HOMOSEKSUALITEIT: AANGEBOREN EN ONVERANDERLIJK?

Inleiding

Op de SGP-Jongerendag van 20 maart jl. zei oud-minister R.H.A. Plasterk, die toen minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) was en tevens homoemancipatie in zijn pakket had, dat er een "mandje van gedragingen" is, waarin zaken zitten zoals prostitutie, stelen en pornografie. In de gedragingen in dit mandje kunnen mensen verandering brengen, maar dat geldt niet voor de zaken in het "mandje van persoonskenmerken", waarvan haarkleur, ras en geslacht voorbeelden zijn. Deze zijn onveranderbaar. Volgens Plasterk behoort ook de homoseksualiteit in het laatste mandje thuis, want hij meent dat dit persoonseigen en daarom niet door een therapie of door veel bidden te veranderen is. Hij achtte het dan ook beter om de uitzonderingsbepaling in de Algemene wet gelijke behandeling (Awgb) voor het bijzonder onderwijs te schrappen 1 ^. Maar... is homoseksualiteit wel een persoonskenmerk? Is homoseksualiteit wel aangeboren? En even onveranderlijk als ras en geslacht, zoals feitelijk door Plasterk als een vaststaand feit verkondigd werd? Op deze vragen willen we in dit artikel nader ingaan. Het antwoord op deze vragen is niet onbelangrijk in de discussie over homorechten, die door de immer actieve homolobby in onze dagen telkens wordt opgerakeld.

Biologisch essentialisme

Velen zijn tegenwoordig van mening dat men als homo of hetero geboren wordt. Zij hangen bewust of onbewust de leer van het biologisch essentialisme aan 2) . Volgens deze theorie komen homogevoelens uit het lichaam van de mens voort - het lichaam wordt zo geboren - en niet uit zijn hart, ziel of geest. Dit betekent volgens de aanhangers van deze leer dat men feitelijk al 'zo' is voordat men seksueel volwassen wordt, en ook dat iemands homoseksuele gerichtheid zijn levenlang niet te veranderen is, noch door psychotherapieën noch door bekering. Om te beklemtonen dat men zo geboren is en wordt, spreekt men dan ook het liefst van een homoseksuele 'geaardheid'. Ja, de homoseksualiteit is in hun ogen gewoon een grotendeels genetisch bepaalde, natuurlijke en normale variant van de menselijke seksualiteit, met alleen dit verschil dat deze minder vaak voorkomt dan de heteroseksualiteit. Daarom eist men ook dat de rechten voor beide varianten gelijk zijn en acht men het een belediging als homoseksualiteit gekenschetst wordt als onnatuurlijk, abnormaal, moreel verwerpelijk of ziekelijk.

Helaas is deze theorie - die geenszins wetenschappelijk vaststaat! - inmiddels evenals de evolutietheorie verworden tot een seculiere ideologie waarvoor iedereen moet buigen. Iedereen moet de homoseksuele gevoelens van een ander, ja, zelfs de homoseksuele uitleving van een ander onschuldig en normaal vinden of gaan vinden. Ten diepste heeft men in dezen, evenals onder het communisme in het Oostblok destijds, geen keus meer. Het is ja of ja, zeker als het gaat over regels in het openbare leven. Over tolerantie gesproken!

Wat zegt de Schrift?

Het valt moeilijk te ontkennen dat de leer van het biologisch essentialisme volledig in strijd is met Gods Woord, waarvan de apostel Petrus zegt dat het zeer vast is en wij weldoen daarop acht te hebben als op een licht schijnende in een duistere plaats (2. Petr. 1:19).

We weten waarschijnlijk allen wel dat in Leviticus 20 vers 13 op het liggen van een man bij een manspersoon met een vrouwelijke bijligging de doodstraf gesteld wordt. Deze wet behoort tot de zogenaamde burgerlijke wetten. Deze wetten hebben in een strikt letterlijke zin met de komst van Christus afgedaan en waren bovendien als zodanig alleen aan oud-Israël gegeven. Maar de moraal van deze wetten heeft niet afgedaan, zeker niet wanneer het zaken betreffen die in een directe relatie staan tot de Tien Geboden, zoals hier het zevende gebod. De universeel, dus voor alle plaatsen en tijden geldende moraal van Leviticus 20 vers 13 is dat homoseksualiteit een gruwelijke zonde is en dat deze daarom door de overheid streng gestraft behoort te worden. Ook op andere plaatsen in de Schrift wordt homoseksualiteit gekenmerkt als een gruwelijke zonde (Gen. 19; Rom. 1; 1 Kor. 6:9-11; 2 Petr. 2:1-10 en Jud. 7-19). Welnu, iets dat een gruwelijke zonde is, kan Bijbels gezien geen persoonskenmerk zijn, althans niet in een positieve of zedelijk onschuldige zin zoals ras, geslacht, haarkleur enz.

Ook wijst Paulus erop dat men door God aan deze gruwelijke zonde wordt overgegeven als men de waarheid Gods veranderd heeft in de leugen, en het schepsel eert en dient boven den Schepper, Die te prijzen is in der eeuwigheid (Rom. 1:25-26). Er is dus geen sprake van een geaardheid; de homoseksualiteit is niet aangeboren, maar men wordt er tijdens het leven aan overgegeven. Bovendien laat Christus in bijvoorbeeld Mattheüs 15 vers 19-20 en in Markus 7 vers 21-23 er geen misverstand over bestaan dat kwade gedachten, overspelen, hoererijen, ontuchtigheden enz. uit het hart der mensen voortkomen. Wat uit het hart voortkomt, dat ontreinigt de mens. En als Paulus het heeft over hen die God aan hun homoseksuele lusten heeft overgegeven, dan omschrijft ook hij die lusten als de begeerlijkheden hunner harten tot onreinheid, om hun lichamen onder elkander te onteren (Rom 1:24). Kortom, de homoseksuele gevoelens zijn vooral zondige begeertes die uit het verdorven hart van de mens, uit zijn verdorven geest, voortkomen.

Overigens zijn de zondige zaden van die gevoelens in ieders hart aanwezig, want wij zijn allen van dezelfde lap gescheurd. Een reden om laag neer te zien op hen die met homoseksuele gevoelens te kampen hebben, is er dus niet. Nee, het is alleen Gods weerhoudende genade als ook wij niet door dergelijke lusten beheerst worden.

Wetenschappelijke bewijzen

Om de leer van het biologisch essentialisme wetenschappelijk te bewijzen is door diverse wetenschappers al jarenlang ijverig naar biologische factoren gezocht,

bijvoorbeeld homo-genen die ervoor zouden zorgen dat de één een homo zou worden en de ander een hetero, maar puur en alleen een biologische verklaring hebben zij niet kunnen vinden. Dit tot grote spijt van allen die het biologisch essentialisme als hét argument voor gelijke rechten voor homo's en hetero's hadden omarmd. Had maar een homo-gen, een afwijkende hormonenspiegel of iets dergelijks gevonden kunnen worden, ja, dan zou in hun ogen het bewijs bij uitstek geleverd zijn dat homoseksualiteit gewoon een natuurvariant is, dat Bijbelgetrouwe Christenen achterlijk zijn in hun afwijzen van de homoseksualiteit en dat homoseksuelen volstrekt dezelfde rechten verdienen als hetero's.

Maar... er zijn toch wel onderzoeken waarvan de resultaten wijzen op een oorzakelijk verband tussen een genetische/biologische factor en homoseksualiteit? Ja, die zijn er, maar die onderzoeken zijn vaak later door andere wetenschappers weer onderuit gehaald of gefundeerd tegengesproken 3 ). De conclusie op dit moment is feitelijk dat alleen in sommige gevallen genetische c.q. biologische factoren wel een bepaalde, maar ook in die gevallen slechts een marginale rol lijken te spelen bij het ontwikkelen van overheersende homoseksuele gevoelens 4 ).

Uit recent wetenschappelijk onderzoek inzake genen komt naar voren dat genen niet, zoals lange tijd is aangenomen, gezien moeten worden als sturende eenheden die het organisme geheel bepalen, maar dat daarbij ook allerlei omgevingsfactoren een rol spelen 5 ). Dit stemt overeen met die onderzoeksresultaten die erop lijken te wijzen dat naast mogelijke, marginaal van invloed zijnde genetische factoren, er ook omgevingsfactoren (hetzij in de baarmoeder of later) zijn die een eveneens beperkte invloed kunnen hebben op het krijgen van homoseksuele gevoelens.

Wel een duidelijke en wezenlijk stimulerende invloed blijkt uit te gaan van bepaalde psychosociale factoren (hierop komen we nog terug). Maar als deze niet-genetische factoren er meer invloed op blijken te hebben dan genetische factoren, dan is het ook wetenschappelijk onjuist om te zeggen dat homoseksualiteit gewoon een geaardheid of een normale natuurvariant is 6) .

Samenvattend kunnen we stellen dat de theorie dat homoseksualiteit puur en alleen een aangeboren genetische c.q. biologische oorzaak heeft, nooit bewezen is en dat die theorie inmiddels ook grotendeels achterhaald is of op zijn minst sterk ter discussie staat, zodat het biologisch-wetenschappelijk gezien alles behalve een vaststaand en bewezen feit is dat homoseksualiteit gerekend moet worden tot de aangeboren en onveranderbare kenmerken van een persoon, zoals feitelijk Plasterk en vele anderen wel graag beweren en door de overheidscampagne 'Moet je jezelf thuislaten als je naar buiten gaat? ' gesuggereerd wordt. Helaas is en wordt die wetenschappelijk onbewezen en door velen ideologisch doorgedreven theorie door velen ook klakkeloos als een vaststaand feit overgenomen.

Wel veranderbaar

De veronderstelling dat homoseksualiteit een geaardheid en dus onveranderlijk zou zijn, wordt bovendien weersproken door de resultaten van diverse al dan niet wetenschappelijke onderzoeken die laten zien dat een gedeeltelijke of algehele verandering van een homoseksuele naar heteroseksuele oriëntatie wel degelijk tot de mogelijkheden behoort. In een studie uit 1962 kwam men tot de conclusie dat verandering van homo naar hetero een mogelijkheid is voor alle homoseksuelen die sterk gemotiveerd zijn. In 1984 en 1986 werden door andere onderzoekers succesvolle veranderingspercentages van behandelde homoseksuelen gerapporteerd van respectievelijk 80 en 65 procent 7 ). De onderzoekers uit 1984 voerden zes jaar later onder dezelfde personen nogmaals een onderzoek uit en vonden dat maar liefst 72 procent van de totale groep nog steeds hetero was. Uit een in 1990 gerapporteerd onderzoek bleek dat velen van de onderzochte homoseksuelen hun seksuele oriëntatie ten minste één keer hadden veranderd (84%) en een derde tweemaal. Ook stelde men dat alle behandelingsprogramma's die gericht waren op veranderen van homo's naar hetero's behoorlijk succesvol waren. Een conclusie die weliswaar in 1994 werd weersproken, maar in 1998 weer bevestigd 8 ).

De Amerikaanse psychiater en hoogleraar R.L. Spitzer publiceerde in 2003 een artikel waarin hij verslag deed van 200 gehouden interviews met respectievelijk 143 behandelde mannen en 57 behandelde vrouwen die allen zelf aangaven dat zij na het volgen van een zogenaamde reparatieve therapie in meer of mindere mate een verandering van een homoseksuele naar een heteroseksuele oriëntatie bij zichzelf hadden waargenomen. Sommigen van hen gaven aan geheel veranderd te zijn. Spitzer trok uit deze interviews de (te) voorzichtige wetenschappelijke conclusie dat een gedeeltelijke veran-

dering in een aantal gevallen kon worden aangetoond 9 ^. Op grond van eigen praktijkervaring met het behandelen van mensen met overheersende homoseksuele gevoelens concludeert de heer S. Rogers in zijn brochure Meest gestelde vragen over homoseksualiteit (2000): "Tot nu toe kunnen we vaststellen dat veel homoseksueel georiënteerde mannen en vrouwen veranderd zijn en bezig zijn te veranderen op een wijze die ze zelf nooit voor mogelijk hielden". Van herstelprogramma's zoals hij die aanbiedt, is de schatting dat 60 tot 65 procent van de cliënten succesvol verandert 10) .

Naast de wetenschappelijke onderzoeken zijn er ook de individuele verslagen of verklaringen van mensen die - vaak na een lange periode van strijd - toch konden vertellen dat hun homoseksuele oriëntatie veranderd was naar een heteroseksuele oriëntatie. Meest bekend is wel het boekje over Johan van der Sluis: Ik ben niet meer 'zo' n \ een ex-homoseksueel die als kernhomoseksueel gediagnosticeerd was 12) en inmiddels getrouwd is en twee kinderen heeft, en tevens oprichter is van 'Different', een Christelijke organisatie die actief is op het terrein van pastorale hulpverlening rond seksuele identiteit en seksverslaving.

Kortom, hoe men het ook wendt of keert, er zijn tal van mensen die van homo hetero zijn geworden 13) . Met moet daarom wel ideologisch verblind zijn wanneer men desondanks stug blijft volhouden dat veranderen van homo naar hetero onmogelijk is. Het is vaak verre van gemakkelijk en een lange weg, dat is waar, maar niet onmogelijk, niet hopeloos.

Psychosociale factoren

Dat er een relatie bestaat tussen bepaalde psychosociale factoren en het hebben van homoseksuele gevoelens is overtuigend aangetoond, bijvoorbeeld door de heer S. Rogers. Cijfers uit zijn behandelingspraktijk in Singapore laten zien dat zeer veel homoseksuelen in hun jeugd een al dan niet seksueel psychisch trauma hadden opgelopen. Zo bleek niet minder dan 83 procent van de homoseksuele mannen voor hun twaalfde het slachtoffer te zijn geworden van seksueel misbruik of seksueel grensoverschrijdend gedrag. Negentig procent van zijn cliënten met homoseksuele gevoelens gaf aan het gevoel te hebben dat zij door de ouder van hun eigen geslacht niet gewenst of gewaardeerd werden. Velen waren in hun jeugd (ook) gepest of veelvuldig belachelijk gemaakt. Verder was een flink deel van de homoseksuelen (ook) het slachtoffer geworden van een lichamelijke mishandeling 14 ). De conclusie hieruit is niet dat zaken als misbruik, mishandeling, verachting en ernstige vormen van pesten per definitie leiden tot homoseksuele gevoelens, maar er is wel een heel sterk verband.

De genoemde praktijkgegevens stemmen ook goed overeen met de zienswijze die de roomse Nederlandse psycholoog dr. G.J.M. van den Aardweg heeft op de oorzaak van homoseksualiteit. Op grond van zijn grote kennis en internationale ervaring stelt hij - vrij vertaald - dat zich bij homoseksuele mannen en vrouwen in hun jeugd op seksueel terrein een minderwaardigheidscomplex heeft ontwikkeld dat gemakkelijk leidt tot een neurotisch zelfbeeld van: 'zoals anderen ben ik tóch niet, mij zullen zij tóch niet beminnen!', en wat vervolgens op zijn beurt weer gemakkelijk uitgroeit of beter gezegd: scheefgroeit tot een homoseksuele oriëntatie. Ook hij wil dus niet van een homoseksuele geaardheid weten, maar wijst op een psychische scheefgroei. Op grond van zijn ervaring stelt hij bovendien dat homoseksualiteit wel degelijk te behandelen is.

In zijn in 1984 uitgegeven boekje Geaardheid of scheefgroei? Een psychologische kijk op homofilie merkte hij op dat de schoonschijnende aansporing van 'aanvaard jezelf' in feite neerkomt op "het inwilligen van neigingen, die psychologisch bezien infantiel [kinderlijk; AV] en onrijp zijn en in de morale orde verkeerd". Juist dat toegeven aan die verlangens die immoreel en egocentrisch zijn, maakt de mens des te ongelukkiger. Hij hoopte daarom dat zijn boekje ertoe "zal bijdragen, de leugenachtige leuze 'er is niets aan te doen', die zoveel geesten al in zijn ban heeft, te ontzenuwen" 15 ^.

Al met al vormt het feit dat er een overtuigend verband bestaat tussen homofilie enerzijds en een aantal psychosociale factoren anderzijds in wezen het zoveelste bewijs dat een homoseksuele oriëntatie (grotendeels) niet aangeboren noch onveranderbaar is.

Ten besluite

Hoewel velen de homoseksualiteit in onze dagen als aangeboren en onveranderbaar beschouwen, is dit wetenschappelijk gezien moeilijk vol te houden en Bijbels gezien nog minder, of beter gezegd: helemaal niet. Wel hebben we gezien dat naast mogelijke, marginaal van invloed zijnde biologische factoren en omgevingsfactoren, er met name psychosociale factoren zijn die tot op zekere hoogte het krijgen of frequent 'opborrelen' van homoseksuele gevoelens kunnen bevorderen. Maar laten we ook hierbij toch niet uit het oog verliezen dat hoofdoorzaak nummer één van de homoseksualiteit is en blijft de algehele diepe verdorvenheid van 's mensen hart, waaruit de zondige begeertes, ook de homoseksuele begeertes, voortkomen en voortvloeien. Van wezenlijk belang is het om aan dit Bijbels beginsel onverkort vast te houden, ook al gaat dit geheel tegen de publieke opinie in. Velen die dit loslaten, worden namelijk vaak vroeg of laat zodanig verblind en misleid door de hedendaagse seculiere ideologie inzake de homoseksualiteit dat zij deze gruwelijke zonde eerst gaan verkleinen, vervolgens gaan respecteren en ten slotte zelfs gaan accepteren als normaal en natuurlijk. En dat, terwijl niet alleen de Bijbel, maar ook de natuur zelf ons al duidelijk leert - ziende op de lichaamsbouw van man en vrouw en op de wijze waarop voortplanting kan plaatsvinden - dat homoseksualiteit tegennatuurlijk is. Maar ook dat ziet men niet meer of wil men niet meer zien. Wat erg om zo met blindheid geslagen te zijn, om zo overgegeven te zijn aan deze zonde en/of aan die ideologie.

Dat de overheid de homoseksuele daden streng behoort te straffen, daarover laat de Bijbel geen enkel misverstand bestaan. Maar dat is discriminatie, roepen velen tegenwoordig om het hardst. Nee, het bestraft worden voor zondige daden, is in het geheel geen discriminatie. Als iemand steelt, een moord begaat of overspel pleegt en vervolgens daarvoor door de overheid vervolgd wordt, dan is en noemen we dat toch ook geen discriminatie? !

Ten slotte zij nog opgemerkt dat zij die bewust tegen hun homoseksuele begeertes strijden en zich tevens voortdurend geheel trachten te onthouden van homoseksuele daden, Bijbels met hun zondige begeertes omgaan. Maar in eigen kracht zal dat niet lukken. Mocht God hun moed en kracht geven en hartvernieuwende genade schenken bij aan- of voortgang! Hartvernieuwende genade hebben we allen nodig. Die verlost weliswaar niet van de oude mens, maar wel van de voortdurende heerschappij van de oude mens, ook van de voortdurende heerschappij van de homoseksuele begeertes. O, mocht onze bede maar gedurig zijn: 'HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn' (Klaagl. 5:21a).

Noten:

1) Zie: 'Plasterk roept SGP op PVV niet te omarmen', in: RD, 22 maart 2010 2) H.L. van der Laan, Buitenkerkse theorieën over homoseksualiteit. Hun invloed op de kerkelijke meningsvorming, een uitgave van Different, Amsterdam 2007, zie met name p. 12-16 van deze heldere en lezenswaardige brochure (hierna te noemen: Buitenkerkse theorieën). 3) Dit soort wetenschappelijke onderzoeken moeten overigens sowieso met de nodige voorzichtigheid gelezen en geïnterpreteerd worden. Een 'echte' wetenschapper zal immers eerlijk toegeven dat hij vaak alleen maar ziet wat voor ogen is en dat hij heel veel niet weet. Een interpretatiefout is dan ook zo gemaakt. Stel dat er een statistisch verband gevonden wordt tussen een verschil in de hersenen en homoseksueel gedrag. Gemakkelijk wordt dan geconcludeerd dat een verschil in de hersenen ervoor zorgt dat men homo of hetero wordt, terwijl het omgekeerde evengoed waar kan zijn of zelfs nog meer voor de hand ligt, namelijk dat homoseksueel gedrag invloed heeft op de hersenen en daardoor verschillen ontstaan tussen de hersenen van homo's en die van hetero's. 4) Buitenkerkse theorieën, p. 16 5) PJ. van Laar en H. Jochemsen, 'Wetenschappelijke argumenten in de discussie over homoseksualiteit', in: J. Dallas, Een antwoord op de homotheologie - met een bijdrage van het Prof. dr. G.A. Lindeboom Instituut, Amsterdam 2007, p. 63- 65 (hierna te noemen: 'Wetenschappelijke argumenten') 6) Het is overigens een wijdverbreide misvatting dat als een homogen gevonden kon worden, homoseksualiteit dan per definitie een normale natuurlijke variant zou zijn. Er zijn immers vele genetisch bepaalde, al dan niet erfelijke ziektes. Die ziektes beschouwen we toch ook niet als normale natuurvarianten? !

7) J. Ankerberg en J. Weldon, Feiten over homoseksualiteit. Wetenschappelijk onderzoek en Bijbelse autoriteit: Is er werkelijk verandering mogelijk voor homoseksuele personen? , Doorn 2006, p. 38 8) 'Wetenschappelijke argumenten', p. 72-73 9) Buitenkerkse theorieën, p. 16 en 33, noot 23; R.L. Spitzer, 'Can some gay men and lesbians change their sexual orientation? 200 Participants reporting a change from homosexual to heterosexual orientation', in: Archives of Sexual Behavoir, 2003, vol. 32, nr. 5, p. 403-417 10) S. Rogers, Meest gestelde vragen over homoseksualiteit, Amsterdam 2000, p. 13. De vermelde percentages zijn gebaseerd op Amerikaanse tellingen. In de Nederlandse situatie lijkt slechts 25 tot 30 procent te veranderen. Het is niet duidelijk wat de oorzaak van dit significant verschil is. Misschien een gevolg van het feit dat door velen in Nederland de geheel verkeerde voorlichting wordt gegeven dat homoseksualiteit niet te veranderen is en dat men homoseksuele gevoelens als normaal moet aanvaarden. 11) J. Th. Bos, Ik ben niet meer 'zo'. Ex-homoseksueel Johan van der Sluis vertelt, aangevulde en herziene druk, Hoornaar 1974 12) G.J.M. van den Aardweg en J. Bonda (red.), Een netelig vraagstuk. Homofilie, geloof en psychologie, Nijkerk 1981, p. 120 13) Dat er ook voorbeelden zijn van mensen die eerst verklaarden van homo hetero te zijn geworden en die later toch weer in de zonde van homoseksualiteit teruggevallen zijn, onder wie Raph Creemers wel het meest opzienbarende voorbeeld is, doet hier weinig aan toe of af. 14) S. Rogers, a.w., p. 9; R. Seldenrijk, Als je je anders voelt. Homofiele gerichtheid, homoseksualiteit, transseksualiteit en de Christelijke gemeente, Amsterdam 2004, p. 137 15) G.J.M. van den Aardweg, Geaardheid of scheefgroei? Een psychologische kijk op homofilie, Brugge 1984, p. 78

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen