zichzelf is geworden, waarbij liefde bedrijven niet meer gekoppeld is aan huwelijkstrouw, en waarbij kinderen krijgen is veranderd in kinderen némen. Het besef dat de mens in alles, ook op het terrein van de seksualiteit buiten en binnen het huwelijk, verantwoordelijk is tegenover de Heere, is totaal geweken.

Dit is de tijdgeest waarmee we, jong en oud, in aanraking komen. We worden er door beïnvloed en er in meegezogen, als de Heere ons niet staande houdt.

Ongewilde kinderloosheid

Voordat ik verder schrijf over allerlei vragen die met gezinsvorming samenhangen, wil ik eerst aandacht vragen voor de echtparen die binnen hun huwelijk zo graag de kinderwens vervuld zouden zien, maar waar die wens (nog) niet in vervulling is gegaan. Zij ondervinden dat kinderen krijgen helemaal niet vanzelfsprekend is. Wat kan het hun pijn doen als ze anderen horen spreken over ‘kinderen nemen’, alsof er iets te ‘nemen’ valt.

Ik volsta hier nu met te verwijzen naar het informatieve en waardevolle boekje “Ongewild kinderloos”, een uitgave van REVOKE (Reformatorische vereniging van ongewild kinderloze echtparen).

Gezinsvorming of gezinsplanning?

Voor velen in onze tijd zijn de begrippen “gezinsvorming” en “gezinsplanning” twee woorden die hetzelfde betekenen. Toch is er een wezenlijk verschil. Het maakt veel uit of we het ene of het andere woord gebruiken.

Bij gezinsplanning staat de autonomie van het echtpaar voorop. Het echtpaar bepaalt de tijd waarop er een kind geboren mag worden en ook hoeveel kinderen er geboren worden. Dit is mogelijk dankzij de vele mogelijkheden die anticonceptie biedt. Gezinsplanning is in ons land helemaal ingeburgerd en de heersende moraal geworden.

Ik pleit ervoor om onder ons te blijven spreken over gezinsvorming. Bij gezinsvorming hebben man en vrouw ook hun verantwoordelijkheid hoe ze met elkaar samenleven. Bij die verantwoordelijkheid is er nog iets anders: het besef dat ze leven en samenkomen voor Gods aangezicht.

Niet de eigen autonomie voert dan de boventoon. Men voelt zich verantwoordelijk tegenover elkaar, maar ook afhankelijk van de Heere in wat Hij kan geven of onthouden.

We kunnen het eenvoudig zo zeggen: bij gezinsvorming mag de Heere ook mee bepalen hoe groot het kindertal zal zijn in het gezin.

(wordt vervolgd)

ds. A. Schreuder, Rijssen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen