EUROPESE VERKIEZINGEN

Is het wel juist - wanneer we over de Europese Verkiezingen met elkaar nadenken - om op het gevaar van het Rooms-Katholicisme te wijzen?

Van Rome valt op dit moment toch geen gevaar te duchten? Rome is toch geheel anders dan vroeger? De tand des tijds heeft toch ook aan het roomse bolwerk geknaagd?

Hoezeer dit ook lijkt, Rome is niets veranderd. De artikelen van ons mede-bestuurslid, dsTj.de Jong, over het bezoek van de paus aan Nederland, tonen dit wel aan. Steeds opnieuw lezen we van paus Johannes Paulus II, dat hij dan dit en dan dat land bezoekt. Buitenlandse vorsten en hoogwaardigheidsbekleders - of ze nu wel of niet rooms-katholiek zijn - worden met veel eerbetoon op het Vaticaan ontvangen.

Duidelijk blijkt, dat de paus inhoud probeert te geven aan zijn macht, niet alleen op kerkelijk terrein, maar ook op het politieke erf. Johannes Paulus heeft zich ontpopt als een verdediger van de rechten van de mens. Als zodanig neemt hij standpunten in en doet uitspraken, die bewijzen dat hij het oude rooms-katholieke dogma (hoofd van kerk en staat) niet heeft vergeten, noch verlaten.

Pauselijke macht

In deze tijd geplaatst komt Dr. A.A. Spijkerboer ten aanzien van de kerkelijke en wereldlijke oppermacht van de paus tot een aardige stellingname. Hij zegt dan ten aanzien van de wereldlijke macht van de paus: "Deze theorie is nog nooit ingetrokken, en het is erg leuk om te denken, dat de paus, althans volgens zijn eigen opvattingen, de bevoegdheid heeft om Reagan en Andropov af te zetten. Maar ik heb zo het idee, dat hij het niet op een dergelijke krachtmeting aan zal laten komen 1 )". Nee, voorlopig zal de paus zich hieraan niet wagen. Wat hij wel doet, is de invloed van het roomskatholicisme versterken en vermeerderen op alle terreinen van het leven. Hij begint daarmee in de kerk. Blijkens zijn eigen uitlatingen wil paus Johannes Paulus II de rooms-katholieke kerk zuiveren van dwaalleren en - leraars en stelt hij alles in het werk de eerbied en het ontzag voor de rooms-katholieke geestelijken te herstellen en te verstevigen. Een voorbeeld hiervan is zeker de benoeming van mrg. dr. A.J. Simonis tot aartsbisschop van Utrecht. Een duidelijke stap van de paus om rooms-katholiek Nederland weer in juiste banen te krijgen.

Als de kerk gezuiverd is, dan is daarna de staat aan de beurt. In hoeverre mgr. Simonis erin zal slagen de Nederlandse rooms-katholieke kerk te zuiveren om daarna het - overwegend roomse - CDA een schoonmaakbeurt te geven, zal de toekomst ons leren.

Op D.V. donderdag, I4juni 1984, zullen opnieuw de Europese Verkiezingen worden gehouden. In een aantal artikelen hopen we op de achtergronden en bedoeling(en) van deze verkiezingen in te gaan. In onze eerste aflevering werd een overzicht gegeven van het vroegere eenheidsdenken, alsmede de invloed van de roomse kerk daarop. Verder kwam in dat artikel de bijzondere wordingsgeschiedenis van ons land aan de orde en de verbondenheid van ons land met het vorstenhuis ons van God geschonken.

In dit tweede artikel krijgt u nog een voorbeeld van Rome's eenheidsdenken aan de hand van het politiek handelen van paus Johannes Paulus II en het CDA. Tevens wordt u al vast in aanraking gebracht met artikel 18 van ons SGP-beginselprogram. Daarover echter D.V. in een volgend artikel meer.

Het CDA en Europa

Maar, zult u zeggen, wat heeft dit alles nu met de Europese Verkiezingen te maken?

Wel, dan wil ik u erop wijzen, dat het Vaticaan niets liever zou willen, dan dat er een Verenigd Europa onder roomskatholieke leiding zou komen. In 1962 schreef de paus reeds, dat de eenwording van Europa een kerkelijk belang is en dat daarom een eenheid ten spoedigste moet worden verwezenlijkt. Dat kan volgens paus Johannes XXIII "want Europa leeft van gemeenschappelijke geestelijke waarden: het humanisme der Grieken, het rechtsgevoel der Romeinen en het personalisme van het Christendom".

Zijn woorden zijn in de loop der jaren trouw opgevolgd door met name de rooms-katholieke Euro-parlementariërs. Ook het CDA laat zich daarin niet onbetuigd. In het Europees Parlement maken de CDA-ers deel uit van de Europese Volkspartij (EVP). Deze partij kenmerkt zich als een voorstander van de Europese eenwording. "De Europese Volkspartij is van oudsher een steunpilaar van de Europese gedachte. Samenwerking in solidariteit tussen de lidstaten en gezamenlijke aktie ten behoeve van derden in de vorm van een Verenigd Europa stroken met onze christelijke principes. (...) De Europese verdragen bieden op zich goede mogelijkheden voor beleid, maar nationale regeringen leggen allerlei belemmeringen in de weg, die de voortgang van het Europees beleid dreigt te doen verzanden. De Europese burger zal zich bij deze (de komende Europese) verkiezingen tegen die blokkering kunnen uitspreken. Dat moet ook, want de verspilling,

die door nationalistische benaderingen ontstaat, kunnen we ons niet permitteren 2 )". Het is duidelijk waar de EVP naar toe wil; naar een Europese integratie. En in dat streven kunnen de meeste Euro-parlementariërs, voor het overgrote deel uit rooms-katholieke landen komende, zich vinden. Of men nu communist, socialist of christendemokraat is. Rome en het socialisme reiken hierin elkaar de hand.

De SGP en Europa

Dat er in zo'n rooms-rood Europa, afgezien van de beperkte spreektijd die men als eenmansfraktie krijgt, weinig ruimte voor een staatkundig gereformeerd geluid zal worden geboden, behoeft geen betoog. En dat gevaar hebben onze vaders reeds jaren geleden gezien, toen zij de volgende woorden in ons beginselprogram lieten opnemen. "De Staatkundig Gereformeerde Partij, hoewel samenwerking van meerdere landen op verschillend gebied op zichzelf niet afwijzend, verklaart zich desniettemin voor het behoud van de nationale zelfstandigheid en derhalve tegen de Europese éénwording onder een supra- of bovennationale regering, waardoor de invloed van Rome en het humanisme sterk wordt bevorderd, het werk van de Reformatie al meer zal worden afgebroken en het koningschap dreigt te worden gedegradeerd 3 )".

Geheel overeenkomstig dit artikel in ons beginselprogram heeft het SGP-oud-Eerste Kamerlid, de heer K. Meuleman, zich tegen het wetsontwerp rechtstreekse verkiezing van de leden voor het Europees Parlement uitgesproken. Hij motiveerde zijn standpunt als volgt: "Aangezien ik mijn bezwaren heb tegen dit wetsontwerp meen ik, dat het juist zou zijn deze kenbaar te maken. Een ekonomische samenwerking ontmoet bij ons geen bezwaren, maar bij een politieke samenwerking dient wel de uiterste voorzichtigheid in acht te worden genomen. Het gehele Europese beleid is er mijns inziens op gericht, dat er duidelijk een streven naar Europese eenwording bestaat. Daartegen hebben wij ernstige bezwaren. Is er in het Verenigd Europa straks nog plaats voor ons vorstenhuis? Kan het drievoudig snoer: God, Nederland en Oranje blijven bestaan? Wanneer humanisme en christendom hand in hand gaan, is er dan nog wel plaats voor het reformatorisch belijden? Laat dan toch in dezen het Woord Gods ons tot richtsnoer zijn. Eenheid te zoeken is op zich zelf een goede zaak; een eenheid buiten God om echter zal blijken geen eenheid te zijn 4 )". Ook wordt door de heer Meuleman de vrees uitgesproken dat, wanneer "humanisme en christendom hand in hand gaan", er dan geen plaats voor het reformatorisch belijden zal zijn.

Waarom nu niet gereageerd?

Het is juist dat reformatorisch belijden, dat voorstanders van deelname aan de Europese Verkiezingen laten horen. De door de Schrift geïnspireerde politiek eindigt toch niet bij onze landsgrenzen? Heel Europa, heel de wereld mag toch onze stem horen? 'Tot de Wet en de Getuigenis".

"Daarom is het goed, dat ook kleinere principiële partijen als de Staatkundig Gereformeerde Partij meedoen, in de hoop dat - zoals wel eens wordt gezegd - de stem van Genève ook in Straatsburg (en Luxemburg) wordt gehoord 5 )".

't Ware te wensen, dat dit onze oprechte begeerte was en is. Ik vrees echter - en dan sluit ik mezelf erbij in - dat het gezag en de kracht van de stem van Genève in de partij niet of nauwelijks meer wordt gevonden. En dat is niet alleen een verschijnsel binnen onze partij, maar ook binnen onze kerken. "Hoe is het goud zo verdonkerd, het goede fijne goud zo veranderd! De kostelijke kinderen Sions, tegen fijn goud geschat, hoe zijn zij nu gelijk gerekend aan de aarden flessen 6 )".

Daar ligt ondermeer de oorzaak van het verzwakken van het getuigend element binnen onze partij. Ziende op de "stem van Dordt" binnen onze landsgrenzen (in Raden, Staten en Kamers) laten we dan maar niet te veel appelleren op de "stem van Genève". Ach, als dat getuigende element, het calvinistisch beginsel ons echt zwaar woog c.q. weegt, waarom hebben we dan niet in de achterliggende vier jaar het Staatkundig Gereformeerde beginsel kenbaar gemaakt binnen het Europees Parlement? Waarom hebben we gezwegen? We hebben toch de gelegenheid (gehad) om schriftelijk "de stem van Genève" reeds te laten horen in het Europees Parlement? Waarom dan niet gedaan?

Laten we daarover - zo de Heere het geeft - een volgende keer van gedachten wisselen. Dat we in de tussenliggende tijd echter niet stil zouden zitten. Nee, het is mijn wens, dat de woorden van Jeremia de uwe en de mijne zouden mogen zijn: "Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken en laat ons wederkeren tot den HEERE 7 )".

Noten:

1. Dr. A.A. Spijkerboer, Hervormd predikant te Amsterdam-Bijlmermeer, reageerde deze maand in het blad "Evangelisch Commentaar" op de weigering van Tweede Kamer-voorzitter D. Dolman om de paus met een bezoek te vereren. Op zich is het interessant te weten, dat Kamervoorzitter Dolman als motief van zijn weigering opgaf, dat de paus geen parlement heeft en hij (Dolman) niet roomskatholiek was. Voor velen is de socialist Dolman een voorbeeld. 2. "Hoofdlijnen Europees verkiezingsprogram van de Europese Volkspartij", zoals aangetroffen in CD/Actueel, weekblad van het CDA, 8 oktober 1983. 3. Artikel 18 van het SGP-beginselprogram. 4. Handelingen der Eerste Kamer van 28 juni 1977. 5. Burgemeester G.J. Smit van Rijssen in "Ons Contact", mei 1979, nummer 2. 6. Klaagliederen 4 vers 1 en 2. 7. Klaagliederen 3 vers 40.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen