Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De droefheid naar God [5]

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De droefheid naar God [5]

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De droefheid naar God is een wezenlijk element van het geestelijke leven. Vanuit 2 Korinthe 7:10 zullen we moeten zeggen dat het daar ook over kinderen van God gaat, die het geloof al kenden, maar die het spoor bijster waren en die met droefheid terugkeerden.

Gods kinderen zijn het spoor zo vaak bijster. Hun dwalen kost hen tranen. Daarom blijft de droefheid naar God in het stuk van de dagelijkse bekering. Maar juist in die weg wordt het wonder van Gods trouw al groter. Maar al te vaak moet gezegd worden dat het zo dor en dodig kan zijn vanbinnen en dat de wereld weer zo’n grote plaats inneemt in het hart. Nooit was de droefheid in Petrus’ hart dieper dan toen Jezus hem aanzag met een oog vol liefde na zijn verloochening en toen hij naar buiten ging, bitterlijk wenende. Zoveel zonde tegenover zoveel liefde. Hoe meer van die liefde geproefd, hoe dieper en inniger die droefheid. Wat moet die trouwe Zaligmaker de Zijnen dan vaak terugbrengen!

Er is verschil in trap en mate van deze droefheid. Bij de een wettischer en bij de ander evangelischer. Bij de een smartelijker, benauwder, bij de ander zachter, teerder, liefelijker. Bij de een duurt het langer voordat men tot Christus komt, bij de ander korter. Bij de een zijn het meer uiterlijke tranen, bij de ander meer zielentranen. Daar is de Heere vrij in. Maar waar geestelijk leven is daar leren we iets van deze droefheid kennen.

De keerzijde in de droefheid der wereld

Naast de droefheid naar God is er echter ook nog een andere droefheid, waar Paulus in 2 Korinthe 7:10 ook over spreekt: De droefheid der wereld. Wat is dat voor droefheid? Dat is een droefheid, die niet verder komt dan de wereld, die kan worden weggenomen met aardse zegeningen. Laat ik enkele voorbeelden noemen. Wat was Ezau bedroefd; hij snikte als een kind, toen hij uitriep: ‘Zegen mij, ook mij, mijn vader!’ En toch was het een droefheid der wereld, want het ging hem alleen om de zegen en niet om de God van de zegen. Wat was Achab bedroefd toen hij zich naar de wand keerde omdat hij de wijngaard van Naboth niet kon krijgen.

Daar hebt u nu de droefheid der wereld: Geef Ezau de zegen en geef Achab de wijngaard, en het is goed, zij zijn getroost. Deze droefheid komt niet verder dan de wereld en kan getroost worden met de dingen van de wereld. In de droefheid der wereld kan men weleens opgeschrikt worden, kan soms een uiterlijke levensverbetering plaatsvinden, maar geen innerlijke vernieuwing van het hart, geen vluchten tot God met smeking en geween.

Alleen de gevolgen van de zonde

De droefheid der wereld gaat alleen maar over de gevolgen van de zonde. Droefheid, omdat u in rouw bent, omdat u ziek bent, omdat u eenzaam en onbegrepen uw weg moet gaan. Deze wereld wordt weleens een tranendal genoemd en het uitnemendste van dit leven is moeite en verdriet. Er worden op deze wereld zoveel tranen geschreid, maar er vallen zo weinig tranen in Gods fles. Het is een droefheid alleen over de gevolgen van de zonde en niet over de zonde zelf.

In de droefheid der wereld is het vaak een bijten in de stok, waarmee we geslagen worden. Het is een droefheid waardoor we al verder bij God vandaan vluchten. Kaïn riep uit: ‘Mijn zonde is groter, dan dat zij vergeven worde’. Hij is er echter mee bij God vandaan gevlucht. Bij Judas was het niet anders.

De droefheid der wereld kan ons tot vertwijfeling brengen. Dan komt men gekneusd en geknakt op de puinhopen van zijn leven terecht. Maar we willen niet met lege handen en een boetvaardig hart voor God vallen. Dan voelen we ons meer slachtoffer dan zondaar. Tranen zijn niet altijd het bewijs dat men werkelijk schuldenaar voor de Heere geworden is.

Ook Gods kinderen moeten tot hun smart nog zoveel vleselijke droefheid in hun leven waarnemen. U moet niet denken dat alle tranen van Gods kinderen in Gods fles vallen. Want zij moeten de oude mens der zonde meeslepen. Maar wanneer het nieuwe leven waarachtig leven mag, dan schreeuwt het niet allereerst om de gevolgen van de zonde, om de straf, maar dan schreeuwt het allereerst naar God, dan is het allereerst om God te doen.

(wordt vervolgd )

ds. J.J. van Eckeveld, Zeist

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 september 2018

De Saambinder | 20 Pagina's

De droefheid naar God [5]

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 september 2018

De Saambinder | 20 Pagina's