Lasogen, vlekjes zien en netvliesontsteking

Deze keer wil ik enkele vragen beantwoorden die betrekking hebben op oogaandoeningen. Allereerst is er een lezer die iets meer wil weten over lasogen. Lasogen treden op door een overmaat aan ultraviolette straling, die het hoornvlies beschadigt. Een lasser die een keer lasogen heeft gehad, weet hoe pijnlijk deze aandoening is. Hij zorgt er voortaan wel voor een laskap tijdens het lassen te dragen. De patiënt met lasogen meldt zich meestal pas 's avonds laat of 's nachts bij zijn huisarts, aangezien de ogen pas een aantal uren na blootstelling aan de straling pijnlijk en rood worden. Hetzelfde verschijnsel zien we bij mensen die zonder beschermende bril onder de hoogtezon hebben gezeten of in het sneeuwrijke hooggebergte onder een stralend blauwe hemel hun ogen onvoldoende hebben beschermd met een goede zonnebril. De patiënt kan door de pijn de ogen nauwelijks openhouden, zodat de dokter eerst verdovende druppeltjes moet geven, voordat hij tot het onderzoek kan overgaan. De behandeling bestaat uit een zalfverband. Ook kunnen koude compressen verlichting geven. Heel verleidelijk is het om de ogen te blijven druppelen met de verdovende druppeltjes. Dit moet echter afgeraden worden, aangezien de genezing erdoor vertraagd kan worden. Meestal is de pijn na 12 tot 24 uur spontaan verdwenen. Veel beter is het natuurlijk om al deze narigheid te voorkomen. Een eenvoudige maatregel als het dragen van een laskap of een zonnebril is al voldoende.

Vlekjes of draadjes
De volgende vraag gaat over het zien van vlekjes en draadjes voor de ogen. Dit is een klacht die vaak voorkomt. Het is hierbij van belang om te weten of de vlekjes, die bruin of zwart zijn, zweven of stilstaan. In het eerste geval spreken we van "mouches volantes": vlekjes die licht dansende bewegingen maken en nooit in de blikrichting te vangen zijn, maar er voor weglopen. Meestal treden deze verschijnselen op tussen het 40e en 70e levensjaar. Ze zijn het gevolg van veranderingen in de structuur van het glasvocht in het glasachtig lichaam. Ze werpen hun schaduwen op het netvlies en worden dan gezien als bruine of zwarte draadjes of spinrag. In het algemeen zijn deze vormsels onschuldig. Toch kunnen ze, zéker bij plotseling optreden, wijzen op ernstiger aandoeningen zoals een dreigende netvliesloslating of bloedinkjes in het glasvocht.

Gordijn
Een typisch kenmerk van een netvliesloslating of een netvliesscheur is het zien van lichtflitsen en in een verder stadium het ontstaan van gezichtsvelduitval (het zien van een "gordijn" voor het oog). In een dergelijke situatie dient nog diezelfde dag de oogarts een behandeling met laserstralen in te stellen. Het netvlies verkleeft dan weer met de onderlaag. Bloedinkjes in het glasvocht zien we vooral bij beschadiging van het netvlies door suikerziekte. Ook dan is het belangrijk om op tijd (binnen enkele weken) onder behandeling van de oogarts te komen. Hier kunnen eveneens laserstralen toegepast worden. Als de vlekjes niet zweven, maar een vaste plaats innemen in het gezichtsveld, hebben we te maken met een troebeling van de ooglens. We spreken van staar of cataract. Deze aandoening ontwikkelt zich doorgaans op oudere leeftijd. Door het steeds troebeler worden van de lens neemt de gezichtsscherpte geleidelijk af. Uiteindelijk zal een operatie, waarbij een kunstlens wordt ingeplant, uitkomst moeten geven.

Netvliesontsteking
Ten slotte is er nog een vraag over netvliesontsteking. Hierbij ziet de patiënt ook zwevende vlekjes. maar dan gepaard gaande met steeds slechter zien. Nu is het me uit de vraagstelling niet geheel duidelijk geworden welk soort netvliesontsteking de schrijver bedoelt. Enerzijds komen er ontstekingen voor waarbij een aantal onduidelijke factoren een rol speelt, zoals virusinfecties of algemene ziekten (bijv. reuma), anderzijds bestaat er een specifieke, ernstige vorm van netvliesontsteking, die veroorzaakt wordt door de toxoplasmaparasiet, een eencellig organisme, waarvan de eitjes voorkomen in katte-uitwerpselen en rauw vlees. Door onvoldoende hygiëne kan de mens erdoor besmet raken. Bij zwangere vrouwen kan de besmetting met toxoplasma leiden tot ernstige beschadiging van de ongeboren vrucht, hetgeen miskraam of vroeggeboorte tot gevolg kan hebben. Als het kind levend wordt geboren, kan het ernstig ziek zijn. Er kan onder meer sprake zijn van de bovengenoemde netvliesontsteking, die blindheid kan geven. Deze aangeboren infectie hoeft niet altijd zulke ingrijpende gevolgen te hebben. Soms merk je niets aan de besmette baby. In een aantal gevallen manifesteren de symptomen zich pas op jong volwassen leeftijd in de vorm van netvliesontsteking.

Antistoffen
Het is dus voor zwangere vrouwen erg belangrijk om goede hygiëne in acht te nemen. Als een vrouw toxoplasmose heeft doorgemaakt (en een groot deel van de bevolking heeft een dergelijke infectie ongemerkt achter de rug), bestaat er geen gevaar. Ze heeft voldoende antistoffen in het bloed, die de toxoplasmaparasiet beletten via de placenta de vrucht te infecteren. Om na te gaan of er immuniteit bestaat, is bloedonderzoek noodzakelijk. De behandeling van een netvliesontsteking ten gevolge van een toxoplasma-infectie bestaat uit het geven van antibiotica, gedurende één maand.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen