"Ik zou zo graag getrouwd willen zijn"

Ruim vier jaar is hij weduwnaar. Een bemiddeld man. Hij woont vlak aan zee. Het grote raam van de woonkamer geeft uitzicht op de duinen. De kamer is keurig opgeruimd, maar doods. De heer des huizes schenkt koffie uit een zilverkleurige thermoskan. Koel neemt hij me op. In de achterliggende jaren heeft hij zich een ironische houding aangemeten. Soms neigt zijn ironie naar cynisme. De asbak voor hem op tafel ligt vol peukjes. Enkele maanden geleden schreef hij voor de tweede keer op een kennismakingsadvertentie in het Reformatorisch Dagblad. De eerste keer bleek de „onschuldig gescheiden vrouw" slechts van tafel en bed gescheiden te zijn. Na deze onverkwikkelijke affaire liet hij de krant enige maanden voor wat die was. Toen schreef hij opnieuw een advertentie. ,, Je wilt de eenzaamheid een klein beetje zien op te lossen hè. Het gaat me echt niet om dat beetje stofzuigen, wassen en eten koken. Dat kan ik zelf wel. Ik zoek doodgewoon een lieve, vriendelijjke vrouw, die qua geloofsovertuiging op mijn lijn ligt. Nu loop ik zomaar de hele dag rond in die toko hier."

Vlakgom
Beide keren viel het hem moeilijk te reageren op een advertentie. ,,Jehebtaleen leven achter de rug. Dat kun je niet even met een stuk vlakgom uitgummen. Je ligt lang te denken en te bidden of het goed is om te reageren. En als het besluit genomen is zitje nog uren te piekeren, eer de brief geschreven is." Enkele dagen nadat hij voor de tweede keer had geschreven, kreeg hij bericht van de stichting,,Evangelische Huwelij ksbemiddeling". Zijn brief was ontvangen, meldde het stenciltje dat ondertekend was door Sjoerd van Hettema. ,,Dat nam ik natuurlijk niet", zegt de briefschrijver.,,Je denkt de vrouw in kwestie te schrijven. Ik heb geen enkele behoefte aan een huwelijksbureau. Je snapt wel dat het telefoongesprek met die Van Hettema niet zo prettig veriiep. Het RD treft overigens geen blaam. Al die advertenties kunnen niet nagetrokken worden, maar voor mij was het een vervelende geschiedenis. Als ik vraag waarom hij zelf geen advertentie plaatst vertrekt zijn gezicht.,, Daarom niet", zegt hij stroef en wijst naar de foto op de piano. Een knappe, vriendelijk lachende vrouw van middelbare leeftijd kijkt me aan. Plotseling springt er een barst in het pantser waarin hij zich heeft gehuld. ,,Die advertentie ligt al maanden gereed", bekent hij. ,,Maar ik ben zo bang dat ik ga vergelijken. En dat mag niet. Maar die eenzaamheid is ook verschrikkelijk. Zo word je heen en weer geslingerd."

Vriend
,,Hetiszoèrgjoh, zo èrg. God beware je ervoor dat je het gaat ervaren. Toch komt het een keer. Of voor jou, of voor je vrouw. Je komt alleen te staan. En dan kunnen je jongens wel regelmatig komen, maar die hebben ook hun eigen leven. ,,Dag hoor jongens. Fijn datjullie geweest zijn. Dan sta je weer in je uppie in de gang. ,, Het moet slijten'', zeggen ze. Onzin! Het wordt alleen maar erger. Ik kan niet zeggen wat ik mis. Het is zo veel. Niet de helft van je leven, maar je hele leven valt weg als je vrouw sterft. En van al je vroegere vrienden houje niemand over." Terwijl zijn ogen over het portret van de vrouw glijden, pakt hij de dikke kaars die naast de foto staat. Op de gestolde was is een gedicht van Toon Hermans gedrukt. Je hebt iemand nodig. Stil en oprecht, Die als het erop aankomt, Voor je bidt of voor je vecht. Pas als je iemand hebt. Die met je lacht en met je grient. Dan pas kun je zeggen: 'k Heb een vriend. ,, Dat is het", zegt hij en zet behoedzaam de kaars terug op de piano.,,De raadgevers weten alles precies. Dit moetje doen! Dat moetje doen! Maar aan het eind van de avond gaan ze gezellig met z'n tweeën naar huis. En je blij ft alleen achter, 't Is zó erg joh, zó erg, zó erg. Soms zou je de muren opeten."

Evangelische huwelijksbemiddeling
Het bureau voor evangelische huwelijksbemiddeling is gevestigd in een kamer op de tweede verdieping van een flatje in Krommenie. Een trap lager woont de 37jarige directeur van het huwelijksbureau, S. S. J. van Hettema (,,Zeg maar gewoon Sjoerd hoor"). In 1982 stichtte de maatschappelijk werker, die lid is van de Vrije Evangelische Gemeente te Zaandam, het Huwelijksbureau voor Christenen. Nadat hij de vakopleiding tot huwelijksconsulent had gevolgd, verkreeg hij erkenning van de Raad van Toezicht op Dienstverlening bij Huwelij ksbemiddeling. Die erkenning was van korte duur. ,,In'84 kreeg een bureau voor bemiddeling tussen homofielen erkenning van de Raad van Toezicht", verklaart Van Hettema. ,,De naam van de raad veranderde in Raad van Toezicht op Dienstverlening bij Relatievorming. Dat was voor mij reden om m'n erkenning terug te geven. Met de koerswijziging van de Raad van Toezicht kon ik als christen niet meegaan. Het gevolg was dat een nieuwe stichting in het leven werd geroepen, genaamd ,, Evangelische Huwelij ksbemiddeling". Dit bureau werkt zonder erkenning. ,, Dat is niet erg'', vindt Van Hettema. ,,Als we maar erkenning krijgen van onze cliënten en bovenal van God. In deze tijd, waarin alle relatievormen gelijk gewaardeerd worden, is het denk ik een vreugde voor God als we meewerken om in stand te houden wat Hij heeft ingesteld: het huwelijk. Voor mij is wat dat betreft geen compromis mogelijk."

Advertenties
Het bestuur van de stichting wordt gevormd door Van Hettema en zijn zes part-time medewerkers, die ieder een regio van het land voor hun rekening nemen. Volgens de huwelijksconsulent telt ons land ongeveer 600.000 alleenstaanden die een partner zoeken. Tussen de twaalf- en vijftienduizend gaan met een huwelijksbureau in zee. Bij het bureau in Krommenie staan momenteel ongeveer 220 alleenstaanden ingeschreven. ,,We hebben ditjaarzo'n400 inschrijvingen gehad", aldus Van Hettema, , ,dus je kunt wel nagaan hoeveel huwelijken gesloten zijn. Natuurlijk zijn er afvallers, maar zeker zestig procent vindt een partner. Deze week gaan weer twee stellen trouwen. Dan ben je in één klap vier cliënten kwijt. Ook een deel van de afvallers is verder gekomen, door gesprekken die wij met ze gevoerd hebben. Ze hebben het alleen-zijn geaccepteerd." Cliëntenwerving geschiedt door het plaatsen van advertenties in dagbladen, regionale bladen en kerkbladen. Van Hettema betreurt het dat het RD geen advertenties van huwelijksbureaus opneemt, zodat het bevindelijk gereformeerde volksdeel voor hem grotendeels braakliggend terrein blijft en hij zijn cliënten voornamelijk moet recruteren uit evangelische kring en Gereformeerde kerken (synodaal). Als een cliënt een kennismakingsadvertentie in het RD wenst, plaatst Van Hettema deze en laat de vermelding dat brieven door het evangelisch huwelijksbureau worden behandeld achterwege. Door de opstelling van het RD kan hij niet anders handelen, zegt hij.

Inschrijfgesprek
Wie reageert op een advertentie van het bureau krijgt een folder met informatie toegestuurd. Naar aanleiding daarvan kan men besluiten tot een inschrijfgesprek. Dat gebeurt bij een regiomedewerker thuis. ,,Zo ontstaat een drempel", legt de evangelische huwelijksbemiddelaar uit, ,,en dat moet ook. Als men in contact wil komen met een partner zal men ook op pad moeten gaan." Het inschrijfgesprek neemt ongeveer twee uur in beslag. Na afloop tekent de cliënt een verklaring dat hij geen onjuiste informatie heeft verstrekt. Aan de hand van het dossier dat is opgesteld maakt de regiomedewerker een persoonsbeschrijving van de cliënt, die zich tot acht dagen na het gesprek kosteloos terug kan trekken.

Het bureau in Krommenie kent drie bemiddelingsmethoden. De persoonlijke bemiddeling a 650 gulden per jaar, de correspondentiemethode a 390 gulden per jaar en een combinatie van die beide a 790 gulden per jaar. Bij de persoonlijke bemiddeling zoekt van Hettema voor de cliënt een passende partner uit het bestand en brengt beide cliënten met elkaar in contact. ,,Je bent eigenlijk makelaar in relaties", merkt hij op. Mensen die kiezen voor de correspondentiemethode krijgen maandelijks een folder met persoonsbeschrijvingen van cliënten uit het correspondentiebestand en kunnen zelf aan de slag. ,,Een ideale methode voor mensen met een laag inkomen en veel vrije tijd", meent Van Hettema. ,,Het vraagt actieve brievenschrijverij. De cliënten zenden hun brieven, voorzien van de lettercode die bij een bepaald persoon hoort, naar ons toe en wij sturen ze ongeopend door."

Kaartenbakken
Pakweg drie kwart van zijn cliënten is ongehuwd, een achtste weduwe of weduwnaar en een achtste gescheiden. Het evangelisch huwelijksbureau accepteert gescheiden cliënten, mits de scheiding bijbels verdedigbaar is. In twijfelgevallen wordt contact opgenomen met vertegenwoordigers van de kerkelijke gemeente waartoe de inschrijver of inschrijfster behoort. De snelheid waarmee resultaat wordt geboekt is volgens Van Hettema vooral afhankelijk van de leeftijd van de cliënt.,,Een jonge vrouw uit de gunstige leeftijdsgroep, de 25- tot 30-jarigen, heeft als ze meewerkt geenjaar nodig", weet hij uit ervaring. In deze leeftijdsklasse is het aanbod het grootst. De moeilijkste groep zijn de 60-plussers. Zij moeten erop rekenen dat het langer kan duren eer een geschikte partner beschikbaar is. Om het financieel aantrekkelijk te houden bemiddelt het bureau het tweede jaar gratis en het derde jaar voor halve prijs. Dat heeft te maken met het feit dat Van Hettema zijn werk deels als roeping ervaart. ,,Maar er blijft altijd een spanningsveld bestaan tussen christelijke goedheid en zakelijke nuchterheid", houdt hij me voor. De twee kaartenbakken op zijn bureau geven de stand van zaken weer. In het linkse bakje staan de kaarten van vrije cliënten. Het rechtse bevat de geblokkeerde kaarten van cliënten die elkaar in principe gevonden hebben. ,,'kHeb weer drie aanvragen gehad om te blokkeren", zegt de huwelij ksconsulent tevreden. ,,Jammer genoeg ook een verzoek om te deblokkeren. Daar lukte het blijkbaar niet. Dat hou je.''

Raad van Toezicht
Mevrouw J. M. Kuilman heeft niet veel fiducie in de kwaliteiten van de huwelijksbemiddelaar in Krommenie. Ze is hoofdinspectrice van de Raad van Toezicht en verzorgt tevens de opleiding tot huwelijksconsulent. De raad is een zelfstandige stichting, maar wordt gesubsidieerd door het ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur. Het verhaal dat Van Hettema zijn erkenning teruggegeven heeft spreekt mevrouw Kuilman in gekruide bewoordingen tegen. ,,De raad heeft naar aanleiding van klachten over de werkwijze van Sjoerd de erkenning ingetrokken", stelt ze met nadruk.,,Daarna schreef hij dat hij die erkenning niet eens meer wenste. Vervolgens stuurde hij al zijn cliënten bericht dat hij zijn erkenning terug had gegeven, omdat de Raad van Toezicht hem zou dwingen te bemiddelen in homofiele en lesbische relaties. Als bewijs voerde hij aan dat het eerste bureau voor homofielen was erkend. Met zulke oneigenlijke praatjes wint hij klanten. Hij wordt niet gedwongen tot die bemiddeling, hij zou het zelfs niet mógen als hij zou willen. De bemiddeling tussen homofielen is niet verenigbaar met de doelstelling van zijn bureau. Trouwens, niet één bureau voor heterofielen, of dat nu christelijk is of niet, mag in homofiele relaties bemiddelen.''

Kwetsbaar
Het is volgens mevrouw Kuilman niet de taak van de Raad van Toezicht om een waardeoordeel uit te spreken over de doelstelling van een bureau. ,,Wij zijn geen zedenmeesters, maareen consumenten-beschermingsorganisatie die toezicht houdt op de kwaliteit van bemiddeling." De klachten over Van Hettema kwamen er in het kort op neer, dat hij te weinig op het huwelijksbemiddelingspad en te veel op het pastorale pad ging.,, Dat moet hij aan een predikant overlaten of naast zijn dagtaak doen'', vindt de hoofdinspectrice van de Raad van Toezicht. ,,Hij is huwelijksconsulent en geen dominee. Daarnaast kregen we klachten over zijn persoonsbeschrijvingen, die soms kwetsend waren voor cliënten. Hij wenste die beschrijvingen niette wijzigen."

De opvatting van Van Hettema dat binnen de Raad van Toezicht geen plaats is voor principieel christelijke huwelijksbemiddeling is volgens mevrouw Kuilman volslagen onzin. ,,We hebben nooit een hetze tegen Sjoerd gevoerd. Vanuit de praktijk weten we dat er behoefte is aan een goed bureau voor belijdende christenen. Juist omdat die zo' n kwetsbare groep vormen. Een aantal bureaus noemt zich christelijk, maar doet de vreselijkste dingen met mensen. Er loopt alweer een onderzoek van de zedenpolitie tegen een christelijk bureau in Den Haag. Wij zeggen als er een christelijk bureau is, dat op verantwoorde wijze wil bemiddelen: Alsjeblieft. Er is een markt voor. Ik hoop dat IJsselmuiden eindelijk zo'n bureau gaat leveren."

Reformatorisch huwelijksbureau
Het laatste hoopt psychotherapeut L. H. de Roon, de kersverse directeur van de pas opgerichte stichting ,,Reformatorische Huwelijksbemiddeling" in IJsselmuiden, vanzelfsprekend ook. De Roon werkte vele jaren bij de Gereformeerde Vereniging ter voorkoming en bestrijding van verslaafdheid aan Alcohol en Drugs. Na de opheffing van de GVAD richtte hij de stichting „Problem Solving en Relatietraining" op. Deze stichting zal naast de nieuwe blijven voortbestaan. De Roon heeft het bureau in de eerste plaats uit zakelijke motieven opgericht. „Hulpverlening is gewoon een markt geworden met vraag en aanbod en enorme omzetten", constateert hij. „Vanzelfsprekend kunnen bewogenheid en zakelijkheid naast elkaar bestaan." De reacties op de eerste advertenties hebben aangetoond dat het bureau in een behoefte voorziet. Binnen veertien dagen kwamen meer dan honderd aanvragen voor informatie binnen. De woonplaats van de aanvragers varieert van Delfzijl tot Axel. De Roon is inmiddels begonnen met de opleiding tot huwelijksconsulent en hoopt te zijner tijd erkend te worden door de Raad van Toezicht. Problemen verwacht hij niet.,, Ik heb m' n werkwijze en doelstelling met mensen van de raad doorgesproken en ze hebben me groen licht gegeven. Persoonlijk vind ik die erkenning erg belangrijk. Huwelijksbemiddelaar is een gevaarlijk beroep, dat snel uitnodigt tot gesjoemel. Het is een goede zaak als een onafhankelijke instelling toezicht houdt.''

Bevoogdend
Doelgroep van het reformatorisch huwelijksbureau is de reformatorische gezindte in de ruime zin des woords. Het inschrijfgeld bedraagt voor een jaar 575 gulden. ,,0m goed te kunnen werken heb je een bestand van tussen de 300 en 600 cliënten nodig'', vindt de gereformeerd-vrijgemaakte huwelijksbemiddelaar. ,, Vooral omdat de cliënten uit verschillende kerken afkomstig zijn. Het is niet zo dat ik onder geen beding mensen uit verschillende kerken koppel. Dat hangt af van de wensen van de cliënt. Die blijft verantwoordelijk. Maar in principe zoek ik een partner uit hetzelfde kerkgenootschap. De Roon, die zich voorlopig uitsluitend met persoonlijke bemiddeling gaat bezighouden, ziet in de computer een belangrijk hulpmiddel voor zijn werk. Het dossier dat wordt opgesteld naar aanleiding van het inschrijfgesprek, zal afhankelijk van de eisen van de cliënt van een code worden voorzien en vervolgens door de computer worden verwerkt. De Roon heeft 31 selectie-criteria opgesteld, zodat het elektronische hulpmiddel al behoorlijk nauwkeurig weer kan geven welke alleenstaande uit het bestand bij de nieuwe cliënt past. Het reformatorisch huwelijksbureau zal niet per definitie gescheiden mensen weren. ,,Dat is afhankelijk van hun achtergrond", aldus De Roon.,,Met mensen die scheiden niet als een probleem ervaren zal ik niet in zee gaan. Het zal per geval bekeken moeten worden. In ieder geval zal elke cliënt bereid moeten zijn te investeren in het huwelijk, wantin een huwelijk staat het geven op de eerste plaats." Nog sterker dan zijn collega Van Hettema, worstelt De Roon met het probleem dat het belangrijkste orgaan van zijn doelgroep, het Reformatorisch Dagblad, geen advertenties opneemt van huwelijksbureaus. Hetzelfde geldt voor het blad,, Visie" van de Evangelische Omroep. ,,Ik vind dat men bevoogdend bezig is naar het lezerspubliek'', vindt de huwelijksbemiddelaar. ,,Huwelijksbemiddeling is een reële vorm van hulpveriening. Door de opstelling van het RD word ik gedwongen in andere kranten te adverteren."

Discussie
,,Bij de oprichting van de krant is een discussie gevoerd over het opnemen van kennismakingsadvertenties", verklaart K. Bokma, directeur van het Reformatorisch Dagblad. ,,Eris toen besloten die advertenties op te nemen, mits de toonzetting ervan aanvaardbaar is. Persoonlijk heb ik er geen moeite mee als iemand een vrouw of man zoekt via een advertentie in de krant. Het ligt er maar aan hoe je het middel gebruikt. Maar als het een stuk commercie wordt zeg ik nee. ledere alleenstaande is vrij om contact te zoeken door een advertentie, maar er moet geen handel van gemaakt worden." Bokma ziet het opnemen van kennismakingsadvertenties niet als huwelijksbemiddeling, maar als een vorm van dienstverlening aan de lezers. Hij wijst er wel op dat de krant geen verantwoordelijkheid kan dragen voor de integriteit van de personen achter advertenties. ,,Het enige dat wij kunnen doen is de rubriek rustig houden. Er zijn altijd jongelui die een geintje proberen uit te halen. Daar moet je alert op zijn. We nemen evenmin advertenties op die door derden worden ingezonden. Een enkele keer moet het woordgebruik wat gekuist worden, maar in z'n algemeenheid kunnen we de zaak aardig in de hand houden."

Radeloos
Dat de eenzaamheid van veel alleenstaanden niet onderschat moet worden, blijkt wel uit de brief van een jonge vrouw die ons verzocht aandacht te willen besteden aan haar probleem. ,,Ik heb geen broers en zussen, zelfs geen vriendinnen. Wel leven mijn ouders nog, maar die worden erg oud en gebrekkig. Door mijn werk kom ik nergens. Ik moet voor mijn ouders blijven zorgen. Ik kan ze gewoon niet meer alleen laten. Toch zou ik héél graag gehuwd willen zijn. Ik bid er ook voor. Al jaren! Maar ik ga nooit weg, kan ook niet. En een advertentie plaatsen willen mijn ouders niet. Ik moet maar veel bidden, zeggen ze dan. Het zou vreselijk zijn als ik straks alleen moet blijven. Ik kan niet tegen eenzaamheid. Het zou een kwelling voor me zijn. Ik leef gewoon met angst voor de toekomst. Ik word soms gewoon radeloos. Zal het bidden wel helpen? God kan toch soms andere plannen met me hebben? Dat ik toch ongetrouwd moet blijven misschien. Maar ik zou het vreselijk vinden om ongetrouwd te blijven, vooral omdat ik geen broers of zussen heb."

"RD-avonden"
Ook hotelhouder L E. Schimmel uit Woudenberg weet er van mee te praten hoe sterk de behoefte aan contacten kan zijn. Begin vorigjaar vroeg een vrijgezel hem of het mogelijk was contactavonden te organiseren voor alleenstaande 25-plussers. De eerste avond waren veertien vrouwen en twee mannen aanwezig. Schimmel herinnert zich die avond nog als de dag van gisteren. ,,De sfeer was net als vroeger op de catechisatie. Niemand zei een woord. Na een poosje heb ik maar gevraagd of ze er prijs op stelden als ik de avond met gebed opende. Dat vond men toch niet nodig." Hoewel de eerste zogenaamde ,,RD-avond" wat stroef verliep, nam de belangstelling voor de contactavonden toe. Om de twee weken wordt op zaterdagavond een programma geboden, variërend van een dropping in het bos tot een lezing door Jac. Overeem. Het aantal belangstellenden ligt veelal boven de honderd. Ze komen van Zwolle tot Oud-Beijerland. De grootste groep vormen de 25-tot40-jarigen. ,,Het programma is erop gericht dat men voor twaalf uur thuis kan zijn", laat Schimmel weten. ,,Maar de verantwoordelijkheid daarvoor ligt uiteindelijk bij de mensen zelf."

,, Om dit werk goed te kunnen doen moetje betrokkenheid gevoelen met alleenstaanden", vindt de Woudenbergse hotelhouder, ,,al spelen natuurlijk ook zakelijke factoren een rol." De toegangsprijs is ƒ 7,50. Voor dit geld wordt een kop koffie en een hartig hapje geserveerd. De rest van het bedrag wordt gebruikt voor advertentiekosten, zaalhuur, bowlingbaanhuur, sprekerskosten en meer van dat soort zaken.

Ouderwets gezellig
,,Tot nog toe hebben wij grotendeels het programma verzorgd", aldus Schimmel, ,, maar de bedoeling is dat men hoe langer hoe meer zelf de avonden gaat invullen." Een boerenzoon uit het midden des lands is daar al mee bezig.,,' t Is leuk werk, maar je bent 'r knap druk mee", vindt hij. ,,'k Heb nu drie avonden verzorgd. Het programma moet niet te lang zijn. Ongeveer een uur is mooi genoeg. Eén keer heeft een boswachter dia's van de natuur laten zien. Dat is allemaal wel mooi, maar de lichten gaan uit en als ze weer aan gaan moetje naar huis. Ideaal is een klein programma, zodat je daarna nog gezellig wat kunt praten. Pas heb ik bijvoorbeeld een quiz verzorgd. Dat is precies leuk. 'tiswelwennen, zo'n eerste keer. Ik ben helemaal niet gewoon om door een microfoon te praten, 'k Stond er met knikkende knieën achter." Ook bowlen vindt hij ideaal. Het biedt de mogelijkheid op speelse wijze contacten te leggen.,, We hadden veel eerder met dit soort avonden moeten beginnen", zegt hij uit de grond van zijn hart. ,, De jeugd gaat naar allerlei disco's en drukke toestanden toe, waar wij ons niet thuisvoelen. Hier is het nog ouderwets gezellig. Ik durf te beweren dat onze minste avond gezelliger was dan menige receptie."

Introvert
Het genoegen van deze avond is helaas niet voor iedereen weggelegd. Een vrouw schreef dat haar bijstandsuitkering het niet toestaat dergelijke uitstapjes te maken. Ze voelt zich van iedereen veriaten. ,,Erg genoeg moet je vriendschap en medeleven niet van je eigen kerk verwachten. Naastenliefde is ver te zoeken. Ook wat dit betreft geldt: „Ben ik mijns broeders hoeder?" Mensen die het niet ervaren, kunnen zich niet voorstellen wat eenzaamheid is. Het maakt zó moedeloos." ,, Je schrikt inderdaad van de contactarmoede binnen de kerk", geeft drs. C. A. van der Sluijs, predikant van de Nederlandse hervormde gemeente te Veenendaal, te kennen. ,,Dit probleem wordt mede veroorzaakt door het calvinistische ingekeerde leven. Waar de Geest van God niet is, kan dit verworden tot een ongezond, introvert leven. We zijn zo ongeestelijk geworden. Consumenten die zondags een preek gaan beluisteren en daarna direct weer verdwijnen. Dit kan alleen veranderen door een geestelijke opwekking. Dan ontstaan vanzelf contacten, want waarachtig geestelijk leven brengt altijd contact mee. Dan wordt het ingekeerde leven opgetrokken tot het leven in de gemeenschap der heiligen. Ik ontken niet dat er behoefte kan bestaan aan een reformatorisch huwelijksbureau, maar dat zou ik dan als een lapmiddel willen zien dat zo snel mogelijk overbodig gemaakt moet worden door de christelijke gemeente. Geesteloosheid kun je niet opheffen door het stichten van bureaus of organisaties."

Huivering
Ds. Van der Sluijs is van mening dat Genesis 24 elementen bevat, die als richtlijn kunnen gelden voor verantwoorde huwelijksbemiddeling. In dit hoofdstuk wordt beschreven hoe Eliëzer op zoek gaat naar een vrouw voor Izak.,,Abraham zoekt voor zijn zoon een vrouw uit eigen kring", aldus de Veenendaalse predikant. ,,Dat heeft ook voor ons iets te zeggen. En als Rebekka haar toekomstige echtgenoot nadert, ziet ze hem geknield in het veld liggen. Biddend wacht hij op zijn bruid. Beide zijn op geestelijke wijze met het huwelijk bezig. Dat is van essentieel belang, ook in deze tijd."
Als het huwelijk handelswaar wordt in handen van de commercie, wijst de predikant huwelijksbemiddeling zonder meer af. Hij toont begrip voor het feit dat ook een huwelijksconsulent moet leven, maar vindt dat het commerciële aspect nooit mag domineren en er zeker geen sprake mag zijn van winstbejag. Zijn huivering voor huwelijksbemiddeling verklaart hij vanuit de bijbelse visie op het huwelijk.,,Het huwelijk is in de eerste plaats een weerspiegeling van de verhouding tussen Christus en Zijn gemeente. Er is pas sprake van een geestelijk huwelijk, als die verhouding daarin zichtbaar wordt. De keus van de bruidsgemeente gaat uit van de Vader, die haar kiest voor Zijn Zoon. God de Heilige Geest werft de gemeente voor de Zoon, zoals ook de man de vrouw werft die hij kiest en liefheeft. Dat element komt bij een huwelijksbureau in het gedrang."

Christenvrouw
De uitspraak dat huwelijken in de hemel gesloten worden, bevat volgens ds. Van der Sluijs een mooie gedachte, maar kan misleidend zijn. ,,Er is sprake van vergeestelijking. Huwelijken worden op aarde gesloten. Maar vanuit de hemel. Die wetenschap behoedt voor een zekere lijdelijkheid die samengaat met vergeestelijking. De formulering in het huwelij ksformulier, dat God nog heden ten dage aan een iegelijk zijn huisvrouw als met Zijn hand toevoegt, vind ik helderder. De hervormde predikant vindt dat een krant zich op een gevaariijk pad begeeft als ze kennismakingsadvertenties op gaat nemen. ,, Men zal in ieder ge val met grote terughoudendheid te werk moeten gaan. De tekst van advertenties behoort sober te zijn. Summiere gegevens zonder vermelding van allerlei attributen waarover de adverteerder beschikt. Ik geloof dat iemand in uitzonderlijke gevallen over mag gaan tot het plaatsen van een kennismakingsadvertentie, mits dit in biddend opzien tot de Heere gebeurt. Voor een vrouw geldt dat, zodra contact gelegd is, het gekozen en geworven worden door de man van kracht blijft. Een christenvrouw wil zichzelf niet adverteren. Ook op dit terrein zie je de doorwerking van de secularisatie en de emancipatie. De vrouw gaat zelf een partner zoeken."

Verborgenheid
,, Van groot belang is, dat mensen die op deze wijze een man of vrouw zoeken vaak zeer contactarm zijn. Als er dan plotseling een contact ontstaat, levert men zich veelal te snel aan elkaar uit. In mijn pastoraat heb ik meer dan eens de gevolgen daarvan gezien. Soms manifesteren die zich een leven lang. Ongelukkige huwelijken van mensen die totaal niet bij elkaar horen, maar na een korte kennismakingsperiode toch trouwden. We zullen grote terughoudendheid moeten betrachten ten aanzien van huwelijksbemiddeling. Als Paulus over het huwelijk schrijft noemt hij het een verborgenheid. En een verborgenheid valt niet te organiseren."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen