Even langs bij theologe A. Veldhuizen

Op 26 april was het zover. De dames A. Veldhuizen en M. Sonnenberg uit Spakenburg kregen beiden hun bul uitgereikt. Na tien jaar theologiestudie, aan het eind van de rit door mevrouw Veldhuizen gecombineerd met het runnen van een gezin van zeven kinderen. Anderhalfjaar terug kreeg de inmiddels 50-jarige huismoeder er nog een kleintje bij, dat de toepasselijke naam Benjamin ontving. Het ondernemende kereltje heeft een bijzondere belangstelling voor stopcontacten, snoeren en gereedschap. Het begin van het gesprek met z'n moeder verloopt dan ook wat rommelig.
„Hij was nog maar net een jaar toen zijn oudere broers hem geleerd hebben om uit de box te klimmen", verzucht de moeder. „En ik zit ermee, 't Is een lief kereltje, maar je kunt 'm geen moment uit het oog verhezen. Gelukkig is m'n oudste zus dol op hem. Daar kan ik hem altijd brengen." Ook nu brengt ze uitkomst. „Ha, droppie van me, ga je met tante mee?" De kleine man knikt enthousiast en laat zich gewillig meevoeren. Waarna zijn moeder rust krijgt om wat te vertellen over haar opmerkelijke prestatie.

In de breedte
Ze was 33 jaar, toen ze met wat vrienden uit christelijk gereformeerd Spakenburg aan de Cursus Godsdienstonderwijs van de Gereformeerde Gemeenten begon. „Ik had de Heere leren kennen en voelde behoefte om ook in de breedte meer te weten. Daarnaast vond ik het heerlijk om iets naast m'n gezin te doen. Die CGO-cursus was een goede mogelijkheid. Vooral aan de contacten met meneer Kuijt denk ik met veel genoegen terug. Dat was een bijzondere man."
Door de geboorte van het de kind kwam een einde aan de studie. „Het gezin heeft voor mij altijd op de eerste plaats gestaan." Toen ze veertig jaar was pakte ze als moeder van vijf kinderen de draad weer op. Nu met een vriendin. Op donderdagavond toog het tweetal naar Gouda, waar ze in 1990 hun tweedegraads bevoegdheid behaalden. Waarna ze van de CGO-cursus overstapten naar de HBO-opleiding van de Gereformeerde Bond. Drie jaar later legden ze met goed gevolg examen af „Dan sta je voor de vraag: Wat nu? We hadden allebei de smaak te pakken en besloten ook de laatste stap te nemen."
De keuze viel op de Universiteit van Amsterdam. De twee vriendinnen hadden inmiddels gezelschap gekregen van een derde dame. Het bijzondere trio kreeg in Amsterdam een voorkeursbehandeling. „We kwamen bij de professoren aan huis. Vreselijk leuk. Van prof Deurloo kregen we Oude Testament. Zijn visie op de oorsprong van de Schrift deelden we niet, maar het was wel iemand die onze opvattingen volledig respecteerde. Kerkgeschiedenis kregen we van prof Balke en ethiek van Douma."

Bijzaak
In overleg met de oudtestamenticus schreven de beide vriendinnen gezamenlijk een doctoraalscriptie over het water uit de rotssteen. Mw. Veldhuizen vanuit Exodus 17, mevrouw Sonnenberg vanuit Numeri 20. Tegen de opvatting van moderne theologen in, stelden beide dames dat het twee verschillende geschiedenissen zijn. Het werkstuk werd door prof Deurloo ruimschoots voldoende bevonden, zodat de dames zich sinds een week doctoranda mogen noemen. Die titel is voor mevrouw Veldhuizen bijzaak. Het ging haar om de persoonlijke vorming. „Het predikambt is voor de vrouw niet weggelegd. Dat is voor mij nooit een vraag geweest. Wat ik aan kennis heb vergaard, probeer ik over te dragen aan de kinderen. Maar uiteindelijk gaat het om de vreze des Heeren. Dat is geen zaak van studie, maar van genade. Ik zeg wel eens: Kinderen, pas als je Christus leert kennen gaat de zon in je leven op."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen