Geestelijke vrijheid door de dood van de Hogepriester

U hebt de Pinksterboodschap weer vernomen aan het begin van deze week. Heeft het u geraakt? Toen Petrus daar zo vrijuit in Jeruzalem sprak met Pinksteren was het raak: „deze Jezus, dien gij gekruist hebt." Schuldig aan de dood van Christus! Onze zonden kostten Christus' bloed en leven. En toen zij dit hoorden, werden zij verslagen in het hart. U ook? Dan zult u zich niet meer boven de moordenaars naast Christus kunnen verheffen. Daarmee zou u trouwens gelijk de gekruiste Hogepriester uit het oog verliezen. Hoe Pinksteren ons confronteert met de dood van de Hogepriester! Echter, wie zich niet als doodslager kent, zal de dood van de Hogepriester niet veel doen. Bedenk het: schuldig aan één gebod, stelt schuldig aan gans de Wet. Dus toch... doodslager. Zelfs schuldig aan de dood van de Hogepriester! Waar moet het met me heen? De Heilige Geest laat het weten: naar de Vrijstad, Christus. Er is geen andere weg!

Wat is nu de zegen van de vrijlating van de doodslager om de dood van de hogepriester? Als de zondaar de Vrijstad ingaat, kan er immers gezegd worden: „Zo is er dan geen verdoemenis voor degenen, die in Christus Jezus zijn." Wat voegt de dood van de Hogepriester daar nog aan toe? We moeten altijd oppassen uiteen te trekken wat verband met elkaar heeft. De vrijstad wijst ons op Christus, maar ook de dood van de Hogepriester („zijnde alzo een voorbeeld van onze Hogepriester en Zaligmaker, Die door Zijn dood het handschrift onzer zonde uitgewist en ons met God verzoend heeft." Kanttek. St. Vert.) In de vlucht naar de Vrijstand denken we aan het toevluchtnemen van het geloof tot Christus. Al is er de veiligheid van de Vrijstad en is Christus de zondaar liefelijk geworden, de hoornen van het altaar zijn aangegrepen... En toch, zoveel aanvechting vaak nog en gebrek aan kennis, vrijheid en vreugde. Hoe kon het zijn, en hoe moest het wezen! In de vrijstad is er zeker bescherming, er zijn genadeblijken. Maar er is ook wel beklemming en benauwdheid. Hier ben ik om wat ik vernielde, ik ben hier omdat ik een doodslager ben. Wat ben ik door mijn schuld en dwaasheid veel kwijt geraakt. De doodslager kan denken aan zijn gezin, aan zijn erfdeel in het land der belofte, waaruit hij vluchten moest.

Nu is er voor degenen die de genade van de Heere en de eigen onvolkomenheden van het toevluchtnemende geloof hebben leren kennen een rijke boodschap. De Geest van Pinksteren legt die in het hart: dè Hogepriester is gestorven!!! Dat belooft vrijheid. Hoe? Direct na de dood van Christus worden de graven geopend. Een voorteken van Pasen. Een teken hoe groot de vrijheid is die Christus schenkt. De dood kan die vrijheid voor Gods kinderen niet inperken, uiteindelijk alleen maar bevorderen. Er was nog een teken bij ChristiTs' hogepriesterlijke dood: het voorhangsel scheurde... De Heere legde het verborgene van de verzoening open. Het wonder der verzoening was tot nu toe nog met verschillende voorhangsels verhuld. Maar als de Grote Hogepriester sterft, toont de Heere Zijn heilgeheimen op een ongekende wijze. Niet eens zozeer in het Heilige der Heiligen, maar op Golgotha, waar de Heere Zijn warm kloppend liefdehart zeer bijzonder verklaart aan verloren zondaren.

Is er een beter medicijn tegen de kwalen van het bestreden, toevluchtnemende geloof dan de openbaring van de liefde Gods geopenbaard in de dood van de Hogepriester op Golgotha?! De Heiige Geest past dit Medicijn geneeskrachtig toe. De doodslager mocht, wanneer de hogepriester stierf, terug naar zijn vaderlijk erfdeel. Dat was een groot goed. Door de zondeval verloren we een Vaderland, een Vaderhuis, we verloren in God een Vader, en we verloren elkaar, ik-mensen die we werden. En dat maakt de Heere door de dood van de Hogepriester weer zó helemaal in orde, dat een moordenaar (die opzettelijk doodsloeg) mocht horen uit de mond van de stervende Hogepriester: Heden zult gij met Mij... in het Paradijs (!) zijn. Het verlorene wordt weer teruggeschonken. Ook het verloren gegane beeld van God in ons? Gods Geest laat niet naar het vlees wandelen, maar naar de Geest. Daardoor komt er een nieuwe gehoorzaamheid. Hier vaak gering in eigen waarneming, maar met de belofte van de volkomenheid. Nog niet in de Vrijstad aangekomen? Haast u/je! Want daar laat de Heilige Geest -de Boodschapper van de vrijheidhet weten: de Hogepriester is gestorven, en opgestaan en verheerlijkt. Waar de Geest des Heeren is, daar is vrijheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen