Ben je zestig?

Tegenwoordig hoorje het niet zo vaak meer, maar vroeger klonk nogal eens de vraag,,Ben je zestig?", waarmee men dan bedoelde: ben je niet wijs? hoe kom je erbij? Stoeit verklaart deze uitdrukking door te verwijzen naarde leeftijd van 60 jaar, ,,op welke leeftijd gewoonlijk de zinnen beginnen te verzwakken." Het komt mij voor dat,,gewoonlijk" tegenwoordig niet meer zó opgaat, maar dat is een medische kwestie, waaraan ik mij hier niet ga wagen. Wel wil ik wijzen naar de 16e eeuw. De zot van de Leidse Rederijkerskamer "De witte Acoleyen" had tot zinspreuk LXn tytielkz'n tijd). DieL enX vormen in Romeinse cijfers 60, dus dat paste bij die "zot". Maar wat in de 16e eeuw gold hoeft in de 20e (bijna 21 e) niet meer zo te zijn.

Mijlpalen
Psalm 90, en die is van nóg vroeger, zegt toch: ,,Aangaande de dagen onzer jaren, daarin zijn zeventig jaar, of zo wij zeer sterk zijn tachtig jaar. "Dit laatste leidde tot het gezegde,, de leeftijd der (zeer) sterken bereikt hebben." Zijn er eigenlijk nog meer van die spreekwoordelijke mijlpalen? Wespreken tegenwoordig van tieners, afgeleid van het Engelse teenagers. De Engelsen zeggen ook twens voor20- jarigen, maar dat is bij ons niet zo aangeslagen. Voor een meisje van nog geen 20zegt de Engelsman „She is still in herteens." Bij ons kun je al wat oudere mensen vaak horen zeggen „Ik ben geen 20 meer'', waarmee ze dan toch toegeven niet meer zo sterk te zijn, al slaat dat dan niet op de zinnen. Dan zijn er nog de banketbakkersmijlpalen, Abraham (Sara), IzakenJakob. Maar daar hebben we het eigenlijk mee gehad

Tachtig, niet wijs...
Laat ik dus toch maar terugvallen op de aloude rijmprent De Trap des Levens: Tienjaareen kind Twintig een jongeling Dertig een man. Met veertig komt de ouderdom an; Vijftig jaar, stilstaan Zestig in 't afgaan; Zeventig jaar, grijs. Tachtig, niet wijs, Negentig jaar kinderspot, Honderd, genade bij God. Iets vriendelijker klinkt (Uit d' EnchuyserYbocken): En komt men tot de vijftigh treden, Dan staat men op de hooghste trap; En 'tsestigh daelt al na beneden, Dan worden zin en krachten slap, 't Gehoor verdooft, de oogen stralen, Dat eertydts rees moet dan weer dalen. U merkt wel aan de spelling dat ook dit rijm zeer oud is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen