Voor wie is de erfenis?

In de Heilige Schrift wordt met grote eerbied en soberheid over het lijden van de Heere Jezus gesproken. Ook over het schrikkelijke, dat aan Hem (zoals aan elke kruiseling) al Zijn klederen ontnomen werden. Als een diepe vernedering. Bittere spot klinkt erin door. Men werd gezien als een uitgestotene. Daar zitten de soldaten bij het kruis. Voor hen zijn de —vaak schamele— bezittingen van de ter dood veroordeelde. Eigenlijk eerst voor de hoofdman over honderd. Maar deze laat alles aan de soldaten. Voor hèn de erfenis: een overkleed, een paar schoenen èn het kleed, uit één stuk geweven. Het is een priesterkleed. De evangelist Johannes wijst daar zo op. Merkt u erop? Zo wordt de Heere Jezus niet alleen in Zijn Menszijn onteerd, maar ook in Zijn Borgtochtelijk werk. Wat zien we voor ons? Een flits uit een ruw soldatenleven? Geenszins! Ook in dit gebeuren moest de Schrift vervuld worden. David sprak er al van in Psalm 22. Zo gaat Hij als Hogepriester Zijn weg. Adam en Eva konden nog wegvluchten voor de heilige God. Maar Christus niet. Aan het kruis hing Hij niet alleen onbeschermd tegen de hitte van de zon, maar bovenal ook onbeschermd in de gloed van Gods toom over de zonde. Toen de soldaten het kleed van Christus verdobbelden, vloeide Zijn bloed. Dat was niet de eerste keer. Het bloed van de dieren vloeide reeds, toen God voor Adam en Eva kleding vervaardigde.

Dat kleed spreekt dus een taal. Een taal van verootmoediging. Het onderstreept het zondaar-zijn voor God. Maar het tekent ook de waardigheid, de eer van de mens, zelfs in zijn gevallen staat. Zo heeft God het bedoeld. Maar de praktijk is heel verschillend. Het uiterlijk is dikwijls een weerspiegeling van het innerlijk. In zachtmoedigheid of felle weerstand. In eerbied of zelfbewustzijn. Eerbaar of uitdagend. God gaf het kleed aan mensen, om het op die wijze mogelijk te maken, elkaar te ontmoeten. En om Hèm te ontmoeten. Daarom trok Paulus ook een duidelijke lijn. ,,Tot God bidden, opheffende heilige handen, zonder toorn of twist, in een eerbaar gewaad, met schaamte en matigheid.'' En dat alles spreekt van een ootmoedig hart. Want het gaat niet buiten de innderlijke doorieving om. Als we dat laatste niet kennen, houden we slechts een wettisch leven over. We moeten er maar op letten, dat waar de dienst des Heeren verlaten wordt, ook de menselijke waardigheid wordt prijsgegeven. Dat gaat samen op. Het komt openbaar in de uitleving van de zonde in de vele media die onze tijd kent. En wie zal niet denken aan de schaamteloosheid, die in de zomer ten toon gespreid wordt?

Zo loopt de prediking van het kruis dwars door de uitingen van deze wereld heen. En in die prediking is alles te vinden wat een zondaar nodig heeft, om getroost te leven en zalig te sterven. Is deze prediking ook in ons leven tot zegen geworden? Want ook deze gang van de lijdende Borg draagt vele vruchten: de genade, de vergeving der zonden en de heiliging van het leven. En ten aanzien van het leven van Gods Kerk wordt in de Schrift dikwijls het beeld van het kleed gebruikt. Jesaja spreekt van het gewaad des lofs voor een benauwde geest en even later over de klederen des heils. Die hebben we nodig. We kunnen ons niet hullen in het kleed van onze eigen gerechtigheid. Waar moeten we dan zijn? In het sterfhuis, dat tevens erfhuis is! Nee, niet gelijk de soldaten. Die roven en stelen maar. Maar ze zijn te vroeg. En ze staan niet in het Testament van Christus. Dat Testament wordt geopend op de Paasdag. En armen en elledigen delen in de rijkdommen, die uitgedeeld worden. Een gewaad des lofs voor een benauwde geest! Dan is er geen sprake van een lot, dat geworpen wordt. De weldaden die in dit erfhuis uitgedeeld worden, worden toegepast door de Heilige Geest.

Maar dan gaan we 't wéér verstaan: geen kleed zonder bloed. Geen kleed des heils zonder het bloed van Christus. Wat is het noodzakelijk, dat we door een waarachtig geloof en het werk van de Heilige Geest deel hebben aan Christus en Zijn gerechtigheid. Werd het ons reeds op het hart gebonden, dat we buiten Hem geen troost in dit leven kennen en geen uitzicht in het sterven? Wat dringt de Heere er in Zijn Woord op aan, dat we Hem zoeken, als het nog genadetijd is. En waar het leven met de Heere gekend wordt in een hartelijke liefde tot Zijn dienst, daar zal ook het heimwee doorleefd worden naar de volle openbaring van Zijn heeriijkheid. Paulus spreekt ervan:,,In deze onze tabernakel zuchten wij, omdat wij niet willen ontkleed, maar overkleed worden." En dan komen we de Kerk des Heeren tegen als een Bruid in haarbruidstooi. In een gouden borduursel, in klederen rijk gestikt, komt zij tot haar Koning. In een rein, fijn lijnwaad: de rechtvaardigmaking der heiligen. En ziet u ze in gedachten niet staan? Zij die bekleed zijn met de lange, witte klederen, wit gemaakt in het bloed van het Lam?

ALs een mens geboren wordt, liggen er wat Weertjes gereed en als hij sterft, ligt het doodskleed te wachten. En daartussen? Daartussen werkt de mens, vergadert of erft hij zijn bezit. Maar niets daarvan kan hij meenemen naar het graf. Zijn we ons daarvan bewust? Maar zij die Christus als hun Borg leerden kennen, ontvangen dan een andere schat. Hun sterfdag wordt erfdag. Want dan erven zij de schatten, die Christus heeft verworven. Zullen wij ook in die erfenis delen? Ze is alleen te ontvangen uit de handen van Hem, van Wie de Kerk belijdt, dat Hij is de schoonste der mensenkinderen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen