Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De onveranderlijkheid en het berouw van God

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De onveranderlijkheid en het berouw van God

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

God is onveranderlijk, lezen we in de Schrift. Maar evenzeer wordt er gesproken over het berouw van God. Denk aan de geschiedenis van Jona en Ninevé. Verandert God dan in Zijn raad, in Zijn voornemen? „Want Ik, de HEERE, word niet veranderd..."

De vragen die hier liggen, zouden wel eens van grote betekenis kunnen zijn. De antwoorden die gegeven worden, laten veel zien van iemands gedachten over God en het werken van God. Soms kan het gevoel je bekruipen dat ook binnen de kerken die hun wortels hebben in de Reformatie, de gedachten op dit punt steeds verder uiteen gaan lopen.

Onherroepelijk heeft dat tot gevolg dat we elkaar steeds slechter verstaan. Wat zegt de Bijbel? Heel leerzaam is in dit verband de inhoud van 1 Samuël 15. In vs. 11 zegt de Heere: „Het berouwt Mij, dat Ik Saul koning gemaakt heb..." En in vs. 29 van hetzelfde (!) hoofdstuk lezen we: „...want Hij is geen mens dat Hem iets berouwen zou." Dat lijkt in volkomen tegenspraak met elkaar.

In ieder geval moeten wij maar niet menen, dat wij met ons logisch denken de zaak zomaar onder de knie hebben. Alsof wij God zouden kunnen begrijpen met ons denken!

Menselijk
Maar wat dan? De Schrift legt onmiskenbaar getuigenis af van de onveranderlijkheid Gods, de onveranderlijkheid van Zijn wezen en van Zijn raad. Anderzijds wordt meermalen gesproken over het berouw Gods. Dat laat zich ook niet uitwissen.

We moeten er goed op letten dat God Zichzelf bekend maakt aan mensen in menselijke bewoordingen en beelden. Anders zou geen sterveling Hem kennen. Hij is immers God en wij zijn mensen. Hij buigt Zich in Zijn spreken tot ons neer en spreekt zo vaak in menselijke bewoordingen over Zichzelf. Hoe zou er anders de levende omgang met Hem zijn?

In 1 Samuël 15 is geen sprake van een vergissing of een innerlijke tegenstrijdigheid. Wel wordt de zaak van twee kanten bezien. Het spreken over Zijn berouw geeft aan dat Hij in heilig ongenoegen neerziet op het doen en laten van koning Saul. Dat tegelijk gezegd wordt, dat Hij geen mens is dat Hem iets berouwen zou, maakt duidelijk dat Hij Zijn raad met Israël volvoert.

We mogen het ook zo zeggen: Hij is onveranderlijk in Zijn wezen, in de uitvoering van Zijn raad. Wel laat de Schrift ons zien dat Hij zijn gedrag en werken jegens de mens wijzigt. „Gods berouw is geen verandering in Zijn wezen... doch drukt op menselijke wijze uit de wijziging in Zijn gedrag jegens de schepselen" (I. Kievit).

Verblijd?
Laat ik proberen de zaak wat pastoraal toe te spitsen. God is onveranderlijk, dat wil zeggen Hij is trouw aan Zichzelf, aan Zijn raad. Hij vervult Zijn raad. Gelukkig maar! Bent u daar wel eens intens verblijd over? Hierop rust de vastheid en onwankelbaarheid van Zijn Kerk. Dit is het fundament van de zaligheid van de Zijnen.

Deze onveranderlijkheid van God betekent beslist niet dat Hij een gebondene zou zijn van Zijn eigen Woord en besluit. Wij kunnen ons wel eens hinderlijk gebonden voelen door een woord of toezegging. God niet! Als de Dordtse Leerregels spreken over Zijn onveranderlijk voornemen, staat dat in het verband van de vastheid van het heil in Christus voor de Zijnen. Er wordt als het ware in verwondering een lofzang gezongen!

Het levend geloof leert God kennen als een God Die in Christus de Zijnen liefheeft met een eeuwige liefde. Onveranderlijk! Anderzijds spreekt de Geest over het berouw Gods. Hierdoor kan op mensvormige wijze iets uitgedrukt worden van het volstrekte ongenoegen van God over de zonde. Dat is bijv. in Gen. 6:6 het geval. Het berouwt God dat Hij de mens op de aarde gemaakt heeft.

Ook kan het een aansporing zijn om de Heere te zoeken in vurig gebed. Bekend is in dit verband de geschiedenis van Jona in Ninevé. De prediking van Jona (een ware profeet van God!) brengt de Ninevieten ertoe om te zeggen: „Wie weet, God mocht Zich wenden en berouw hebben..." En het berouwde God!

De Levende
Soms wordt gezegd in de Schrift dat God Zich laat verbidden. Al zou een ware profeet tot u komen om u het oordeel aan te zeggen, bijv. een Jona, dan nog zou u deze God moeten aanroepen om Zijn erbarming. God openbaart Zich in Zijn Woord niet als een star, onbewogen God Die door ons denken kan worden bevat.

Hij wordt door de Zijnen gekend als de Levende, de Onveranderlijke, de Hoorder van het gebed. Wat denkt u intussen van het gebed van Augustinus: „Heere, begrijpen kan ik U niet, maar geef dat ik u kenne"?

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 8 februari 1995

Terdege | 72 Pagina's

De onveranderlijkheid en het berouw van God

Bekijk de hele uitgave van woensdag 8 februari 1995

Terdege | 72 Pagina's