Hollands koopmanschap is nog niet uitgestorven

Mijnders:,, Het zakenbloed zat er nu eenmaal in en toen ik van school kwam stelde ik mijn vader voor om een filiaal in Leiden te openen. Ik rook de kansen in onze sector, want er kwamen toen geheel nieuwe ontwikkelingen op gang. Vóór de ooriog, ook in de eerste naoorlogse jaren, kochten mensen die gingen trouwen meestal een tafel, vier stoelen en twee crapauds. Daarmee was het voorlopig wel bekeken. Onder invloed van de stijgende welvaart ging men echter veel hogere eisen aan het interieur stellen. Mijn vader ging akkoord met het plan en zo ben ik in 1969 in Leiden gestart op een oppervlakte van 400 vierkante meter. Het ging goed en in ' 73 nam ik een grote sprong door in een pand te trekken dat tien keer zo groot was. Toen was er ook de mogelijkheid om de ideeën in praktijk te brengen die ik noodzakelij k achtte om een breed publiek te bereiken. De verkoopmethoden die ik toe wilde passen heb ik afgekeken van de discounters in de levensmiddelenbranche. Voor ons betekende dat: een massaal aanbod, dus alle stijlen verkopen, een uitstekende kwaliteit handhaven en scherp calculeren. Wat dit laatste betreft geven wij gewoon de gerantie dat wij in Nederland de goedkoopste zijn. Als een klant hetzelfde artikel elders lager geprijsd ziet dan hij bij ons heeft betaald, kan hij het,,teveel" betaalde terug krijgen."
Het grote succes dat deze formule opleverde, gaf de mogelijkheid om al twee jaar later een nieuwe forse stap te doen. Op 1 januari ' 75 werd in Sliedrecht het meubelbedrijf Henk Hartog overgenomen. Mijnders kreeg daar de beschikking over een verkoopruimte van 6000 vierkante meter.

Meubelboulevards
De gebeurtenissen volgden elkaar snel op. Om ook mensen uit de regio Amsterdam te trekken werd in' 77 een filiaal gesticht in Zwanenburg. Dat vloeide voort uit de filosofie om een breed publiek te bereiken. Mijnders: ,,Je bent er natuurlijk niet door ergens alleen maar te gaan zitten. Wij adverteren altijd erg veel. Naambekendheid is noodzakelijk. Voor het kopen van meubelen zijn mensen wel bereid om een eindje te rijden. Zo trokken wij ook een flink aantal mensen uit de Amsterdamse regio.
Toch was er inmiddels een uit Amerika overgewaaide andere ontwikkeling op gang gekomen die ook aan ons niet voorbij ging. In Beverwijk was een zogenaamde meubelboulevard tot stand gekomen. Grote meubelbedrijven gingen bij elkaar zitten en dat was voor de consumenten zeer aantrekkelijk. Ze hebben daar een enorme keus. In Zwanenburg kwam het dus nogal eens voor dat mensen kwamen kijken, maar toch zeiden ook eerst nog eens in Beverwijk te gaan rondneuzen. Het gevolg was natuurlijk datje ze niet meer terug zag. Ik heb dan ook veel moeite gedaan midden in die meubelconcentratie te gaan zitten. Dat is tenslotte gelukt en sinds' 79 werken we daar met veel plezier op een oppervlakte van 5000 vierkante meter. Zwanenburg hebben we toen gesloten."

Ikea
Toen het Beverwijkse experiment een succes bleek, werd het ook elders toegepast. Mijnders deed daar volop in mee. In Diemen, aan de andere kant van Amsterdam, kwam in 1980 eveneens een meubelboulevard, ook wel ,,meubelstraat" genoemd. Ook hier was Mijnders erbij. De meubelman vertelt, dat hij er inmiddels zo van overtuigd was geraakt dat dit de juiste manier van aanpakken was, dat hij zich veel inspanningen heeft getroost om het Ikea-warenhuis naar Sliedrecht te halen. Dat gelukte inderdaad en dat gaf moed om naast de Henk Hartogvestiging nog even een meubelwinkel van niet minder dan 12.000 vierkante meter neer te zetten. Henk Mijnders moet soms even nadenken over het jaartal als het om de nieuwe openingen gaat. ,,Ja, het klopt", zegt hij dan.,,Beverwijk was in' 79, Diemen in '81enSliedrechtinl982.In dat zelfde jaar nog verhuisde onze Leidse vestiging naar Leiderdorp. We zaten in Leiden in de binnenstad en daar moet j e veel te veel tobben met parkeergelegenheid. Trouwens, nu ik het toch over Leiderdorp heb, dit jaar gaan we, als vier collega's in de meubelbranche, samen in één gebouw zitten van 20.000 vierkante meter. Wel krijgen we vier verschillende ingangen. Ook deze operatie is weer gebaseerd op de in de praktijk juist gebleken idee, datje als concurrent naast elkaar moet gaan zitten. Dat trekt mensen, want onderzoeken hebben uitgewezen dat meubelkopers gemiddeld een zevental zaken bezoeken alvorens tot de koop te besluiten. Er moet dus op één vestiging zoveel keus zijn dat men niet verder behoeft te zoeken. Om het verhaal af te ronden: vanaf 1 januari '85 kan men ons ook vinden in het nieuwe winkelcentrum Capelle aan de IJssel, aan de snelweg Rotterdam-Utrecht. Ook daar komt weer een grote meubelconcentratie. Onze vestiging Henk Hartog in Sliedrecht verhuist daar dan heen."

Het recept
Er is eigenlijk nauwelijks commentaar te geven op dit voorbeeld van goed Hollands koopmanschap. In zo' n korte tijd uit te groeien van een klein bedrijfje naar één van de grootste meubelbedrijven in Nederland, met een omzet van tegen de 50 miljoen gulden en met 150 werknemers in dienst, dat komt niet iedere dag voor. Het recept? Mijnders: ,,Goed om je heen kijken, goede ideeën hebben en verantwoordelijkheid durven nemen. Maar dat is niet het enige, verstand en inzicht om een bedrijf goed te leiden hebben we van God ontvangen. Het is mij ook vaak een wonder dat het zo gegaan is."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen