Een ondernemende huismoeder

In de tijd dat ze nog in Schiedam woonde, leerde Celia van der Geer de Vlaardingse huisarts C. Moerman kennen. De regionale pers besteedde overvloedig aandacht aan de bittere strijd van de omstreden arts tegen de aanleg van een weg over zijn landgoed. Jaren later ontmoette ze hem persoonlijk. Voor een neefje in Ede, bij wie een gezwel was geconstateerd, haalde ze geregeld medicijnen op bij de kankertherapeut.

Veertien jaar geleden kwam de gevreesde ziekte haar eigen huis binnen. Bij Reinier, de zevende zoon, werd een hersentumor ontdekt. In het Nijmeegse Radboudziekenhuis werd bij het kind een drain ingebracht, om het overtollige hersenvocht af te voeren. De volgende dag begon de moeder met het Moermandieet.

„Ik wist er verder niets van af. We waren bij een Moerman-arts die zelf z'n medicijnen maakten. Op geen enkel flesje of doosje stond wat erin zat. De doktoren in het ziekenhuis stonden maar te ruiken. Wat is dit? Dat kon ik hen niet eens vertellen." Bij een tweede operatie werd de tumor grotendeels weggehaald. Alleen het deel dat aan de hersenstam grensde, kon niet verwijderd worden en werd door bestraling aangepakt.

Hoewel de meeste artsen grote vragen hadden bij het Moermandieet, verleenden ze alle medewerking aan de moeder die alles wilde doen om haar jongen te behouden. „Een kind van zeven jaar, daar wil je wel voor vechten." Voor Reinier was het zeker in het begin een hard gelag, want het dieet was zeer rigoureus: geen water en witmeel, geen suiker en zout, geen vlees. En dat voor een slagerszoon.

Snoep was al helemaal uit den boze. In plaats daarvan kreeg het kereltje enorme hoeveelheden zilvervliesrijst, groene erwten, rodebietensap, citroenzuur, boerenkarnemelk en rauwkost te verstuwen. „In het begin vroeg hij wel: Waarom moet dat nou allemaal? Dan zei ik: Moet je eens luisteren jongetje, jij bent heel erg ziek en toen je gedoopt werd, hebben we beloofd dat we goed voor je zouden zorgen. Dit hoort ook bij die zorg."

Enorme klap
Niet iedereen toonde begrip voor de stap die de ouders genomen hadden. Dat maakte het voor hen dubbel moeilijk om vol te houden. „Je krijgt een enorme klap op je hoofd als je hoort dat je kind kanker heeft. En je krijgt een tweede klap als je alles doet wat in je vermogen ligt en de reactie is: Moet die jongen dat eten?"

De tijd gaf de volhardende moeder gelijk: Het doodzieke knaapje van weleer is nu een gezonde twintiger. Toch ziet ze het Moermandieet niet als hèt middel tegen kanker. „Een dieet kan niet genezen, zo nuchter moet je zijn. Als dat het geval was, zou niemand behoeven te sterven. Wel kan het bouwstoffen toedienen, waardoor de vitaliteit van het lichaam wordt vergroot.

Reinier ging tussen de bestralingen door zelfs naar gym. De arts bij wie hij toen onder behandeling was, geloofde absoluut niet in het Moermandieet, maar dat vond hij toch wel opvallend."

Discipline
Het hele gezin, dat toen al twaalf kinderen telde, deed zo veel mogelijk mee. De oudste zoon wist een moestuin te bemachtigen. Er kwam alleen nog maar volkorenbrood op tafel. De vleesconsumptie werd fors beperkt. Voor de leverantie van eieren werden eigen kippen aangeschaft.

Reinier volgde vijf jaar lang het Moermandieet in de strakste vorm. Daarna werd het geleidelijk verruimd. Sinds vier jaar bezoekt hij geen enkele arts meer. Het volgen van het Moermandieet vraagt niet alleen discipline van de patiënt, maar ook motivatie van de kookster. „Het is enorm arbeidsintensief In het begin had ik het gevoel dat ik de hele morgen aan het eten koken was. Dat hoor je van iedereen die met het Moermandieet begint."

De opvatting dat er niets smakelijks van te maken valt, weerspreekt de Veenendaalse huismoeder met klem. „Ik heb al zo'n 45 kookcursussen gegeven en elke keer weer vallen de mensen om van verbazing. Toen Reinier bestraald werd, maakte ik vaak een mix van banaan, sinaasappelsap, citroensap en medicijnen. Dat ging als yokidrink mee naar school. Je moet weten te combineren. En je kunt heel veel met tuinkruiden doen. Eten koken is altijd een hobby van me geweest."

Cateringbedrijf
Sinds '89 is deze hobby wat uit de hand gelopen. „Voor de aardigheid maakte ik zo nu en dan salades voor mensen. De volgende stap was dat m'n man iemand in de slagerij kreeg die hapjes voor een verjaardag vroeg. De winkelmeisjes zagen dat niet zo zitten. Toen heb ik me aangeboden. Ik was in verwachting van de zestiende, maar het leek me wel leuk.

Ja, hoe gaat het dan? Die klant was erg tevreden, de buurvrouw wilde ook wat van die hapjes, je wordt gevraagd voor een bruiloft... M'n man was destijds nog chef-slager, dus ik zei tegen hem: Ik ben niet in dienst van je baas, ik ga het voor mezelf doen. Ons oude huis was inmiddels te klein en we konden hier grond kopen, op voorwaarde dat er naast de woning ook een bedrijf op kwam.

Ik lag in het ziekenhuis van een miskraam, toen m'n man me liet inschrijven voor een cateringbedrijf. Dat kon, want ik had m'n middenstandspapieren." De onderneming telt inmiddels vijf personeelsleden en wordt volledig gerund door Celia, die tussen de bedrijven door haar diploma specialisten koud buffet haalde. Haar man geeft leiding aan de slagerij, die drie jaar geleden werd overgenomen.

Zoon John verdeelt z'n krachten over beide bedrijven. Samen met zijn moeder is hij verantwoordelijk voor het produkt dat het snel groeiende cateringbedrijf biedt. Reinier hoopt volgend jaar z'n koksdiploma te behalen.

Smarties
Het unieke van het cateringbedrijf is dat de warme, koude en oosterse buffetten zonder kleur-, smaak- en conserveringsmiddelen worden bereid. „Ook in de slagerij gebruiken we geen mixen voor de worst. We doen het nog ouderwets met peper, nootmuskaat en zout.

Als ik lezingen houd, vragen ze me vaak: Wat is nou in grote lijnen gezond? Dan antwoord ik altijd: Alles wat aan bederf onderhevig is. Het probleem is alleen dat we dat niet meer willen. We moeten vla die je buiten de koelkast kunt bewaren, salade die een jaar goed blijft en aardbeienjam die mooi rood is. Dat deugt natuurlijk niet.

Maak maar eens tomatensoep van twee kilo rijpe tomaten. Je krijgt 'm nooit zo rood als soep van zo'n blikje van een kwartje. Allemaal kleurstoffen! Als je aan het Moermandieet begint, word je een etikettenkijker. En dan ga je schrikken.

Moet je eens kijken wat er op een doosje smarties staatje schrikt je wild. Er zitten sowieso vijf kankerverwekkende stoffen in en drie die ervan verdacht worden. Hoe veel kinderen krijgen niet elke dag een doosje van die zenuwedingen mee naar school?"

Administratie
Hoewel haar produktiviteit niet alledaags is, doet de zakenvrouw er zelf nogal laconiek over. „Ik zeg altijd: Als het druk is, trek ik gewoon een blik jongens open. Ik heb elf zonen die allemaal van aanpakken weten. De oudste, een ingenieur, net zo goed als de tweede, die als uitvoerder in de bouw werkt. Die springt met Kerst altijd een week bij. Dan hebben we het verschrikkelijk druk.

Pas hebben we ook een hele grote klus gehad. Toen hebben er wel 25 bediend. Allemaal familieleden en kennissen. Niet iedereen kan serveren, maar de vaatwasmachine bedienen gaat al snel. Soms denk je wel eens: Waar ben ik aan begonnen. Dat mag je gerust weten. Aan de andere kant is het heel leuk als je als huisvrouw zoiets begint en het neemt zo'n vlucht."

De ervaring die ze jaren terug opdeed als secretaresse bij een accountantskantoor komt nu goed van pas, want ze verzorgt zelfde administratie. Van beide bedrijven.

Platform
Vanaf 1991 geeft ze ook leiding aan het Moerman Patiënten Platform, dat als kool groeit en al vierhonderd leden telt. Ze was zelfde oprichtster van het platform, dat naast de Moermanvereniging opereert. Hoewel ze vele jaren provinciaal vertegenwoordigster van deze vereniging was, had ze van meet af aan moeite met de negatieve houding die daar bestond ten opzichte van de reguliere geneeskunde.

„Het Moermandieet wordt verheven tot een zaligmakend iets. Dat heeft me altijd tegen de borst gestuit. Je zag er ook steeds meer in antroposofische kring terecht gekomen." Onenigheid in het bestuur, waarbij de voorzitster gedwongen werd om af te treden, deed haar besluiten om ook op te stappen.

Niet lang daarna richtte ze de nieuwe patiëntenvereniging op. Behalve voorzitster is ze secretaresse en enige redactrice van het blad dat vier keer per jaar aan de leden wordt verstrekt.

Patiëntenbegeleidster
Geregeld trekt ze ook het land in, als patiëntenbegeleidster. „Je zoekt dat niet, maar je wordt vanzelf die hoek in gedreven. Mensen bellen je op of staan huilend voor de deur, omdat een kind of een zus kanker heeft. Ik weet zelf hoe naar je er dan aan toe bent. Dan laat je ze toch niet voor de deur staan?"

Als patiënten haar om advies vragen, staat ze in principe binnen een dag bij hen aan de deur. „Ik laat ze eerst hun verhaal vertellen. Daar knappen ze vaak al enorm van op. Dan vertel ik wat van m'n eigen ervaringen en zo kom je op het dieet. Mijn advies is altijd: Vandaag nog beginnen, niet uitstellen tot morgen. Veel mensen hebben nodig dat je even doorduwt.

Ik benadruk altijd dat ze er geen genezing van moeten verwachten. Ik zeg niet dat het niet mogelijk is, maar je moet wel eerlijk zijn. Zeker is dat je vitaliteit erdoor toeneemt. Heel belangrijk is ook de psychische kant, het gevoel dat je iets tegen je ziekte doet. Het effect daarvan is moeilijk te meten, maar ik ben ervan overtuigd dat het enorm belangrijk is."

Vechten
In de achterliggende twaalf jaar heeft de duizendpoot uit Veenendaal zo'n drieduizend kankerpatiënten begeleid. Hoewel ze het prachtig werk vindt, ging ze zeker in het begin gebukt onder de psychische druk.

„Ik ben wel eens helemaal overstuur terug gekomen van een kookcursus, door alle verhalen die ik had gehoord. M'n man haalde me af van de trein en ik kon hem niet eens normaal begroeten, zo stond ik te janken. Maar je maakt ook hele mooie dingen mee.

Ik kom bij een moeder van veertien kinderen, bij wie drie jaar terug kanker in de buik werd geconstateerd. Met uitzaaiingen in de lever. Toen ik er kwam zou ze net aan een chemokuur beginnen. Naast haar bed stond een ledikantje met het jongste kindje erin. Binnen zaten de andere kinderen te huilen. Heel tragisch. Die vrouw had eigenlijk geen moed meer om nog aan het Moermandieet te beginnen.

Dat kon ik goed begrijpen, maar op zo'n moment moet je hard zijn. Niemand is ermee gediend als je mee gaat lopen huilen. Ik heb gezegd: Kijk nou eens naast je in dat ledikantje, zou je daar niet voor vechten? Dat heeft ze gedaan. Nu zijn we drie jaar verder en het gaat heel goed. Pas heb ik de 25-jarige bruiloft verzorgd. Voor haar Moermanhapjes erbij. Op zo'n moment denk ik: Wie ben ik, dat ik dit allemaal doen mag?"

                              ------------------------------

Consumptie van groenten en fruit gaat het ontstaan van kanker tegen

De Vlaardingse huisarts C. Moerman was in Nederland een van de eersten die verband legden tussen voeding en kanker. Hij beschouwde tumorvorming niet als een kwaal op zichzelf, maar als een gevolg van een verstoorde stofwisseling. In het medische circuit kreeg hij weinig bijval. De patiënten die zich aan zijn zorg toevertrouwden, werden beschouwd als goedgelovige leken.

Van een algemene erkenning is nog steeds geen sprake, maar inmiddels is wel breed geaccepteerd dat er een direct verband bestaat tussen voedingsgewoonten en kanker Vanaf de jaren tachtig zijn tientallen onderzoeken naar deze relatie uitgevoerd. De meeste studies wijzen erop dat de consumptie van groenten en fruit het ontstaan van kanker tegengaat. Is al een gezwel gevormd, dan wordt de groei geremd.

Blinde vlek
Hoewel de uitslagen van verschillende onderzoeken niet altijd eensluidend zijn, is het belang van verse groente en fruit voor de Nederlandse Kankerbestrijding zo duidelijk dat een campage is opgezet om de consumptie ervan te verhogen. Wie verstandig is, nuttigt dagelijks minstens twee stuks fruit en tweehonderd gram groente.

De gemiddelde Nederlander komt niet ver boven de helft van de aanbevolen hoeveelheid. De consumptie van deze essentiële voedingsmiddelen loopt nog steeds terug, met name onder jongeren. Ook tweeverdieners zijn veelal ongezonde eters. Daar komt bij dat het belang van goede voeding in het medische circuit nauwelijks aandacht krijgt.

In de opleiding tot arts heeft dit onderwerp een minimale plaats. Met gevolg dat het ook in de uitoefening van de praktijk een blinde vlek is. Duidelijk is dat kanker niet van de ene op de andere dag ontstaat Een complex van factoren is verantwoordelijk voor de geleidelijke degeneratie van cellen, gevolgd door de vorming van een tumor. Naast erfelijke factoren zijn dat lichamelijke processen en invloeden van buitenaf.

Tot de laatste categorie behoort de voeding. Befaamde Britse onderzoekers verklaren 35 procent van de sterfte aan kanker uit ongezonde eetgewoonten. Dat hoeft niet meteen tot een krampachtig gegoochel met voedingstabellen en weegschalen te leiden. Wel is het goed een bekend principe voor ogen te houden: Overdaad schaadt! Kanker is een welvaartsziekte.

Wie zich aan tafel weet te beheersen, is al een eind op de goede weg. Zinvol is ook om gerechten niet al te warm te verorberen. Irritatie door hitte is een belangrijke oorzaak van slokdarmkanker

Spijswetten
Daarnaast geven verschillende onderzoeken concrete aanwijzingen. Zout en scherpe kruiden blijken de kans op maagkanker te vergroten. Het eten van minstens een halve ui per dag vermindert die kans drastisch, ontdekte men onlangs.

Veel langer is al bekend dat vetconsumptie de kans op darmkanker verhoogt, terwijl vezelrijke voeding die juist verlaagt. Ook calcium, een belangrijk bestanddeel van zuivelprodukten, beschermt tegen kanker van de dikke darm. Karnemelk verdient daarbij de voorkeur, omdat die minder vet bevat dan melk.

Voor wie gelooft dat God het beste voorheeft met Zijn volk, is het eigenlijk allemaal geen nieuws. De joodse spijswetten bieden voorschriften die frappante overeenkomst vertonen met het advies van moderne geleerden. De opvatting dat deze wetten in de nieuwtestamentische tijd hun betekenis hebben verloren, wordt meer en meer door de feiten gelogenstraft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen