Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Veertig jaar geleden werd koningin Juliana ingehuldigd

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Veertig jaar geleden werd koningin Juliana ingehuldigd

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Zes september 1948. De ouderen onder ons zullen het zich ongetwijfeld herinneren: de dag waarop prinses Juliana haar moeder opvolgde als koningin. De woorden die ze daarbij uitsprak heeft iedereen wel eens gehoord en mogelijk zelf gebezigd:,, Wie ben ik dat ik dit doen mag?'' Inmiddels is de veertig jaar geleden ingehuldigde vorstin afgetreden, maar de zesde september van 1948 blijft in de herinnering van velen een sprookje, dat niet werd verstoord door relletjes en rookbommen.<br />

Op 4 september l948 kondigt koningin Wiliielmina officieel aan dat zij haar troonsafstand heeft getekend. Volgens de grondwet wordt ,,de koning, de regering aanvaard hebbende, zodra mogelijk plechtig beëdigd en ingehuldigd binnen de stad Amsterdam, in een openbare en verenigde vergadering der Staten-Generaal''. Die openbare en verenigde vergadering heeft twee dagen later plaats, op 6 september. In de lijn der traditie, begonnen door Willem I, wordt de plechtigheid gehouden in de Nieuwe Kerk. Wel geeft de nieuwe koningin een eigen tintje aan het protocol; op een troon met baldakijn zitten wil ze niet. Ze kiest voor haarzelf en prins Bernhard twee eenvoudige zetels uit, dezelfde waarop haar moeder en grootmoeder zaten toen Wilhelmina voor het eerst de opening van de StatenGeneraal bijwoonde.

Visnetten
Hoewel de koninklijke familie pas om elf uur van het paleis zal vertrekken, hebben zich de nacht tevoren en in de zeer vroege ochtend al veel mensen langs de route verzameld. Het arriveren van de vele gasten bij de kerk biedt de wachtenden enige afleiding, evenals het in gereedheid brengen van de zeventig meter lange pergola, waaronder de stoet zal lopen. De overkoepeling van de pergola bestaat uit witte visnetten, een traditie die bij Willem I is begonnen als huldeblijk aan de Scheveningse vissers die hem indertijd aan land brachten. De vele genodigden uit binnen- en buitenland hebben hun plaats in de kerk ingenomen. Om tien voor elf betreden de moeder en schoonmoeder van de nieuwe koningin, prinses Wilhelmina en prinses Armgard, de Nieuwe Kerk, samen met hun kleindochters Irene en Beatrix. Dan dreunen saluutschoten op het U, klokken beieren en het paleiscarillon laat zich horen: Hare Majesteit de Koningin en haar echtgenoot verschijnen in de deuropening van het paleis. Gehuld in de roodfluwelen, met gouden leeuwen geborduurde en met hermelijn afgezette kroningsmantel schrijdt koningin Juliana onder de pergola door, met aan haar zijde prins Bernhard, in het ceremoniële generaalsuniform. In de kerk is het ademloos stil geworden. Niet slechts de pracht en praal, ook de komende gebeurtenis overweldigt de aanwezigen. Wie had dit tijdens de oorlog kunnen denken.

Eed
Dan neemt de nieuwe vorstin het woord en spreekt enige woorden tot de leden der Staten-Generaal en daarna tot haar moeder. Vervolgens biedt zij haar moeder het ridderkruis der militaire Willemsorde, eerste klas, aan. Als de koningin daarna opnieuw de Staten-Generaal heeft toegesproken, staat zij op. De aanwezigen volgen haar voorbeeld.,,Ik zweer aan het Nederlandse volk dat ik de grondwet steeds zal onderhouden en handhaven. Ik zweer dat ik..." Als koningin Juliana bij de slotzin gekomen is, meent haar echtgenoot dat ze zal vergeten haar vingers op te steken om haar woorden kracht bij te zetten. Zijn waarschuwingsteken is echter overbodig. Juliana heft haar hand, de wijs- en middelvinger opgestoken, en spreekt de plechtige woorden:,,Zo waarlijk helpe mij God Almachtig.''

"Hoera!"
Nadat hij een korte toespraak heeft gehouden, leest professor Kranenburg de verklaring voor die vorstin en volk verbindt. Na de voorzitter leggen ook de overige kamerleden de eed of de belofte af. Dan zwaait de oudste Koning van Wapenen zijn scepter en roept: ,,Hare Majesteit koningin Juliana is ingehuldigd! Leve de Koningin!". Zijn uitroep wordt tot driemaal gevolgd door een machtig "Hoera!". In de vele huiskamers waar men aan de radio zit gekluisterd, wordt de roep ongetwijfeld meegeschald. Juliana en Bernhard verlaten de kerk en verschijnen even later met hun kinderen op het paleisbalkon. Het gejuich wordt zo mogelijk nog enthousiaster als de koningin haar jongste dochtertje op de arm neemt. Zij is immers, zoals haar echtgenoot twee dagen eerder reeds benadrukte, behalve moeder van een land ook moeder van een huisgezin. Bijna tweeëndertig jaar is Juliana landsmoeder geweest. In 1980 heeft ze, op haar verjaardag, haar taak overgedragen aan haar oudste dochter.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 31 augustus 1988

Terdege | 64 Pagina's

Veertig jaar geleden werd koningin Juliana ingehuldigd

Bekijk de hele uitgave van woensdag 31 augustus 1988

Terdege | 64 Pagina's