Kan langdurig gebruik van laxeermiddelen schadelijk zijn?

„Ik heb last van een trage stoelgang en gebruik nogal eens een aftreksel van sennepeulen. Soms krijg ik er buikkrampen van. Zijn sennepeulen schadelijk voor de gezondheid?" Aldus een vraag van een lezeres. Ik wil deze vraag wat algemener stellen: Is het gebruik van laxeermiddelen nadelig voor de gezondheid? Zijn er bijwerkingen bekend?

Een trage stoelgang (obstipatie) is een veel voorkomend ongemak, dat veelal het gevolg is van verkeerde voedings- en leefgewoonten, zoals vezelarme voeding, gebrek aan lichaamsbeweging en te weinig drinken. In een aantal gevallen kunnen geneesmiddelen obstipatie geven, zoals staalpillen, vochttabletten, morfmepreparaten en sommige zenuwtabletten. Het is aan te bevelen om eerst eventuele verkeerde voedings- en leefgewoonten te veranderen. Lukt het desondanks niet om een vlotte stoelgang tot stand te brengen, dan mogen laxeermiddelen toegepast worden, maar liefst niet te lang. Chronisch gebruik van laxeermiddelen kan namelijk leiden tot uitdroging en een tekort aan kalium, wat moeheid en spierzwakte veroorzaakt. Bovendien kunnen de darmen wennen aan laxeermiddelen, zodat een steeds hogere dosering nodig is om het gewenste resultaat te verkrijgen. Iedereen weet dat obstipatie buikpijn kan geven. Ik wil er echter voor waarschuwen nooit laxeermiddelen in te nemen bij buikpijn waarvan de oorzaak niet bekend is. Overleg in zo'n situatie altijd met uw huisarts.

Vier groepen
We kunnen de laxeermiddelen indelen in vier groepen: 1. Middelen die de darminhoud zachter maken en glijmiddelen, die het transport van de afvalstoffen door het darmkanaal vergemakkelijken. Een bekend voorbeeld is paraffine emulsie (agarol). Chronisch gebruik van agarol kan een tekort aan vitamine A en D geven. Het middel kan bij verslikken zelfs aanleiding geven tot longontsteking! Gezien deze bijwerkingen kunt u het beter niet gebruiken. 2. Volumevergrotende middelen. Deze bevatten zemelen. Ze geven de ontlasting meer "bulk" en maken deze zachter. Ze moeten met veel vocht ingenomen worden. Belangrijke bijwerkingen zijn niet bekend. Voorbeelden zijn: volcolon, metamucil, normacol. 3. Middelen die vocht in de darm vasthouden: bitterzout, magnesiumoxidetabletten en natriumsulfaatdrank. Bij langdurig gebruik kan een kaliumtekort optreden. 4. Middelen die de darmwand prikkelen tot grotere activiteit. Een zeer sterk werkend, ouderwets middel is wonderolie. Het kan zelfs tijdens de zwangerschap weeën opwekken! Een mildere werking hebben bisacodyl (merknamen zijn: dulcolax, nourilax, zwitsalax) en lactulose (duphalac). Ernstige bijwerkingen zijn er niet van bekend. Tot deze groep behoren ook de in de natuur voorkomende stoffen als aloëen sennapreparaten. Ze geven vaak hinderlijke buikkrampen. Bij langdurig gebruik van deze middelen kunnen veranderingen in het zenuwweefsel van de darm optreden, waardoor de bewegingen van de darm ongunstig beïnvloed worden, wat weer kan leiden tot misbruik van deze middelen. Voor kinderen Als laxeermiddelen echt nodig zijn, kunt u het beste een middel uit groep 2 proberen. Tweede keus zijn bisacodyl en lactulose uit groep 4. Daarna volgen de senna-preparaten. Een goed middel voor kinderen vind ik lactulose. Tijdens de zwangerschap en de periode van borstvoeding kan dit middel ook zonder problemen ingenomen worden, wat niet gezegd kan worden van senna-preparaten. Deze gaan namelijk over in de borstvoeding, met als gevolg dat de baby diarree krijgt. Wellicht ten overvloede zij nog vermeld, dat laxeermiddelen ook rectaal als zetpillen of clysma's toegediend kunnen worden. Deze toedieningsvorm komt in aanmerking als er grote massa's ingedikte ontlasting in de endeldarm aanwezig zijn. Voorbeelden hiervan zijn: bisacodyl (dulcolax) en glycerol, beide verkrijgbaar als zetpillen, microlax en klyx als clysma's.

Pas op voor het lastige zwemmerseczeem

De vaak hardnekkige voetschimmel die in de wandeling zwemmerseczeem genoemd wordt, komt meer voor dan men denkt: ongeveer 10 tot 15 procent van de bevolking heeft er regelmatig last van. Mannen zijn -waarom is niet bekend^ vaker het slachtoffer dan vrouwen; een feit is ook dat deze voetschimmel slechts zelden voorkomt bij jonge kinderen, maar vooral bij jonge mensen en volwassenen. Zwemmerseczeem wordt ook wel "atleetvoet" genoemd: dit geeft al aan dat deze voetschimmelinfectie zich dikwijls -maar niet uitsluitendconcentreert op sportbeoefenaars: de meest beruchte infectiehaarden zijn douches in sporthallen, sauna's en zwembaden; ruimtes, waar men nu eenmaal dikwijls op blote voeten rondloopt.

Tenen
Wat is nu precies zwemmerseczeem? Meestal begint het met een grijs witte uitslag of huidschilfering tussen de kleine teen en zijn naaste buurman. Deze breidt zich vaak uit naar de andere tenen en eventueel tot zelfs de bovenkant van de voet. Soms gaat dit alles gepaard met jeuk en/of het ontstaan van pijnlijke kloofjes. Maar het allervervelendste van zwemmerseczeem is misschien wel dat het, vooral na transpireren, een kwalijke, zeg maar gerust erg penetrante geur verspreidt.

Infectie tegengaan
Zwemmerseczeem wordt zoals gezegd gemakkelijk opgelopen in natte ruimtes: wie zelf'besmet' is, laat ongemerkt huidschilfertjes met besmettelijke schimmelsporen achter op de natte vloer en zodoende kunnen ook anderen zwemmerseczeem oplopen. Verder kan het ontstaan door bijv. het te vaak wassen van de voeten met te veel zeep (slecht voor de zuurgraad van de huid), onvoldoende (te gehaast?) afdrogen van de ruimte tussen de tenen, het dragen van schoeisel dat transpiratievocht slecht opneemt of doorlaat (nylon bijv.), te lang dezelfde (zweterige) sokken dragen, al dit soort gewoontes verhogen de kans op zwemmerseczeem.

Steeds terug
Voetschimmel of zwemmerseczeem komt heel dikwijls na verloop van tijd weer terug. Niet alleen omdat wij onze slechte gewoontes maar moeilijk kunnen veranderen, maar ook omdat huidschilfertjes (met de besmettelijke schimmelsporen) zich vaak nestelen in de naden van schoenen en daar langdurig in leven kunnen blijven. Na transpiratie op 'n warme dag kan de voetschimmel dan weer actief worden, en het liedje begint van voren af aan.

Bestrijding
Hoe kom je ervanaf? Daarvoor kan alleen een effectief anti-schimmelmiddel soelaas bieden. De drogist heeft een aantal preparaten (in de vorm van zalven of poeders, zoals talkpoeder) die de zuurgraad van de huid verbeteren en daardoor de schimmelgroei in de huid afremmen. Het is bij deze middelen overigens zaak de huid nog enkele weken te blijven behandelen, zelfs nadat de verschijnselen (en de nare geur) geheel zijn verdwenen. Wat deze produkten helaas niet kunnen is de schimmelsporen bestrijden, -deze kunnen immers na verloop van tijd weer actief worden. Andere preparaten verkrijgbaar als crème of als poeder, doden de voetschimmels eens en voorgoed. De genezing heeft hierbij sneller plaats en een langdurige nabehandeling is in feite niet nodig. Toch loert steeds het gevaar van een nieuwe besmetting. Daarom wordt aanbevolen alle schoenen -ook als ze niet zo vaak gedragen worden- goed te desinfecteren, door vooral in de naden speciaal poeder te strooien, voordat men ze aantrekt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen