Zoveel hoofden...zoveel zinnen

Zondagsarbeid
Hierbij reageren wij op het artikel waarin de directie van bakkerij Wiltink in Doetinchem aan het woord komt. Wij zijn zelf bakker met een produktiebedrijf. In de periode 1970 t/m 1980 kunnen wij net zo veel omzet krijgen als wij maar willen. Het begintijdstip van het bakproces ligt op 12 uur 's nachts en in de zomer nog vroeger. Toen wij nog meer aanvragen kregen, kwamen wij als ondernemers voor de keus te staan. Wij wilden beslist niet op Gods dag werken omdat dit niet alleen duidelijk in Gods wet verboden wordt, maar ook vanwege onze consciëntie. Dus wij moesten meermalen "nee" zeggen. Toen werd het kerst op dinsdag en woensdag. Dus alle winkels open op die maandag. Maar dat houdt wel in, dat er 's morgens niet om 8 uur als de winkels open gaan brood moet zijn bij de afnemers, maar om 5 uur. Veel bakkers zijn toen zondagmiddag of de hele zondag gaan bakken. Ook bakkerij H. Wiltink, weliswaar zo laat mogelijk. Wij hebben de vader van de huidige directie -toen nog directeur- via de Bakkerswereld geschreven en hiervoor gewaarschuwd. Maar wat een zorgen, ook voor ons. Bij een normale zaterdag beginnen wij vrijdagmiddag om 6 uur te draaien. Nu met die kerst heel veel extra brood en banket en dan maandagmorgen 00.00 uur beginnen, dus 6 uur later dan op zaterdag. Naar de mens gesproken onmogelijk. Het is klaar gekomen, maar vraag niet hoe! Gelukkig hebben wij personeel dat hier volkomen achter staat en met de hulpe des Heeren is het klaar gekomen. Maar wel met veel gemopper van veel afnemers. Ook in de gereformeerde gezindte is hiervoor totaal geen begrip en koopt men liever brood bij een winkel die goedkoper is maar wel op zondagmiddag begint dan bij een "warme bakker" die dat niet doet. In 1980 komt er een kentering. Alle winkels verkopen brood. "Koude bakkers" gaan zelf weer bakken en wij zien onze omzet halveren. Personeel ontslaan is erg moeilijk voor een ondernemer. Dan toch maar weer zelf gaan bezorgen, wat eigenlijk uit de tijd is, zodat wij geen personeel behoefden te ontslaan. Nu in 1995 hebben wij 7 bezorgwijken met 17 man personeel, inclusief directie. De zorgen zijn steeds meer geworden. De verkopers die de bezorging doen hebben een grote verantwoordelijkheid en het is moeilijk voor ze om hun omzet op peil te houden. Het is voor hen echt vechten voor het bestaan. Ziek zijn kan eigenlijk niet. Het is zeer moeilijk ze te vervangen omdat je niet iemand kunt laten lopen die alle wijken kent. De directie, mijn broer en ik met 2 zoons, draaien gemiddeld zo'n 70 tot 80 uur per week. Mijn broer doet het iets rustiger aan vanwege gezondheidsredenen. Zo is het een voortdurende strijd om het bestaan, ook in 1995. Het wordt nog moeilijker want ook wij leveren nog aan winkels en instellingen. De eisen worden groter en de prijzen lager door de concurrentie. Het is niet meer mogelijk in deze tijd buiten de zondag om een bedrijf te hebben zoals Bakkerij H. Wiltink en anderen. Het is óf je consciëntie geweld aan doen en daarmee de twijfelachtige eer te behouden directeur te zijn van zo'n bedrijf óf stoppen. Wij hebben dit niet geschreven omdat wij beter zijn dan bakker Wiltink, maar opdat ieder zal weten hoe moeilijk het is om op een principieel verantwoorde wijze ondernemer te zijn in deze tijd.
Brood- en banketbakkerij H. Bos & Zonen, Maarsbergen

Uw volledige -voor deze rubriek veel te lange- reactie hebben wij doorgestuurd naar bakkerij Wiltink.
Redactie

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen