Je vrouw of man verliezen door de dood of door een scheiding

Wie na een huwelijk weer alleen komt te staan in het leven, heeft een kruis te dragen. Dat weten we allemaal. Toch is het denken en praten erover voor de meesten van ons (gelukkig) theorie. Slechts mensen die het hebben meegemaakt, wéten wat het is om weduwe of weduwnaar te zijn of gescheiden te zijn. Iemand die gelukkig is of gelukkig gehuwd, kan er zich geen voorstelling van maken welke strijd weduwen, weduwnaars, gescheiden mannen en vrouwen doorgemaakt hebben en nog dagelijks moeten voeren. Hiermee noemen we tegelijk de grote overeenkomst tussen deze mensen. Ze moeten allen vechten om het hoofd boven water te houden. Een weduwe/ weduwnaar en een ge scheiden vrouw/man staan grotendeels voor dezelfde strijd. Denk aan het vasthouden van vroegere vrienden, de zorg voor de kinderen, het regelen van de financiën, het alleen leiden van het familiebedrijf. Zij hebben ook te worstelen met vergelijkbare gevoelens van eenzaamheid, van verdriet, van schuld en van boosheid. Soms moeten ze opboksen tegen onbegrip en liefdeloosheid van de mensen. Ze zijn bezig met vragen over Gods leiding in hun leven.

Er is geen apart woord voor gescheiden mannen en vrouwen. Iemand stelde daarom voor om een gescheiden man of vrouw "scheiduwe" of "scheiduwnaar" te noemen. Dat is nergens voor nodig, maar wel treffend. De overeenkomsten tussen mensen die alleen zijn komen te staan door overlijden van de partner of door een echtscheiding zijn talrijk. Er zijn uiteraard ook verschillen. De feiten zijn anders. Je partner verliezen door de dood is anders dan door bij voorbeeld overspel. Beide verdrietige situaties roepen eigen soorten emoties op. De reacties van de mensen zijn in sommige opzichten ook anders. Iemand die de echtgenoot of echtgenote verloren heeft door de dood, wordt met medelijden aangekeken. (Al doen de meeste mensen dat na korte tijd ook niet meer.) Iemand die gescheiden is, wordt nogal eens argwanend benaderd. („Waar twee kijven, hebben twee schuld".) Zo zijn er meer verschillen te noemen.

Een belangrijk innerlijk verschil tussen weduwen/ weduwnaars en gescheiden mensen is de manier waarop ze terugkijken naar hun voorbije huwelijk. Hoe gaat dat bij veel weduwen en weduwnaars? Toen ze nog gehuwd waren hadden ze een man of vrouw met goede eigenschappen en met gebreken. Zo zijn alle mannen en vrouwen. Hun huwelijk kende vreugdevolle momenten en pijnlijke. Zo zijn alle huwelijken. „Het is overal wel eens wat", zeggen we dan. Weduwen en weduwnaars hebben best wel gemopperd over de teleurstellingen die zij in hun huwelijk ervaren hebben. Wat gebeurt er echter nu ze alleen zijn? Ze vergeten de moeiten. Ze weten niet meer dat ze gemopperd hebben op hun man of vrouw. Ze denken niet meer aan de avonden met ruzie. Ze zijn vol milde weemoed. („Hij/zij was toch zo goed!") Ze draaien de muziek die hij of zij mooi vond. Ze verlangen terug naar de leuke vakantie die ze gehad hebben. Ze koesteren het trouwalbum met de al verkleurde foto's. „Van de doden niets dan goeds!", gaat vaak op. Menig weduwe of weduwnaar is zacht in zijn oordeel over man of vrouw juist omdat hij of zij er niet meer is. Bij veei gescheiden mensen die, hoe dan ook, in de steek gelaten zijn, werkt dit precies andersom. Zij kijken ook terug op hun huwelijk. Bij hen worden de pijnlijke herinneringen echter niet overstemd door de zoete. Na een echtscheiding worden de fijne herinneringen juist weggedrukt door de pijnlijke. Wat is je trouwalbum nog waard als je man er met een ander vandoor is gegaan? De geestelijke muziek van hem of haar stemt je juist bitter. Waarom zou je mijmeren over een goede vakantie, als je achteraf weet dat je vrouw je toen al bedroog? Het huis waarin je samen gelachen en gehuild hebt, is een verschrikkelijk huis geworden door de dronkenschappen van je partner. Je wilt er niet meer wonen. Het overlijden van een echtgeno(o)t(e) plaatst hem of haar in een gunstig licht. Een echtscheiding werpt vaak alleen maar schaduw om zich heen. Weduwen en weduwnaars hebben meestal een moeilijk heden. Ze zijn misschien bang voor de toekomst. Hun verleden is echter iets om op te teren. Gescheiden mensen hebben eveneens een moeilijk heden en ze zijn ook onzeker voor de toekomst. Zij zijn daarnaast ook nog eens hun goede verleden kwijt. Dat maakt hun leven erg eenzaam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen