Doe het schuim van het zilver weg

Onze tekst bepaalt bij een louterings- en reinigingsproces van zilver. Kanttekening 7 leert ons dat zilver gereinigd van schuim en droesem een bekwame massa wordt, waarvan de zilversmid een schoon werk maakt. Alzo moet een overheid op een godvrezende wijze regeren en het land ontdoen van verdorvenheid. Aardse overheden zijn nooit volmaakt. De Heere regeert en richt echter in volkomen rechtmatigheid. Eens zullen wij voor Zijn heilig aangezicht gesteld worden om geoordeeld te worden. Hoe noodzakelijk is het dan om aan deze zijde van het graf gereinigd te worden van de boosheid en verdorvenheid die ons aankleeft door onze diepe val in Adam.

Schuim en zilver

‘Doe het schuim van het zilver weg’. Zilver is een delfstof, een bodemschat. Het is rein, zuiver en maakt rijk. Daarom wordt het gebruikt om hier geld en sieraden van te maken. Toch ziet zilver niet alleen maar op een aards middel dat rijk maakt. ‘De redenen des HEEREN zijn reine redenen, zilver, gelouterd in een aarden smeltkroes, gezuiverd zevenmaal’ (Ps. 12:7).

Op de markt van vrije genade is het aardse zilver van geen waarde, enkel het Geesteswerk van de Almachtige. De zaligmakende bediening van de Heilige Geest maakt een mens arm in zichzelf en bedeeld met de rijkdommen in Christus. In het moment van de wedergeboorte kan een zondaar die rijkdommen niet bezien en bekijken. Gelijk het schuim van het zilver weggenomen moet worden, moet een zondaarshart ontdaan worden van schuim en vuil. Dit plaatsmakende werk is een vrucht van de eenzijdige bediening van de Heilige Geest.

‘En Hij zal zitten, louterende en het zilver reinigende’ (Mal. 3:3a). Een zilversmid doet het louteringswerk zittende, om zodoende zijn oog gedurig op het zilver te kunnen houden. Als de bestemde tijd van de loutering ook maar met één seconde zou worden overschreden, zou het zilver onherstelbaar beschadigd worden. Gelijk de zilversmid met liefde zorg draagt voor het zilver, is het de Heere Die in Zijn liefde een volk in de aanvang van het leven in de smeltkroes van het Goddelijke recht brengt. Pijnlijk voor het vlees als Gods kinderen voor het eerst moeten gaan leren hoe vol zij zijn met zonde, de wereld, schuim en verdorvenheid. Echter, al werd het zilver zevenmaal zeventig keer verhit, Zijn oog zal gedurig op hen zijn, hun ten goede.

Honger en dorst

Zijn Gods kinderen na de eerste werking van Gods Geest verlost van alle boosheid en verdorvenheid die hen aankleeft door de diepe val in Adam? Door de opzoekende liefde van de Heere in de eerste aanleg is er een honger en dorst naar het Woord. Het mag de ziel bij tijden wel verkwikken. En toch is er steeds weer dat schuim dat opborrelt in het hart.

Wat doet dat schuim? Het schuim werkt een matheid in lezen en bidden en verdoezelt de heerlijkheid van het Woord. Het Woord lijkt geen kracht meer te doen. Is het Woord dan veranderd? Is het Woord minder krachtig? Nee zeker niet! ‘Want het Woord Gods is levend en krachtig, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard’ (Hebr. 4:12a). Het tekent ons dat Gods kinderen steeds weer de werking van de Heilige Geest nodig hebben om voortdurend gereinigd te worden van de verdorvenheid in het hart.

De smid blijft louteren totdat al het schuim gescheiden is van het zilver. Hoe weet een smid dat er geen schuim meer is? Het louteren heeft een bestemde tijd en de hitte wordt naar noodzaak verhoogd of verlaagd. Zo heeft het louteren in het leven van Gods kinderen een bestemde tijd. Het is van eeuwigheid bepaald. De Heere weet wat goed is voor de Zijnen. Zo moesten de vrienden van Daniël gebonden en geboeid een brandende oven in. ‘Zie, ik zie vier mannen los wandelende in het midden des vuurs, en er is geen verderf aan hen; en de gedaante des vierden is gelijk eens zoons der goden’ (Dan. 3:25b). De vrienden van Daniël zullen zich de rijkste mensen ter aarde hebben gevoeld door hun zicht op de Zoon des mensen. Ze kunnen er mee leven en sterven. De man met het meeste aardse zilver, in die dagen, is koning Nebukadnézar. Hij is verbaasd en verwonderd, maar ziet geen gedaante of heerlijkheid in de Man waarvan hem verteld werd.

Een vat voor de smelter

‘En er zal een vat voor den smelter uitkomen’. De bestemde tijd is daar en er is geen schuim meer te zien. De zilversmid heeft zijn oog gedurende het louteringsproces geen seconde van het zilver afgehouden. Hij heeft vuur gezien en heel veel schuim. En wat ziet hij wanneer het louteringsproces gereed is? Als in een spiegel ziet hij zichzelf. Hij ziet zijn eigen beeld. De mens is geschapen naar het beeld van God. Door de diepe val in Adam heeft de mens zich moedwillig beroofd van dit beeld. Dan blijft een adamskind over dat geneigd is om God en zijn naasten te haten.

Een mens van nature leeft als een koning of koningin in eigen hart. Geworpen in de smeltkroes van Gods recht en toorn wordt een zondaar ontdekt aan zijn verdorvenheid. Het is in die weg dat de Heilige Geest plaats gaat maken voor een andere Koning. Hierbij moet een zondaar gedurig ontledigd worden van schuim, eigen werk en eigengerechtigheid. ‘Hij moet wassen, maar ik minder worden’ (Joh. 3:30).

En wanneer is het louteringsproces voltooid? Op de bestemde tijd, maar in het bijzonder als de Heere Zijn beeld terugziet. De louteringen vinden daarom een einde als Gods kind de laatste adem uitblaast. In de eeuwigheid zal Gods volk volledig Zijn beeld vertonen. Verlost van al het aardse schuim zal daar eeuwig gezongen worden het lied van Mozes en het gezang des Lams: ‘Groot en wonderlijk zijn Uw werken, Heere, Gij almachtige God; rechtvaardig en waarachtig zijn Uw wegen, Gij Koning der heiligen’ (Openb. 15:3b).

ds. M.T. Al-Chalabi, Brakel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen