„Ik voel me vaak zo onwillig en machteloos"

Ik heb een grote vraag. Ik verlang ernaar om ook een kind van God te zijn, maar ik 'weet dat ik zelf niet wil, ook al is dat verlangen er. God wil wel, maar ik niet. En dat is zo moeilijk tegeloven. Ik bid wel: „Heere, neemt Umij dan, want zelf wil ik niet." Ik voel me dan zo machteloos. En ik zie ook steeds meer hoe zondig ik ben, dat ik niet voor God kan bestaan en hoe genadig God is dat ik nog mag leven. Dan denk ik: Wie ben ik toch, ah ik kijk hoe groot Zijn liefde is voor zondaren. Ik schaam me dan wel, maar ik heb er geen verdriet over. En dat moet toch?Ik kan wel vragen of de Heere mijn zonden wil vergeven, maar je zonden worden toch alleen vergeven als je ze oprecht belijdt? En dat doe ik niet, want ik heb er geen verdriet van. Hoe moet dat dan ? En ik vind het ook zo erg dat ik elke dag weer meegesleurd word door de wereld, 's Avonds voordat ik ga slapen, denk ik hieraan, maar 's morgens als ik opsta, ga ik weer verder met het leven van alle dag. Ik -wil "wel anders (of eigenlijk toch niet), maar kan niet anders. Die onwil, die komt steeds terug. En als ik bid, meen ik dat Teel, maar dan -weet ik dat ik, heel diep in mijn hart, toch niet wil. Wat moet ik daar nu mee? Ik heb het allemaal verteld aan de Heere, ook van mijn onwil, Hij is machtig om die te verbreken, maar er gebeurt niets. Niet dat ik dat verdiend zou hebben, maar als ik dan nu eens moest sterven, onbekeerd? Wat dan? Ik vind dat zo moeilijk. Hebt u een antwoord?

Je tobt met de grote moeilijkheid van je onwillige hart. Je voelt je zo machteloos, omdat je je wil niet kunt veranderen. Je beseft dat je geen weerstand hebt tegen de verleidingen van de wereld, zodat je steeds opnieuw wordt meegesleurd en niet bent die je zou moeten zijn. En als je nu zo eens moest sterven? Ik kan je nood begrijpen. Wat jij voelt is enigermate de betekenis van de woorden dat wij dood zijn in zonden en misdaden (Ef. 2:1). Ons hart is inderdaad een stenen hart. Wij zijn vleselijk, verkocht onder de zonden (Rom. 7:14). Wij doen niet slechts zonden, maar ten diepste koesteren we de zonde. We haten de zonde niet, maar we hebben de begeerten van deze wereld lief. Zo is het met ons gesteld. Dat werkt door in ons denken, in ons leven, zelfs in ons bidden.
Toch ben ik blij met je brief. Waarom? Omdat je niet de Heere de schuld geeft van je boze hart. Je beseft dat de Heere wel wil, maar dat jij niet wilt. Hoe vreemd het ook in je oren moge klinken, ik ben er blij mee dat je dat ontdekt hebt. Want er zijn ook heel veel mensen die heimelijk de Heere de schuld geven en menen dat als de Heere maar half zo gewillig was als zij, dat ze dan wel bekeerd zouden worden. Al hun gebeden zijn eigenlijk aanklachten tegen de onwil van de Heere. Ze zijn voortdurend bezig de Heere gewillig te stemmen, in plaats dat zij bidden tot een gewillige God.

Wonder
Om een tweede reden ben ik blij met je brief Ik proef daarin ook dat het voor jou een wonder zou zijn als je vrede zou krijgen met God. Natuurlijk kan ik je niet troosten met dit gevoel van onvrede en ongeluk. We kunnen alleen vrede hebben als we de liefde van God in ons hart genieten door het geloof in de Heere Jezus Christus. Daar mag ik je van schrijven. Dat is nu het wonder van Gods genade, dat Hij zondaren aanneemt.
Genade wil zeggen dat we een 0 verdienen en een 10 van de Heere krijgen. Genade betekent dat God ons niets verplicht is. Genade betekent dat Hij even gemakkelijk een hoer bekeert als iemand die al dertig jaar ernstig aan het zoeken is. Daarom waren al de omstanders zo verontwaardigd toen de Heere Jezus de laatste sabbat van Zijn leven uitgerekend bij Zacheus zou verblijven, terwijl er in de priesterstad Jericho zoveel "zoekende" en "ernstige" mensen waren. Genade betekent dat God ons als Zijn kinderen... aanneemt, zoals we zijn...! Zoals jij nu bent, zegt de Heere: Mijn zoon, geef Mij je hart.

Nooit genoeg
Als God toch eens niet de genadige God was, dan zou het voor jou verloren zijn. Als de zogenaamde genade van God zou inhouden dat we genoeg oprecht zouden moeten zijn, genoeg zondebesef zouden moeten hebben, genoeg vernederd zouden moeten zijn. Dan kon jij wel ophouden, want al deze dingen bespeur je bij jezelf niet. Het is toch niet klein te krijgen dat we niet eerst geschikt hoeven te zijn en eerst een nieuw hart hoeven te hebben, voordat we tot God mogen naderen in Zijn Zoon! Hij rechtvaardigt geen ernstige mensen en geen mensen die van zichzelf vinden dat zij zo verbroken zijn, maar Hij rechtvaardigt goddelozen. Terwijl de misdaad vaststaat, terwijl er geen sprake van is dat God het recht laat varen, terwijl we ook niet kunnen denken dat God niet helemaal op de hoogte is van ons hart, toch spreekt Hij vrij. Niet van vergeeflijk gebrek, maar van gruwelen...

God is genadig
Zo is God. En daarbij mag ik je zeggen dat Hij niet meer genadig hoeft te worden. Vaak zijn onze gebeden pogingen om God genadig te stemmen. Maar we mogen tot de Heere komen in het vaste vertrouwen dat Hij genadig is. Zo kwam de tollenaar. Hij kwam niet tot de Heere zoals Esther tot koning Ahasveros. Zo'n oosterse despoot is willekeurig. Ze wist werkelijk niet hoe het zou uitvallen. De tollenaar naderde niet tot zo'n vorst, maar tot de Heere. In zijn hart was krediet op de Heere gekomen, dat Hij mild is in het schuldvergeven. In dat stille vertrouwen dat God genadig is, vroeg Hij om genade.
Als dit er niet is, dan vlucht niemand tot de Heere, maar vluchten we van de Heere, zoals Kaïn. Hij meende dat zijn misdaad meer was dan dat ze vergeven zou kunnen worden. De tollenaar sloeg onderwijl op zijn borst. Hij wist dat daar de kwaal zat. Van binnen was het niet in orde. Hij durfde ook zijn ogen niet op te heffen naar de hemel. Hij voelde zich onwaardig. De Heere had alle reden om hem voorbij te gaan. We lezen van hem dat hij afging naar zijn huis, gerechtvaardigd. De Heere zag geen zonde meer in hem. De Heere zag hem zonder enige vlek en zonder enige rimpel. Zelf voelde hij het wel anders. Hij voelde nog steeds zijn boze hart, maar hij mocht zich er ook over verheugen dat de Heere het in Christus zo anders ziet. Wat is genade dan rijk en groot.
Nu op jou toegepast. Je moet maar niet denken dat het met jou ooit anders wordt. Ook al Gods kinderen hebben te klagen over hun eigen hart. Ze ontdekken er steeds meer boosheden in. Je moet Rom. 7 maar eens lezen. Dat is de klacht van Paulus, nadat hij al dertig jaar een kind van God is... Als we zien op onszelf, kunnen we nimmer vrolijk worden. Maar als we daartegenover mogen zien op God in Christus, dan zingen wij van blijde zielevreugde. Als God ons aanvaardt zoals we zijn, zouden wij dan niet verheugd, van zorg ontslagen zijn en Hem roemen die ons zoveel blijdschap geeft? Ik hoop van harte dat je mede door dit schrijven of op een andere manier gaat zien dat God genadig is en dat het bloed van de Heere Jezus Christus jou kan reinigen van alle zonden. Dat is het evangelie: niets uit ons, maar alles uit Hem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen