Kleine zelfstandige

Daniëlle gaf er blijk van net als zovele dames kijk te hebben op kleine interieurverbouwingen. Peter was aan het puzzelen over een plattegrond van een huis uit de jaren zestig, waar nagenoeg nooit iets aan vertimmerd was. Z'n baas werd namelijk ingeschakeld om met minimale kosten enkele aanpassingen te verwezenlijken en daagde Peter uit zijn gedachten daarover te laten gaan. Op een gegeven moment leverde Daniëlle hem als het ware het ei van Columbus. Moeder Josien had zich erover verbaasd hoe gul hij haar de eer toezwaaide, terwijl dit, als het z' n zussen betreft, niet een van zijn sterkste eigenschappen is. Fijn dat Peters meisje zo veel belangstelling toont voor zijn werk. Zo'n jongen krijgt soms de indruk dat iemand die een ambacht beoefent niet zo hoog scoort. Hij werkt zo graag met zijn handen, is zelfs in zijn vrije tijd altijd bezig. Van resten hout weet hij bij voorbeeld de leukste spullen te fabriceren. Erna werd pas door hem verrast met een groot formaat bloemenbak die uit louter afval van een trappenfabriek bestaat. Hoekafsnijdsels van verschillende afmeting verbond hij met schijfjes trapleuning. Erna was dolbij. Weer een stuk voor haar uitzet. Als zodanig waardeerde René het ook zeer, maar hij zag er op slag meer in. ,,Zeg Peter", had hij gezegd. ,, Wat mij betreft mag jij series van die dingen maken. Voor zo'n origineel hardhouten geval heeft men best wat over.'' Hij zag het al helemaal zitten. Prachtige blikvangers op de afdeling bijartikelen, straks in zijn eigen bedrijf. Peter stond er niet onverschillig tegenover en druk hadden de toekomstige zwagers gerekend en geredeneerd. Josien en Jan worden er tegenwoordig met de neus op gedrukt hoe rustig hun bestaan tot dusver eigenlijk was vanwege Jans stabiele kantoorbaan, vaste tijden en inkomsten. Dat is bij de kleine zelfstandigen wel anders. Door Ema's werk in de bloemenwinkel van Tom en Irene Bos vangen zij zo nu en dan wel eens iets op over zorgen die zich rond een wisselend inkomen voordoen. En Peter heeft ook al doorgekregen dat zijn baas veel langere dagen maakt dan hij. Des te meer verwonderen zij zich over mensen die koste wat kost een eigen zaakje runnen. Dit heeft te maken met een soort vrijheidsdrang. Veelal van huis uit. Bij René komt dit heel sterk tot uiting. Niettegenstaande hij leiding geeft aan een ploeg van zes man, hunkert hij naar de tijd dat hij niet langer ondergeschikte hoeft te zijn. ,, Dat is het boerenbloed'', verdedigt Erna hem als hij ermee geplaagd wordt. Intussen heeft René contact opgenomen met een tuinder die overweegt zijn bedrijf te verkopen. Even buiten een flink Zeeuws dorp, aan een weg met veel doorgaand verkeer. Ideaal voor een tuincentrum. Hoe het ook afloopt: lang zullen zij hun dochter niet meer thuis hebben. Het wisselvallige van zo'n onderneming zit Jan en Josien als ouders wel eens dwars. Eén ding stelt hen gerust. De jongelui wensen te leven onder Gods hand. Zij jagen niet alleen naar tijdelijke dingen. Ernstig bereiden zij zich voor om te komen tot het doen van openbare geloofsbelijdenis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen