Urenlang genieten in de tuinen van Huize Warmelo

Langs de prachtig omzoomde Lochemseweg, die van de N346 naar Diepenheim voert, zet ik de auto even in een parkeerhaven. Het is aan de vroege kant en de mist is nog niet opgetrokken. Om naar de tuinen van Warmelo te gaan wil ik wachten tot de zon doorbreekt. Het portierraam van de auto kan open, want het wordt vandaag een zomerse dag, al is het pas april. Om half tien al, ondanks de langzaam dunner wordende nevel, is het lenteachtig zacht. Rechts van de weg is een populierenbos met dichte onderbegroeiing van kruiden en struiken. Links van de weg ligt een kampje weiland, met aangrenzend een drassig stukje natuurgebied. De blijkbaar vorig jaar gekapte elzestobben hebben lange jonge loten. Iets verder staan oude, hoog opgaande elzebomen met gezwollen knoppen. Er groeien ook enkele eiken en vogelkersen. De laatste hebben al blad en knoppentrossen die al gauw bloesemtrossen zullen zijn. Tussen die gevarieerde begroeiing van bomen en struiken is een ruigte van bramen, frambozen, gras en kruiden. Fitisjes, tjiftjafs en roodborsten zingen hun lied, dat de hele dag zal voortduren. Uit de nevelige verte klinkt het geroep van een koekoek, die pas weer terug is in ons [> land. Het is de eerste die ik dit jaar hoor.

Zangtijd
Wat is april mooi met al dat jonge groen, met de geuren van de lente en de vogelzang die nu elke dag rijker wordt en waaraan steeds meerzomerzangertjes gaan deelnemen. Tot de meimaand met volle glorie inzet. ,, Want zie de winter is voorbij, de piasregen is over, hij is overgegaan. De bloemen worden gezien in het land, de zangtijd genaakt. .." staat zo schoon in het Hooglied. Het is alles zo letterlijk na de schier eindeloze regentijd achter ons.

Landhuis
Waarom zoekt een mens het toch steeds weer verder? Ik moet naar Huize Warmelo en dat kasteel blijkt in een fraaie streek te staan, rijk aan natuurschoon en kleinschalige landschapsbeelden. Voor ik bij de in het groen verscholen oude havezathe ben, treuzel ik wat tussen lentegroen en vogelzang. Een kleurige pauwhaan zit op de leuning van de brug die naar Huize Warmelo voert. Het huis heeft geen kantelen, noch zware muren of een binnenplein, die aan een "echt" kasteel karakter geven. Hier staat een groot en statig landhuis, met een koepeltorentje en daaronder een klok met Romeinse cijfers. Die klok wijst tien voor half elf en glanst als goud in het zonlicht dat het van de nevels gewonnen heeft. Het huis staat in het water van de gracht die het gebouw omsluit en is daardoor toch een kasteel, oud en schijnbaar onbewoond. Een spreeuw brengt een snavelvol stro onder een losse dakpan, een tweede zit op een schoorsteen te zingen. Een merel heeft een snavelvol wormen en ergens dus een nest met jongen.

Enthousiast
Chef-tuinman Derksen leidt mij enthousiast rond en vertelt honderduit, wijzend op het vele mooie en bijzondere dat deze tuinen te bieden hebben. Een uitgezette route door het park voert langs en door de in verschillende stijlen aangelegde tuinen. Dertig jaar is Derksen hier al bezig in een lustoord waarin hij zich naar hartelust kan uitleven en zijn vakmanschap in allerlei verbeteringen, vernieuwingen en verzorging kan tonen. Sinds prinses Armgard von Lippe Biesterfeld, de moeder van prins Bernhard, er ging wonen, is er veel aan schoon bijgekomen. Vele keren heeft de chef-tuinman leden van de koninklijke familie ontmoet en begeleid.,,Beatrix, toen nog prinses, heeft hier haar rechten gestudeerd", vertelt hij. ,,In dit oude huis?" vraag ik. ,,Ja, maar met mooi weer daar, op de bank." Hij wijst naar de ronde stenen bank onder een hoge kastanje. Meer dan een uur vertelt hij. Daarna begin ik de wandeling opnieuw, om de tuinen rustig te bewonderen. Derksen loopt fluitend weg. Wie hier werkt, kan nog fluiten van plezier, denk ik.

Wilde flora
Tussen de rijke begroeiing van coniferen, rododendrons, primula's, narcissen en nog meer cultuurgoed langs de slotgracht, groeit overvloedig draadereprijs. Zachtlila, naar bijna grijs verkleurend, zijn drie van de vier kroonblaadjes. Het vierde kroonblad is donkerder lila, met zuiver paarse adertjes, wijzend naar het gelige hart, waaruit twee tere meeldraden naar buiten steken, sieriijk opwaarts gebogen. Een smeedijzeren hekje geeft toegang tot de "puttuin", een eigen fantasiestijl van Derksen, waar banken meteen al nodigen tot niet verdergaan. Want ik hoor de zwartkop, die misschien vannacht pas uit Afrika is teruggekeerd, in dit lommerrijke hoekje. Van verkeer merk ik niets. Tussen de flagstones rondom de oude bemoste waterput groeien levermos, varens en wilde tuinkers. Een bosmuis draaft naar een berberis en verdwijnt in een donker holletje. Het klokje van Warmelo slaat twaalf slagen, heel langzaam, alsof de tijd hier trager gaat. Het begint warm te worden op deze eerste echte lentedag. Tussen taxussen door voert het pad naar het moerasje; over een klein knuppelpad wandel ik door het natte deel. De eerste pollen dotterbloemen staan in volle glorie. Andere beloven met bijna barstende knoppen nog meer. Deze moerastuin is ook eigen aanleg van tuinman Derksen, die zo veel mogelijk de natuur haar gang laat gaan. Daardoor ontstaat een boeiende mengeling van wilde kruiden en cultuurplanten.

Vogelzang
Hoog rijzen berken langs de smalle laan door de tuinen in Engelse stijl. De ruimte ertussen is opgevuld met rododendrons. Tijdens mijn bezoek zijn er pas enkele in bloei, maar ik heb de vreugde van speenkruid, madeliefies en de eerste pinksterbloemen. De zwartkop zingt nog steeds uitbundig. Die zal hier tot ver in de zomer zingen. De zwartkop is een grijs vogeltje met een zwart pefle. Hij zingt luidruchtig, maar heel fijn. Op de bank waar ik m' n boterham eet, wordt de stilte slechts onderbroken doorvogelzang, gezoem van insekten en het gerammel van een landbouwtrekker op het aangrenzende bouwland. Een pimpelmeesje blijkt in een reet in de amberboom gelegenheid voor een broedplaats te hebben ontdekt. Tussen twee met klimop behangen berken door voert een kronkelpaadje langs dichte begroeiing, waar een magnolia in volle glorie staat. Het doorzicht op de oude villa, tussen hoge rododendrongroepen door, toont hoe de bewoners vanuit hun statige woning een prachtig uitzicht hebben op het landelijke gebied. Zo werden de tuinen bewust aangelegd.

Bloemenzee
Brugjes voeren naar de smalle U-laan, die met deze vorm de fantasietuinen en het Franse landschapsgedeelte omsluit. De slootwallen zijn tot aan de laan bedekt met frisgroen mos. Narcissen bloeien nog; de bosanemoontjes zijn bijna uitgebloeid. Een waterhoen verdwijnt tussen de biezen, grappig knikkend met z' n kop en wippend met z' n witgezoomde staartje. De gracht zit vol plakken kikkerdril. In de sloot achter mij hoor ik het geknor van padden die daar hun paarplaats hebben. Een rij forsythia's spiegelt zich goudgeel in het roerloze water. Ik volg de blauwe ,,uitbreiding van de route door het rododendronbos". Huize Warmelo weerspiegelt zich haarscherp in de grote vijver. Aan de beuken zie ik vandaag de eerste takken met opengebarsten knoppen en pas ontloken blad. Nu zullen de tuinen al spoedig overhuifd zijn met lentegroen. Op een open plek onder hoge bomen staan banken in een dikke laag dor blad. In de lente een zonnige, later een schaduwachtige plek. ,,Hier kan men rustig zitten, van de vogelzang genieten en al het mooie in de natuur op zich laten inwerken", zei Derksen toen hij mij rondleidde. Dat doe ik dus een poos. Het bordje "Verborgen vijver" maakt mij nieuwsgierig. Wadend door plassen kom ik er. Donker water, overhuifd door rododendrons, vormt een stil hoekje. Dan kom ik in de heuveltuin, aangelegd met grond van een vijver en beplant meteen grote verscheidenheid aan planten. Varens, robertskruid, jonge rododendrons, gele dovenetels, vergeet-me-nietjes, maagdenpalm, hemelsleutel, pitrus, zeggesoorten... cultuurplanten en wilde soorten door elkaar, zoals door het hele park. Dit is een boeiend aspect van deze tuinen, waar enerzijds orde heerst en vele bijzondere planten worden getoond, maar waar de natuur ongehinderd de flora aanvult.

Juist voor ouderen
Alles vermelden wat er in de tuinen van Warmelo te zien is, zou dit artikel veel te lang maken. Wie naar Warmelo gaat zal meer ontdekken dan ik heb beschreven, meer zien en meer horen. De afwisseling is groot door de verschillen in aanleg. ,,Ditzijn de verrassingen van deze tuin", zei de cheftuinman mij, ,,steedszie je iets totaal anders, doordat er op een toch betrekkelijk klein terrein zo veel stijlen van aanleg zijn." Ik zou nog kunnen schrijven over de vele mogelijkheden om van de route af te wijken en via kronkelpaden door de mooiste delen te worden gevoerd. Ik zou nog... maar het is veel mooier om het verder zelf te gaan ontdekken, waartoe deze impressies slechts een aansporing bedoelen te zijn. Weet u wat ook zo fijn is? Dat de tuinen ook voorouderen gemakkelijk te bezichtigen zijn. De vele banken zorgen ervoor dat niemand moe behoeft te worden. Ze staan op de mooiste plaatsen. Óp doorde-weekse dagen is het in de tuinen heerlijk rustig en geniet men het meest. De toegangsprijzen zijn: 1665jaar/3,00p.p.;6-16 jaar en 65-1- ƒ 2,00 p.p. Brochure met beschrijving, plattegrond en de belangrijkste exotennamen ƒ 3,00. Ingang en parkeerweiland aan de Borculoseweg. Openingstijden: van 12 mei t/m 16 oktober iedere dinsdag- en donderdagmiddagvan 13.0017.00 uur; groepen zijn ook op afspraak' s avonds welkom. Inlichtingen: 05475-1343 of 1280. O

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen