De keus van Lot

Wat een oprechte belijdenis sprak Ruth uit, toen zij zei tot haar schoonmoeder: ,,Val mij niet tegen dat ik u zou vedaten, om van achter u weder te keren, want waar gij zult heengaan, zal ik ook heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk en uw Godis mijn God" (Ruth 1:16). Het was de uiting van een oprechte en Godverheeriijkende keus in haar leven. Zo lezen we in Gods Woord ook van de keus van Mozes. Hij verkoos,,liever met het volk van God kwalijk gehandeld te worden, dan voor een tijd de genieting der zonde te hebben" (Hebr. 11:25). Werkelijk een keus om jaloers op te zijn. Zo wordt de mens gedurig voor een keus geplaatst. Voor de keuze van een school, een beroep, een levenspartner, maar ook: voor de keuze van de weg des levens of de weg des doods, voor het gaan in Gods weg of onze eigen weg. En van nature kiezen we verkeerd, bevestigen we slechts onze goddeloze dwaze keus, die we maakten in het paradijs. Daar hebben we gekozen, vóór de zonde, de duivel, de wereld, vóór onszelf. Rampzalige keus, met zulke ontzettende, bittere gevolgen.

In Genesis 13 lezen we niet van een keus als die van Mozes en Ruth, maar die van ons boze, eigenlievende vlees. Abram had Lot voor de keus gesteld: ,,Zo gij de linkerhand kiest, zo zal ik ter rechterhand gaan, en zo gij de rechterhand, zo zal ik ter linkerhand gaan." En Lot, in plaats van Abram als oudste de eerste keus te laten, kóós. Hij zag aan wat voor ogen is, zag de zo vruchtbare vlakte der Jordaan, en zonder de Heere om raad te vragen viel de beslissing: zijn weg zou zijn naar het oosten, naar de vlakte der Jordaan. En daar ging Lot, in zijn eigen weg. Eerst woonde hij in de steden der vlakte, sloeg hij tenten tot aan Sodom toe. Nee, in Sodom wonen, dat kon niet. Want Sodom was een zeer goddeloze stad. Enig onderscheid moet er nog wel zijn, al te werelds leven past niet. Per slot van rekening was Lot geen heiden. Maar wel leefde hij al gevaariijk dicht bij Sodom, en bedroevend vèr van de Heere. De zondeweg is een hellend vlak en het gaat van kwaad tot erger. En in Genesis 14:12 vinden we Lot al wonend in Sodom. Hoe dat zo gekomen is? Misschien hield Lots vrouw toch meer van het stadsleven dan van het stille platteland. Of zag ze er meer mogelijkheden voor haar kinderen. Misschien hebben Lots dochters ook nog wel een stem in het kapittel gehad. Mogelijk heeft Lot zelf, vanwege zakelijke motieven —het bespaarde hem immers veel tijdverlies en ongemak, bood hem meer mogelijkheden om vooruit te komen in de wereld—, de beslissing genomen. Hoe het ook zij, Lots gezin leefde spoedig in Sodom. En het werd nog erger. In Genesis 19:1 treffen we Lot aan zittend in de poort van Sodom. Hij heeft zijn plaats verworven in de samenleving en scheen voluit bij Sodom te horen. Voluit? Nee, toch niet. Lot leefde wel in Sodom, en toch... Hij was er niet één van Sodom. Hoe we dat weten?

Gods Woord zegt het ons in 2 Petrus 2:7: ,,En de rechtvaardige Lot, die vermoeid was van de ontuchtige wandel der gruwelijke mensen." Vermoeid was hij van wat hij hoorde en zag, en hij,,kwelde dag en nacht zijn rechtvaardige ziel'', daar in Sodom. O, hoe gevaarlijk is een keus zonder God, ook in het leven van een kind van God. Hoe bitter is het gaan in een eigen weg, al verder van God af, al meer in de duisternis en verlatenheid. En Lot zou daar in Sodom omgekomen zijn, als God niet Zelf ingegrepen had. God gedacht aan Abraham, aan Zijn Verbond en ,,leidde Lot uit het midden der omkering, in het omkeren der steden, in welke Lot gewoond had. Lots keus zou geleid hebben tot een eeuwige ondergang. En zelfs, na genade ontvangen, zou Gods kind, aan zichzelf overgelaten, alles er weer doorbrengen en met de wereld omkomen. O, wat praat men dan toch van 's mensen keus, van een kiezen voor Jezus, een openen van het hart voor Hem, en wat verheerlijkt men zo toch de gelovige, gewillige mens, daarmee in wezen ontkennend dat de mens gekozen hééft.

Zeker. God roept ons ernstig tot de zaligheid:,, Wendt u naar Mij toe en wordt behouden, o alle gij einden der aarde, want Ik ben God en niemand meer" (Jes. 45:22). O, dat we die nodiging toch niet langer naast ons zouden neerleggen en roekeloos verwerpen. En zo worden we voor de keus geplaatst, bijzonder wel als God Zijn Woord tot ons zendt, en dood en leven, zegen en vloek ons worden voorgesteld. O, lere de Heere ons dat Woord ter harte nemen, vóór het te laat is en we met Sodom zullen vergaan. Maar weet dit... dat de enige reden dat Lot, dat een schuldig volk, in Zoar behoudenis vindt, ontkoming van de toorn, niet ligt in hün keus. Lot zou nooit hebben gekozen, met Abram, zijn land en zijn maagschap te verlaten. Wat zijn keus was, zelfs na ontvangen genade, kwam daar bij de velden van de Jordaan wel openbaar. Maar God maakte onderscheid waar het niet was.,, De Heere heeft Sion verkoren. Hij heeft het begeerd tot Zijn woonplaats" (Psalm 132:13). Het vuur van Gods gramschap, dat ook een dwaze Lot had moeten verteren, werd uitgestort over Zijn eigen lieve Zoon Jezus Christus. Daar werd het groene hout verteerd en hier wordt daarom een afgedwaalde Lot gespaard en is er ontkoming voor hem in Zoar. Dat is óók Gods keus geweest: Hij heeft Zijn eigen Zoon niet gespaard. Alle roem is daarom, ook voor Lot, uitgesloten. Ik roem in vrije gunst, dat is Gods keus, een keus die nooit meer teniet gedaan kan worden door al mijn dwaze keuzen. Dat zal Gods kerk stof tot eeuwige verwondering en aanbidding geven. Kent u, ken jij iets van die ootmoedige verwondering: ,,Uw vrije gunst alleen wordt d'ere toegebracht?" (Psalm 89:8 ber.) Wat een onverdiende genade als dit hier in beginsel onze lofzang mag zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen