Herdersleven

Onvast was het weer, vastberaden onze plannen, legitiem onze gedrevenheid. Het hooi moest binnengehaald. Overal liepen de boeren al een snee hooi achter. Dat voorspelde een winter met hoge voerkosten, zo solidair zijn we wel. Als het voer schaars wordt, gaan de prijzen bruutweg omhoog. Dat hoort bij wat je samenleving noemt. In een dorp als waar wij vlakbij wonen is er onderlinge betrokkenheid. Doordat de dorpelingen destijds de handen ineensloegen, kon de kudde worden opgezet. Elk jaar zijn er boeren of weilandbezitters die ons hun perceel aanbieden. De kudde eet in de donkere maanden tussen de 15 en 20 ton hooi: meer dan duizend balen. Dat is een bedrag van zo'n vierduizend gulden.
De vorige jaren was het binnenhalen van voldoende hooi geen probleem. Niet dat ons nu geen gras is aangeboden. Maar het weer zit tegen. Onder een steeds maar dreigende wolkenhemel maaiden we twee weken geleden enkele percelen grasland, op hoop van zegen. Ik zou in de loop van die middag enkele velden schudden. Dit houdt in: met een soort draaiende hark achter de trekker het gemaaide gras een zwieper geven, zodat het sneller droogt. Maar -mijn schuld- binnen een uur was de schudder kapot omdat de afstelling niet juist stond. Ook al kon de machine dezelfde dag nog gemaakt worden, het gras werd later geschud dan de planning was. Het weer sloeg om en verdere verwerking stagneerde.
Wat te doen met gemaaid gras als de regen zich aankondigt? Opperen. Een oude en beproefde methode. Opperen is het op hopen zetten van hooi, zodat de regen eroverheen loopt en de boel niet doornat wordt. Vroeger zag je zulke oppers vaker op het land staan. Zo'n opper is een wigwam van drie lange staken waaraan het gras te drogen hangt. Zonder stokken kun je ook een mooie opper maken, maar het vraagt wel wat ambachtelijkheid.
Het buitenste hooi moet als een beschermend gordijn over de inhoud hangen. Wij kozen voor deze laatste manier. Met de tweetand, de gaffel, staken we het hooi op oppers van anderhalve meter. En warempel, we waren amper gereed met het opsteken toen de eerste druppels vielen. Twee weken heeft deze snee hooi op oppers gestaan. Op dezelfde oppers. Met de wens dat het toch nog snel binnengehaald kon worden. Dat staan laten van dezelfde oppers is eigenlijk niet goed.
De ouderwetse en juiste manier is om als het even droog is de bestaande oppers weer los te gooien en opnieuw op te zetten. Dan droogt het hooi beter. Maar schapen hoeden gaat hier nu eenmaal voor. Toen we na deze twee weken de oppers losgooiden, zag het hooi er nog uitstekend uit. Het enige donkere, natte plekje was het midden waar het hooi op de grond lag. Een verlies van slechts enkele procenten. Een boer die toch zijn hooi aan het schudden was, was zo aardig om ons losgetrokken hooi uit te spreiden met z'n machine. Morgenmiddag de boel balen en in de schuur opslaan, was de verwachting. Het was prima warm weer, het woei stevig. Maar toch. Ondanks het mooie weer was het hooi toch niet voldoende gedroogd. De hoge luchtvochtigheid belemmerde het droogproces. We tilden het hooien over de zondag heen. Zou het geoogst kunnen worden in deze derde week sinds het maaien? Hooien is een dialoog met de natuur.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen