Dag in dag uit

„Kijk eens", zeg ik, terwijl ik vol trots een glanzend blauwe trainingsbroek onderde neus van mijn echtgenoot duw, „Stefans broek is bijna af, ik moet alleen de boven- en onderkanten nog afwerken." Als Jelle een volle minuut van mij naar de broek en van de broek naar mij staart, zie ik zijn sprakeloosheid aan voor pure bewondering en voldaan en zeer tevreden over mijn eigen naaikunst leun ik, met stoel en al, ontspannen achterover; klaar om het complimentje van mijn echtgenoot in ontvangst te nemen. Tenslotte was het niet niks: een gevoerde schaatsbroek voor mijn' zoon naaien, nog wel met deelbare ritsen van een meter in allebei de pijpen. Het complimentje blijft echter uit want met een benauwd gezicht hakkelt Jelle: „De ritsen zitten er verkeerd in." „De ritsen? Verkeerd?"Met een klap kom ik weer met beide henen én vier stoelpoten op de grond terecht. De ritsen. Wat dom. ,Ja, de ritsen", zegt Jelle, „die moeten van beneden naar boven lopen en jij hebt ze er van boven naar beneden ingenaaid." Was er een moment geleden nog een sprankje mededogen bij mijn echtgenoot te bespeuren, nu straalt het ongeloof van zijn gezicht af. „Heb je zo 'n broek dan nog nooit van dichtbij bekeken ?"zegt hij hoofdschuddend. Nee, blijkbaarniet. Alles wat met schaatsen te maken heeft isfelle's afdeling, 't Is mij een te koude bedoening. Die schaatsbroek was dan ook niet mijn idee, maar een verzoek van Jelle om er een te kopen voor Stefan. Omdat ik f l40,0(fwër heel erg veelgeld vond voor een trainingsbroek - had ik stof, voering en ritsen op demarktge- — kocht en was ik zelf aan de slag gegaan. Met als gevolg: ritsen die ondersteboven zitten. „Ik zet ze er wel opnieuw in ", zeg ik, terwijl ik de broek .. uitfelle's handen trek en meteen het tornmeser in zet. De hele middag ben ik zoet met het karwei „Hangt het kruis niet iets te laag?" vraagt Stefan als ik hem de volgende dag de kant en klare broek laat passen. „ Trek hem eens iets hogerop", adviseer ik. Stefan sjort de broek IQI~"" onderzijn oksels omhoog. Niet alleen het kruis komt 10 cm hoger te zitten maar ook de pijpen." „Laat maar weer zakken", zeg ik, „het kan zo ~ wel."„fa Stefan"zeggen alledrie zijn zussen, „ het kan zo wel. Mooie broek."„Maar 's nachts - lig ik wakker en bedenk dat het helemaal niet kan zo en dat er niets anders op zit dan de ritsen nog maar een keer los te tomen. Pas nadat ik zeopnieuw gespeld en geregen heb kom ik tot de ontdekking dat ze er wéér ondersteboven inzitten. Het leiil er bij mij zeker niet in dat een rits ook van beneden naar boven kan lopen. Voorlopig echter loop ik met eengrote boog om mijn'~ naaitafel heen. Ik heb namelijk het idee dat de broek mij niet zo mag. Nou, ik mag die broek ook niet meer zo!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen