Nog vragen?

Ik ben een meisje van 15 jaar Ruim een jaar geleden, eind 1989, had ik verkering met een jongen. Ik dacht dat het echt serieus was en meende dat ik deze jongen uan God gekregen had. Na een paar weken maakte hij het uit, een aantal dagen later vroeg hij opnieuw verkering. Ook dit keer maakte hij het na een paar weken uit. Ik was te verlegen en te stil volgens hem en ik zei inderdaad nooit veel, maar ik moest het verwerken dat hij juist aan mij verkering had gevraagd en ik wilde hem niet kwetsen. Is dit misschien verkeerd geweest, mijn eigen schuld dat het uitging? Ik was er vast van overtuigd dat ik van hem hield. Toch probeerde ik hem te vergeten, ik zag hem echter iedere dag. Aan het einde van het schooljaar kreeg hij verkering met een ander, dat deed pijn, maar dat is inmiddels ook uit. Na de zomervakantie ben ik hem uit het oog verloren. Nog één keer heb ik hem gezien en toch kan 'ik hem niet vergeten. Andere jongens hebben voor mij totaal geen waarde, ook al is er een, die ervan overtuigd is van mij te houden. De afgelopen weken heb ik al een paar keer de neiging gehad om een aantal slaaptabletten in te nemen, omdat alle geluk voor mij voorbij scheen te zijn, ik voel(de) me alleen en verlaten. En toch wil ik niet dood, ik wil leven èn gelukkig zijn met die ene jongen. Kunt u mij misschien helpen?

Een volwassene zal, denk ik, geneigd zijn om jouw probleem heel kort af te doen: „Kind, waar treur je over? Je was nog maar veertien!" Toch zou het fout zijn om zo te antwoorden: voor jou was het een heel echte ervaring dat je van die jongen hield. Voor je gevoel is jouw verdriet niet minder dan dat van een ouder iemand die een geliefde moet verliezen. Bovendien betekende het in je leven ook heel veel dat hij juist aan jou verkering had gevraagd. Het valt dan niet mee als dat ineens weer uit je leven wegvalt. En dat zeker in de puberteit niet. Eén van de kenmerken daarvan is dat wij dan als jongeren (wij ouderen zijn dat ook geweest en daarom weten wij het) geneigd zijn om heel ongenuanceerd gevoelsmatig te reageren. We kunnen het ene ogenblik boven op een berg zitten en het andere onder in een ravijn. Vandaar de heel extreme opmerking dat je de laatste weken zelfs de neiging hebt om een aantal slaaptabletten in te nemen.

Verwerken
Maar nu kun je één van tweeën doen: of je gaat je verdriet nog langer koesteren en blijft treuren alsof héél het leven geen zin meer heeft, of je gaat proberen je teleurstelling en verdriet te verwerken. In het eerste geval laat je je mooie, onbezorgde jaren zomaar voorbijgaan en word je ook voor je omgeving een onbegrepen wezen. In het tweede geval zul je met alle moeite en strijd er toch overheen kunnen komen. Pak jezelf aan en zeg tegen jezelf dat er zoveel is om dankbaar voor te zijn en dat je niet mag kniezen zoals Achab die weigerde om te eten en te drinken, omdat Naboth zijn wijngaard niet aan hem wilde verkopen. Achab reageerde als een klein verwend kind dat het niet kon hebben dat hij niet kreeg wat hij wilde. Bovendien: wat jij moet verwerken ten aanzien van die vriend, dat moet die jongen die ervan overtuigd is van jou te houden ten aanzien van jou! Weet je wat je moet doen? De Heere vragen of Hij jou op Zijn tijd een jongen wil geven met wie je Hem mag vrezen. Dat is het belangrijkste wat er is. Dan krijg je het rijkste huwelijk, nl. een huwelijk waarin het geheim van Christus en Zijn gemeente gevonden wordt. Dan ga je ook steeds meer van elkaar houden.

Verlegenheid
Ten slotte: probeer ook te werken aan je verlegenheid en je stilheid. Vraag de Heere om je hier overheen te helpen en probeer zelf te doen wat je kunt door al je moed te verzamelen en met andere meisjes en jongens een gesprek aan te gaan. Hiermee bedoel ik niet dat je ineens heel druk moet worden, dat zou onnatuurlijk zijn. Néé, het gaat erom dat je er zo mee om leert gaan, dat je echt jezelf bent. Wij behoeven allemaal niet hetzelfde te zijn. Jij hebt weer andere gaven: het gedicht dat je bijsloot is daar een bewijs van. Je gaf daar je gevoelens heel knap in weer. Hieronder ga ik nog verder op het probleem in. Sterkte!

Ik ben een meisje van 15 jaar en zit met problemen. Verleden jaar ben ik echt uan een jongen gaan houden en hij was verliefd op mij. Maar hij zat in de vierde en ik in de derde en hij zei: Als ik van school af ga, kijken wij elkaar niet meer aan, maar ik kon en kan nog niet zonder hem. Nachten sliep ik niet toen hij van school was, nu is dat al een beetje over. Zou je als je later verkering krijgt, maar je bent deze jongen nog niet vergeten, moeilijkheden krijgen? Want je kan de eerste met de volgende vergelijken, waar ik dan b.v. verkering mee heb. Wat moet ik doen? Bellen, schrijven? Ik kan niet zonder hem, ik houd te veel van hem om hem los te laten. We hebben kort verkering gehad en toen kwam hij met dat voorstel. Zou ik daar ook aan God voor kunnen vragen of Hij hem, of de goede naar mij toe wil zenden? „Doch niet mijn wil maar Uw wil geschiede."

Verschillende elementen van het antwoord hierboven zijn ook voor jou bestemd. Nu jouw brief. Als je probeert je teleurstelling te verwerken zal blijken, ook al zal het af en toe best moeilijk zijn, dat het toch zal lukken om die jongen te vergeten. En als dat gebeurt, is het vergelijken geen probleem meer. Maar nu naar aanleiding van jouw brief nog enkele algemene punten: a) Het kwam erg vreemd op mij over dat die jongen van tevoren al zei; „Als ik van school afga, kijken wij elkaar niet meer aan." Zo gaan we niet met elkaar om! En dat is iets wat we als jongeren heel goed moeten beseffen; verkering doe je niet voor de grap of voor een bepaalde tijd. Integendeel, het is heel natuurlijk dat er op een gegeven ogenblik iets in ons ontwaakt dat doet zoeken naar het andere geslacht. We zien dat in heel de schepping zich steeds weer herhalen. God schiep èn de dieren èn de mensen, mannetje en wijfje. Er komt een periode dat we daar oog voor beginnen te krijgen. En het eeuwenoude spel herhaalt zich dan. Jongens beginnen stoer te doen om op te vallen bij die ene, meisjes beginnen in het groepje, waar zij zich veilig in voelen, te giebelen om contact te krijgen met die ene jongen die zij leuk vinden. Zo trekt de ene sekse de aandacht van de andere. Maar dit spel mag geen spelletje zijn. Je mag niet doen alsof. Zomaar omdat het hoort, of alleen maar voor een maand of voor de rest van het schooljaar. Nee, als het begint moet het een serieuze intentie hebben. Het gaat om een hart, om een leven.

Leren kennen
b) Wat iets anders is; in dit eeuwenoude gebeuren herhaalt zich ook het zoeken en aftasten met de vraag; horen wij bij elkaar? En zo langzamerhand kun je tot de ontdekking komen; „Nee, ik zoek iets anders in een meisje/een jongen." Dat is juist de bedoeling van dit gebeuren; verkeren met elkaar om elkaar te leren kennen en te ontdekken of die ander dè man of dè vrouw voor je is. Als dat niet het geval is, dan is het maar gelukkig als het bijtijds ontdekt wordt. Als het maar waardig en eerlijk gebeurt. Als je elkaar ook maar eerlijk vertelt waarom je dacht dat de ander anders was. Zo laat je de ander niet met vraagtekens en opgekropte emoties zitten. En dan kan ook degene die de teleurstelling moet verwerken dankbaar zijn voor de ontdekking; je zal toch je leven lang moeten ervaren voor de ander niet dè man, dè vrouw te zijn. Dat is zwaar!

Zoenen
c) Wat voor mij een zorg is in onze tijd, is het gemak waarmee jullie als jongeren met elkaar omgaan. Het is niet zelden dat een hele klas elkaar bij een verjaardag afzoent. M'n eigen kinderen vinden mij ook ouderwets als ik daar aanmerkingen op maak. Maar mijns inziens was mede om deze reden in onze jeugd het spel van de eeuwen meer speels in de goede zin van het woord. Het proces van elkaar leren kennen verliep dan ook anders. De een draaide langer om de ander heen en als je verkering begon te krijgen, vertelde je dat echt niet gelijk thuis. Tegenwoordig grijpt het veel dieper in. Het is direct heel serieus "aan" en je zit direct bij elkaar thuis. Een breuk is daarom ook veel ingrijpender. Let wel, ik vind het prima als mijn kinderen naar huis komen, dat heb ik liever dan het langs de straat zwerven, maar het maakt alles in onze tijd wel anders. En om misverstanden te voorkomen, ik heb geen hekel aan zoenen! Nee, maar mijns inziens zijn deze bestemd voor degenen die je liefhebt. Ik denk dat er ook ten aanzien van het zevende gebod in onze tijd minder narigheid zou zijn', als deze grenzen gehanteerd werden. d) Nogmaals herhaal ik, en om dat op jullie over te dragen ben ik ook zo uitvoerig op jullie brieven ingegaan: bid om een jongen met wie je de Heere mag vrezen. Zo word je alleen werkelijk gelukkig. Dat geeft de ware band. Een onverbreekbare band.

Vooruit bidden
En als ik deze raad geef dan wil ik daarmee jullie allemaal  aansporen ,,vooruit te bidden". Wij beginnen vaak te bidden als een zaak een voldongen feit is: een verkering is uit en nu moet de Heere hem of haar terugbrengen. Of: een jongen, een meisje is onkerkelijk en nu moet de Heere, opdat het voor ons allemaal door mag gaan, die ander ineens bekeren. Bid vooruit, opdat op het ogenblik dat het eeuwenoude spel zich in je leven afspeelt, de vraag naar boven gaat: „Heere, is hij/zij degene om wie ik U gevraagd heb?" En als ik dit aanraad aan de jongeren, hoeveel te meer aan de ouders. Laten wij onze kinderen daarin biddend voor zijn en begeleiden.

Druiven plukken
Bureau Exis, dat we in Terdege van 10 april noemden, kan niet alleen voor au-pair-adressen zorgen, maar, schreven ze ons „ook voor druivenplukken zijn wij een zeer geschikte organisatie". Ook nu willen we erop wijzen dat het geen christelijke organisatie is. In "Reisweg", het jaarmagazine van Exis voor internationale jongerenactiviteiten, staat (onder andere) een reportage over druivenplukken. Het blad kost / 6,95. We geven het adres nogmaals door: Exis, postbus 15344, 1001 MH Amsterdam, tel. 020 - 6 264 374 (ma t/m vr. van 10.00 tot 12.00 uur en di. t/m do. ook van 14.00 tot 16.00 uur bereikbaar).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen