EUROPESE VERKIEZINGEN

Het is 19 oktober 1946. In de Zwitserse stad Zürich houdt sir Winston Chruchill een toespraak over het Europa van dat moment. De grote leider van Engeland doet de oproep tot een vereniging van de Europese staten te komen: "de Verenigde Staten van Europa".

Sedert deze oproep zien we hernieuwde pogingen de landen van Europa te verenigen.

Reeds in mei 1948 komen maar liefst 600 Europeanen in de Ridderzaal te 's-Gravenhage bijeen om met elkaar de mogelijkheden tot samenwerking te onderzoeken. In een resolutie wordt er op aangedrongen zekere soevereine rechten van de staten over te dragen aan een gemeenschappelijk lichaam. Een supra-nationaal orgaan.

Een supra-nationaal orgaan staat boven de nationale regeringen. De regeringen hebben dan een deeltje van hun bevoegdheden (gezag) uit handen gegeven en overgedragen aan het orgaan dat zich boven de staten stelt. Het Haagse Congres dringt er dus op aan zo'n orgaan in het leven te roepen.

Kolen en staal

Het is de Franse minister van Buitenlandse Zaken, Robert Schuman, die deze gedachte oppakt en met een opzienbarend plan voor de dag komt.

Vanuit de geschiedenisboekjes op school weten we nog, dat er tussen Duitsland en Frankrijk regelmatig onenigheid maar ook diverse keren oorlog is geweest over het grensgebied tussen beide landen, waarin zich veel steenkool bevindt. De kans op een nieuwe oorlog zou volgens Schuman veel kleiner worden, wanneer Duitsers en Fransen voortaan samen de kolenproduktie ter hand zouden nemen. En ook de staalproduktie, waarvoor veel kolen nodig zijn.

Het door Schuman gelanceerde plan wordt door de Franse volksvertegenwoordiging overgenomen en de Fransman Jean Monnet wordt gevraagd het plan verder uit te werken. Als grote voorstander van de Europese eenwordingsgedachte kwijt hij zich uitstekend van zijn taak.

In artikel 9 van het ontwerpverdrag tot samenwerking neemt hij een zinsnede op, dat het in leven te roepen uitvoerend orgaan van de nieuwe Gemeenschap, de Hoge Autoriteit, onafhankelijk zal zijn van de nationale regeringen. Artikel 9 draagt dus een supra-nationaal karakter.

Op D.V. donderdag, 14 juni 1984/ zullen opnieuw de Europese Verkiezingen worden gehouden. In een aantal artikelen hopen we op de achtergronden en bedoeling(en) van deze verkiezingen in te gaan. In onze eerste aflevering werd een overzicht gegeven van het vroegere eenheidsdenken, alsmede de invloed van de roomse kerk daarop. • Verder kwam in dat artikel de bijzondere wordingsgeschiedenis van ons land aan de orde en de verbondenheid van ons land met het vorstenhuis, ons van God geschonken. In het tweede artikel werd Rome's eenheidsdenken en - streven (met als voorbeelden het politiek handelen van paus Johannes Paulus II en van het CDA op Europees niveau) nader uitgewerkt. Tevens hebt u reeds kennis kunnen maken met artikel 18 van het SGP-beginselprogram.

Een uitgebreidere beschouwing hierover treft u in bijgaand artikel aan. Artikel 18 verzet zich tegen elke vorm van Europese eenwording. De Europese Verkiezingen zijn daartoe een middel. Distantie is ons alleen daarom al geboden.

stukje van zijn eigen zelfstandigheid, door deelname, opofferen.

De landen die uiteindelijk meedoen (na veel vergaderen), zijn Duitsland, Frankrijk, maar ook Italië, België, Nederland en Luxemburg. Op 18 april 1951 wordt door deze landen in Parijs het verdrag getekend van de oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal. (EGKS).

De Britten, die ook een uitnodiging hadden gehad, laten weten dat zij niet meedoen. Zij voelen er niets voor het bestuur van de EGKS besluiten te laten nemen, die ook voor Engeland zouden gelden. De Britten zagen niets in de bovennationale politiek van de EGKS.

De EGKS is niettemin opgericht en kan gezien worden als de eerste stap tot de eenwording van Europa. En als eenmaal de eerste stap is gezet, volgen de andere daarop snel.

Ekonomie en energie

Immers, ook op andere terreinen dan alleen de kolen- en staalproduktie, zouden de landen gemeenschappelijk kunnen optrekken. Al spoedig worden als voorbeelden genoemd de landbouw, de voedselproduktie, het verkeer, de aanleg van wegen, de energie en het opwekken van elektriciteit.

Kommissies worden in het leven geroepen, konferenties belegd, samensprekingen gehouden, hetgeen tenslotte resulteert in een bijeenkomst van de ministers van buitenlandse zaken van de EGKSlanden in Messina in Italië, juli 1955. Besloten wordt de Europese integratie, het samensmelten van belangen, verder op gang te brengen.

De zes ministers denken vooral aan het opheffen van de handelsbelemmeringen. Ze willen het mogelijk maken dat goederen makkelijk van het ene naar het andere land kunnen gaan, zonder dat men in- en uitvoerbelastingen moet betalen. Ze piekeren verder over een gemeenschappelijke markt. Een gewone markt, maar dan in het groot, waar ieder land zijn koopwaar kan aanbieden, opnieuw zonder belemmeringen als belastingen aan de grens.

In 1957 is het zover. In Rome worden door de zes EGKS-landen twee nieuwe verdragen gesloten. Eén, inhoudende de oprichting van de Europese Economische Gemeenschap (EEG). En één, luidende Euratom, voor de ontwikkeling van de Europese

Atoomgemeenschap. Euratom zal gaan zorgen voor de verdere ontwikkeling van de kernenergie. Niet voor het maken van wapens, maar voor vreedzame doeleinden, bijvoorbeeld voor het opwekken van elektriciteit.

Op 1 januari 1958 treden deze verdragen in werking. Weer is een stap gezet naar Europese eenheid. De tweede stap. Bijna tien jaar later komt de volgende. Op 8 mei 1965 wordt door de zes regeringen besloten om de besturen van de drie gemeenschappen (de EGKS, EEG en Euratom) samen te smelten tot één gemeenschappelijk bestuur. De derde stap.

Europees Parlement

Eén van de organen van de Europese Gemeenschappen is het Europees Parlement. Tot 7 juni 1979 werd dit Parlement door de nationale regeringen gekozen. Dit stond echter de Europese integratie in de weg. De binding met de nationale regeringen moet worden verbroken.

Sedert de oprichting van het Europees Parlement is dan ook gepleit voor rechtstreekse verkiezingen. Op 7 juni 1979 is het zover. Ongeveer 180 miljoen Europeanen worden in de gelegenheid gesteld hun Europees Parlement te kiezen. De vierde stap op weg naar "de Verenigde Staten van Europa".

De band met de nationale regeringen wordt verbroken en voortaan zal het Europese volk zelf, rechtstreeks, leden in het Europees Parlement kiezen. Leden, die geen vertegenwoordigers zijn van een land, maar de mond zijn van een deel van het grote Europese volk.

Van een in het Europees Parlement gekozen parlementariër wordt dan ook verwacht, dat hij uitvoering geeft aan de eenheidsgedachte en die eenheid helpt (mede) tot stand brengen. De SGP wijst echter in haar verkiezingsprogram voor 1981-1985 die eenwordingsgedachte af. "Stappen op weg naar een Verenigd Europa worden afgewezen."

Staatkundig gereformeerd standpunt

Ook artikel 18 van het SGP-beginselprogram verzet zich tegen een Verenigd Europa, waartoe het Europees Parlement een middel wil zijn.

"De Staatkundig Gereformeerde Partij, hoewel samenwerking van meerdere landen op verschillend gebied op zichzelf niet afwijzend, verklaart zich desniettemin voor het behoud van de nationale zelfstandigheid en derhalve tegen de Europese éénwording onder een supra- of bovennationale regering, waardoor de invloed van Rome en het humanisme sterk wordt bevorderd, het werk van de Reformatie al meer zal worden afgebroken en het koningschap dreigt te worden gedegradeerd."

De SGP verklaart in dit artikel onomwonden vóór het behoud van de nationale zelfstandigheid en tegen de Europese éénwording onder een supra- of

bovennationale regering te zijn. Op 23 juni 1977 en 28 juni 1977 stemmen de SGPvertegenwoordigers in de Tweede en Eerste Kamer dan ook - op grond van het vorenstaande - tegen het wetsontwerp tot het houden van rechtstreekse verkiezingen ten behoeve van het Europese Parlement. Ter motivering wordt door onze vertegenwoordiger in de Eerste Kamer ondermeer het volgende gezegd.

"Het gehele Europese beleid is er mijns inziens op gericht, dat er duidelijk een streven naar de Europese eenwording bestaat. Daartegen hebben wij ernstige bezwaren.

Is er in het Verenigd Europa straks nog plaats voor ons vorstenhuis? Kan het drievoudig snoer: God, Nederland en Oranje blijven bestaan? Wanneer humanisme en christendom hand in hand gaan, is er dan nog wel plaats voor het reformatorisch belijden? Laat dan toch in dezen het Woord Gods ons tot een richtsnoer zijn. Eenheid te zoeken is op zichzelf een goede zaak (...). Een eenheid buiten God om echter zal blijken geen eenheid te zijn." Laten we even bij deze woorden stilstaan.

Bijzondere positie Nederland

Het eenheidsstreven tast de bijzondere positie aan, die Nederland inneemt te midden van de andere volken. In de Reformatie heeft de Heere onze natie doen geboren worden. Hij voerde ons uit Rome's slavernij en duisternis en plantte hier Zijn kerk en fundeerde de staat, als een ringmuur rondom haar. Zouden we dat verworven goed dan prijsgeven? We zijn verplicht onze zelfstandigheid te bewaren. Een zelfstandigheid, die geboren is uit de liefde tot de Waarheid Gods; uit de omhelzing der vrije genadeleer, in de Hervorming herleefd.

Nog meer. Ons werd het Oranjehuis geschonken. Een vorstenhuis dat een vast verbond had gemaakt met de Potentaat der potentaten. God, Nederland en Oranje. Een band, die niet alleen bestendigd dient te blijven, maar - in deze donkere tijden - moet worden aangehaald en verstevigd.

Nederland en Oranje zijn één, omdat God het heeft gewild. Zouden we dan medewerken daarin verandering te brengen?

Daartoe worden toch ook de Europese Verkiezingen gehouden?

Europese Verkiezingen

De Europese Verkiezingen worden gehouden om de burgers van de deelnemende staten niet alleen invloed te geven op het Europese besluitvormingsproces, maar nog meer om ze te betrekken bij het streven naar Europese federatie.

Ik vermeldde reeds, dat de leden van het Europese Parlement geen afgevaardigden zijn van hun land, maar leden van het totale (Europese) grondgebied, dat het Europees Parlement bestrijkt. De leden zijn vertegenwoordigers van een deel van de Europese bevolking. Dit is een uitvloeisel van het eenheidsdenken.

De Europese Verkiezingen moeten we dan ook als middel tot de éénwording van Europa zien. De in het Europees Parlement gekozen vertegenwoordigers hebben op dit moment nog slechts een kontrolerende en adviserende stem, maar het is de bedoeling deze bevoegdheden uit te breiden met een wetgevende stem. Zover is het gelukkig nog niet. Laten we er echter niet aan meewerken, dat het zover komt. Distantie is ons geboden.

Afwijzend

Zoals reeds gezegd, verklaart de SGP in artikel 18 van haar beginselprogram onomwonden voor behoud van de nationale zelfstandigheid en tegen de Europese éénwording te zijn.

Ons verkiezingsprogram bouwt hierop voort. "Stappen op weg naar een Verenigd Europa worden afgewezen."

De verkiezing van het Europees Parlement is zo'n stap.

Voor de SGP is geen plaats in een adviesorgaan, dat meewerkt - al is het op dit moment nog maar adviserend - onze nationale zelfstandigheid aan te tasten.

Wij dienen ons er verre van te houden. De SGP heeft een defensieve taak; geen offensieve, ter verdediging van onze nationale zelfstandigheid.

De Heere heeft ons land een bijzondere plaats gegeven te midden der volkeren. En aan dat land, aan dat volk schonk Hij ons Koninklijk Huis, nazaten van het doorluchtige Huis van Oranje.

In dat land mag de SGP werkzaam zijn. Om vorstenhuis, regering en volk te wijzen op de wonderen eertijds aan ons verricht. Om land en volk, regering en vorstenhuis terug te roepen tot de God onzer vaderen.

Tot herstelling van Gods rechten en inzettingen in ons volksleven. Welk een verantwoordelijke taak heeft de SGP. Maar ook een bevoorrechte taak. Het uitdragen van rijke beginselen, die waar en zeker zijn. Omdat ze gegrond zijn op Gods Woord.

"De Staatkundig Gereformeerde Partij stelt zich ten doel de beginselen van Gods Woord op staatkundig

terrein tot meerdere erkenning te brengen in ons land. Haar streven is niet zozeer gericht op een meerderheid van kiezers, doch op de handhaving en doorwerking van de beginselen, door haar beleden" (artikel 2 van het Program van Beginselen van de SGP).

Laten we ons daartoe inzetten. Doel en taak van de SGP is: het pand te bewaren. Laat ons hierin dan ook schouder aan schouder staan. Eén in taak en opdracht. Dat is ons van node.

Distantie

Laat ons zoeken waar onze kracht ligt. Een eendrachtelijk optrekken rondom Gods Woord en het daarop gefundeerde beginselprogram van de SGP. Deelname aan de Europese Verkiezingen doet afbreuk aan de kracht van SGP. Deelname schept verwarring, onduidelijkheid en vervreemding.

Profilering is ons van node. Waar staan wij in de politiek?

De SGP is een eenling; een bijzondere partij; behoort alleen te staan. Een samengaan op één lijst met hen die niet op hetzelfde fundament staan, doet hieraan eveneens afbreuk. Voor wat betreft het samengaan van SGP met GPV en RPF verwijs ik u kortheidshalve naar eerdere publikaties in "In het Spoor" (jaargang 4, nummer 3 en jaargang 5 nummers 3 en 5).

Distantie is ons geboden; geen vermenging. We kunnen noch mogen ons laten opnemen in een Parlement, dat adviseert bij de gratie van de rechten van de mens.

De identiteit van de SGP is hier in het geding, 't Gaat om het pand ons toebetrouwd; 't gaat om de erve der vaderen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen