Goedkope boter

Op één van de eerste dagen van het nieuwe jaar was ik op de nieuwjaarsreceptie van het Produktschap voor Zuivel. Omdat ik beroepshalve van tijd tot tijd ook met het wel en wee van het agrarische bedrijfsleven te maken heb, is het nuttig op zo'n receptie aanwezig te zijn. Niet alleen vanwege de vele vriendelijke wensen die worden uitgewisseld, maar ook om de contacten die worden vernieuwd met landbouw-voormannen en collega's.

Toen ik drs. R. Zijlstra, de voorzitter van de Federatie van Nederlandse zuivelfabrieken, tegen het lijf liep ging de discussie algauw over de enorme overschotten aan boter en melkpoeder die in de EEG liggen opgeslagen. We kwamen ook nog even bij het punt dat, ondanks de grote voorraden, er vorig jaar geen „kerstboter" in de winkels te koop was. „Ze verkopen het liever aan de Russen vooreen kwartje per pakje", hoor je de mensen dan wel eens schimpen. Men is die transactie blijkbaar nog steeds niet vergeten, hoewel er inmiddels ongeveer tien jaar overheen is gegaan.

Ook in Amerika blijkt die EEG-stunt nog steeds bekend. Zijlstra vertelde, dat hij bij een bezoek aan Amerika een vergadering van tweehonderd boeren moest toespreken. Tijdens de daaropvolgende discussie kreeg de Nederlandse landbouwvoorman nog weer eens voor de voeten geworpen dat dit toch wel een diep-treurige zaak was geweest. „Ik kreeg toen een gouden inval", aldus Zijlstra. „Ik heb hen gevraagd of zij wel wisten voor wie die boter bestemd was. Dat wisten ze niet helemaal zeker, waarop ik zei dat het kostelijke produkt grotendeels naar het Rode leger ging.

Toen werd de zaal natuurlijk nog rumoeriger. Het werd rustiger toen ik de Amerikanen vroeg hoe ze dachten dat die boter werd geconsumeerd. Aarzelend kwam men tot de conclusie dat het produkt wel grotendeels op het brood zou zijn uitgesmeerd." Zijlstra gniffelde nog bij de gedachte hoe het toen verder ging. „Toen heb ik de vraag gesteld waar het graan vandaan kwam waarvan het brood was gebakken.

Het werd nog stiller in de zaal en toen was de kans schoon voor mij om te zeggen: mijne heren, dit brood werd gebakken van Amerikaans graan, waarop een zware subsidie werd verleend. De zaal was gelijk om, de handen gingen op elkaar en we hebben daarna heel prettig met elkaar gediscussieerd." Zo'n voorval is niet alleen amusant, maar ook leerzaam. Wat pinnen we elkaar vaak vast op bepaalde uitspraken of daden, terwijl we eigenlijk best weten dat we ookzelf niet altijd „brandschoon" zijn.

Dat wil niet zeggen dat we alles maar goed moeten vinden. Integendeel, als we denken dat bepaalde zaken niet door de beugel kunnen, dienen we dat aan de orde te stellen. Dat is immers veel beter dan achter iemands rug om te „roddelen", zoals we dat dan eigenlijk moeten noemen. Maar als we erkennen dat we zelf niet volmaakt zijn, zullen we de fouten van anderen wat milder beoordelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen