Meditatie

WANT ER ZAL EEN RIJSJE VOORTKOMEN

Met rasse schreden naderen we het einde van het jaar, en in het jaareinde ligt ons heuglijk Kerstfeest; het feest des opgangs van de Zonne der gerechtigheid. Blijmoedig gaan we die tijd weer tegemoet. Dewereldling bereidtzich somszolang op zijn feestdagen voor, en zou dan de kerk des Heeren zich niet voorbereiden op de altijd nieuwe herdenking van Christus' komst in het vlees? Zou met name de dienst des Woords naar die komst niet heenwijzen? Van oude dagen af, sinds de zesde eeuw, zijn de vier weken vóór kerstfeest, de adventsweken, dan ook gewijd aan de profetische voorzeggingen aangaande de geboorte van Christus. En ook wij bepalen onze aandacht bij de profetie, mocht hetzijn, om straks in onze harten te horen weerklinken: "Ik verkondig u grote blijdschap, die al den volke wezen zal."

Vooral ook Jesaja's profetie is rijk aan voorzeggingen van Christus' komst in het vlees, en het woord boven deze beschouwing geplaatst, is één van die profetieën. Want toch het Rijsje uit den afgehouwen tronk van Isaï en de Scheut uit zijn wortelen is de grote Davidszoon, voortgekomen, als Hij geboren werd in Bethlehems stal, voortgekomen uit den afgehouwen tronk van Isai.

Jesaja heeft tot Israël gesproken van de naderende onderdrukking door Assur. Vanwege zijn halsstarrige verlating Gods, zal Jakobs nageslacht gegeven worden in de hand van Sanherib. O, wat ellende zal die heiden over 's Heeren erfdeel brengen!

"Een ieder zal doorgaan, hard gedrukt en hongerig." Nachtelijke duisternis is het type van de nameloze ellende door de Assyriër aangebracht (8:22) en door de Assyriër niet alleen. "De Syriërs van voren en de Filistijnen van achteren, dat zij Israël opeten met vollen mond." Het volk zal zijn als een voedsel des vuurs!

Maar toch, hoe diep Gods weg, ter tuchtiging Zijns volks ook was, ten verderve overgeven zou Hij nooit.

De vijand mocht de vernieling van Israël wensen, Jehova zocht het behoud. Daartoe juist moest die zware verdrukking dienen; het was om des volks behoudenis te doen; om de behoudenis uit de zonde, die ten verderve voerde, die de toorn Gods des Heeren verwekt, doch die nooit, neen nooit maken kan, dat het volk uit de liefde Gods valt. Het wee komt over de Assyriër. De Heere zal thuis zoeken de vrucht van de grootsheid des harten van de koning van Assyrië en dan zal Jehova Zich over Sion ontfermen. O, hoort de vertroosting van de God des menigvuldigen ontfermens: "Vrees niet, gij Mijn volk, dat te Sion woont." De Heere zal de verlossing gebieden; eerst als schaduw doch ook dan reeds om en door Hem. Die straks komen zal als "het Rijsje uit den afgehouwen tronk van Isaï."

Eens was Isaï's geslacht een boom, machtig als de cederen van Libanon. Was niet Jesse vader van David, de man naar Gods hart, wiens vingeren door de Heere geleerd waren tot de krijg? En met David werd Isaï's geslacht, weleer onder de kleinen van Juda slechts gerekend, een boom, groot en machtig. Er lag profetie in de zang der doch te ren israëls: "David heeft zijn tienduizenden verslagen." Want tienmaal groter werd Davids regering dan die van Saul. Beefden de heidenen reeds voor de vluchtende, vreesachtige David, zó, dat men hem herberg weigerde te Gath; wat, toen Jesse's zoon moedig ten krijge uittoog; tegen wapens en paarden der heidenen stellend het heil des Heeren!

Isaï's stamboon werd groot. De volkeren vreesden hem. En ook toen de vrees van de geweldige krijgsheld David plaats maakte voor het eren van de liefelijke vredevorst Salomo, ook toen was jesse's geslacht machtig, zó zelfs, dat de koningin van Scheba, de knechten des wijzen en heerlijken konings, die geduriglijk zijn wijsheid hoorden, gelukkig achtte.

Maar toen reeds begon de knagende worm der afgoderij zijn verderfelijk werk. Salomo's hart werd in het einde van zijn regering van de Heere afgetrokken, én neigde zich tot de afgoden van zijn heidense vrouwen. Het blad van Isaï's stamboom verwelkte, takken werden afgebroken, de boom met de aarde gelijk gemaakt.

Zijn schoonheid is vergaan; zijn troon ligt neergestort; De dagen zijner jeugd zijn door uw hand verkort; Met schaamt' is hij bedekt, elk kan hem straff'loos tergen.

Eerst scheurden tien stammen zich van hem af, straks viel na gedurige, felle bestoking des vijands, Jeruzalem, de stad des groten Konings, in de hand van Nebukadnezar en het was uit met de koninklijke waardigheid van Isaï's geslacht. Wel nog trachtte het verzonken Israël zich eenmaal op te heffen onder de fanatieke aanvoering der Maccabeeën doch slechts om van de Maccabeeër gebracht te worden tot de Idumeeër, die Davids troon beklom. Herodes de Grote, uit het geslacht der eeuwige vijanden van Israël, heerste over 's Heeren erfdeel. Van Davids regering geen spoor meer. De boom van Isaï was afgehouwen: afgehouwen ja, maar niet iz/fgehouwen. In het noorden van Kanaan, zelf reeds veracht bij de rechte Israëliet, woonde in het minne Nazareth, vanwaar men niets goeds verwachtte, een vergeten maagd, afstammelinge van Isaï, gelijk zij op keizers bevel bewijzen moest te Bethlehem. Over die geringe maagd kwam de kracht des Allerhoogsten, opdat uit de afgehouwen tronk van Isaï een Rijsje voortkomen zou. Uit den a/gehouwen tronk, welks wortelen in de aarde waren gebleven, en, hoewel onopgemerkt voor het oppervlakkig oog, voortleefden en kracht erlangden uit te schieten. Van u/Yhouwen dus geen sprake! Dat gedoogde de trouw des Heeren niet. Zijn Woord kan niet verloren

gaan.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen