Wat is een wandelende nier?

U zult misschien wat vreemd opkijken van de kop boven dit verhaal en u afvragen of er deze keer wel een serieus probleem aan de orde komt. Misschien hebt u nog nooit van een wandelende nier gehoord en weet u ook niet wat u zich daarbij moet voorstellen. Onlangs ontving ik een brief van een Terdegelezeres die zo'n wandelende nier heeft. Zij vroeg mij om er in deze rubriek iets over te vertellen. Allereerst enkele algemene opmerkingen. De nieren zijn twee boonvormige organen, die boven in de buikholte liggen, tegen de rug aan. Ze vormen een belangrijke schakel in de bloedsomloop, want ze halen allerlei afvalstoffen uit ons bloed en regelen de hoeveelheid vloeistof in ons lichaam door het produceren van meer of minder urine. Als de nieren niet goed werken, ontstaat er een " niervergiftiging''; schadelijke stoffen blijven achter in het bloed met als gevolg een ernstig ziektebeeld, dat zonder behandeling dodelijk is. De door de nieren geproduceerde urine wordt uit het lichaam verwijderd via het nierbekken, de nieruitvoergangen (ureteren), de blaas en de blaasuitvoergang (plasbuis ofurethra).

Afwijkingen
Nu zijn er enkele aangeboren nierafwijkingen in vorm, ligging en aantal, die in het algemeen geen klachten geven en dus ook geen behandeling behoeven. Zo kunnen er meer dan twee nieren aanwezig zijn, die meestal bij toeval ontdekt worden tijdens een röntgenonderzoek. Ook kunnen de linker- en achternier met elkaar vergroeid zijn via een 'brug' van bindweefsel, een zogenaamde hoefijzernier. Verder is het mogelijk, dat een van de nieren erg laag in de buik ligt, wat geen gevolgen heeft voor de nierfunctie, maar wel lastig kan zijn voor een chirurg die een buikoperatie voor een andere afwijking uitvoert. Onder normale omstandigheden kan iedere nier zich enigszins verplaatsen, maar wanneer dit over grote afstand mogelijk is, spreken we van een wandelende nier. Dit is een aangeboren afwijking, die meestal de rechtemier betreft en waarbij sprake is van onvoldoende hechting van de nier aan het omgevende weefsel. In het algemeen treden er pas op latere leeftijd klachten op bij doorgaans magere mensen.

Bukken en rekken
Onze briefschrijfster heeft ook zo'n wandelende nier, die haar nogal wat pijn bezorgt, met name bij bepaalde houdingen, zoals bij zitten op een lage stoel of bij bukken en rekken (was ophangen en ramen lappen). Dat de pijn afhankelijk is van de houding, is wel te begrijpen, omdat de nier gemakkelijk naar beneden zakt, waarbij de nieruitvoergang (de ureter) kan afknikken en er geleidelijk een toenemende druk in het nierbekken ontstaat. In liggende houding ontledigt het nierbekken zich weer. zodat de stuwing en dus de pijn verdwijnt. De rechtszijdige wandelende nier kan overigens klachten geven van pijn rechts onder in de buik, waarbij in eerste instantie gedacht kan worden aan een blinde darmontsteking. Bij niet al te dikke mensen kan een 'wandelnier' gevoeld worden in staande houding. De diagnose kan bevestigd worden met behulp van een zogenaamd intraveneus pyelogram (IVP), een röntgenfoto waarbij een contrastvloeistof in een ader wordt gespoten. Dit contrast wordt na enige tijd uitgescheiden in de nieren. Op dat moment wordt een foto gemaakt, zodat de nieren en hun afvoerwegen • zichtbaar worden. De opnamen worden bij de patiënt in liggende en staande houding gemaakt. Denier moet dan twee wervellichamen lager komen in staande houding, wil er sprake zijn van een wandelende nier (zie de foto, waarop dit fenoneem duidelijk te zien is).

Operatie
Ook bij de briefschrijfster is de afwijking ontdekt door middel van zo'n IVP. Haar huisarts had overigens al een vermoeden, omdat hij de nier kon voelen in de buik. Inmiddels zijn er bij onze patiënte tien jaar verstreken sinds de ontdekking van haar wandelende nier. De pijnklachten in de buiken de nierstreek zijn helaas alleen maar toegenomen. Haar behandelend specialist ziet geen heil in een operatie, omdat de klachten naar zijn mening toch weer terug zouden komen, terwijl onlangs een röntgenoloog tot overmaat van ramp zei, dat volgens wetenschappelijke inzichten een wandelende nier geen pijn kon geven. Onze patiënte merkt hierbij in haar brief fijntjes op, dat kennelijk de wetenschap in plaats van de patiënt uitmaakt of iets pijn doet. Nu is het zo, dat een operatie meestal pas wordt uitgevoerd, als de nierfunctie achteruit dreigt te gaan door continu belemmerde afvloed van urine. Maar ernstige pijnklachten vormen wel degelijk een goede indicatie voor operatie. De nier moet dan zo hoog aangehecht worden,dat de ureter niet meer kan afknikken. Men maakt de nier dan bij voorbeeld vast aan de twaalfde rib.

Verdikkingsdieet
Niet-operatieve behandeling bestaat uit spierversterkende oefeningen en een dieet voor gewichtstoename. Dit laatste advies zult u niet vaak van uw arts horen, maar de toename van de hoeveelheid vet rond de nier kan dit orgaan enigszins op z'n plaats houden. Onze patiënte ten slotte zit met een onwillige neuroloog. Wellicht is het in haar situatie zinvol om eens met haar huisarts te bespreken ofhet mogelij k is haarnaar een andere specialist te verwijzen voor een medebeoordeling van het probleem. Te denken valt bij voorbeeld aan een universiteitskliniek, omdat het per slot van rekening gaat om een toch wel zeldzame aandoening, waarmee 'gewone' specialisten mogelijk onvoldoende ervaring hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen