Zoveel hoofden...zoveel zinnen

Dystrofie (3)
In uw blad van 24 december las ik uw artikel omtrent posttraumatische dystrofie. Ik ben geschrokken van het artikel en wil u dat graag laten weten. Zelf heb ik al 6 jaar de ziekte posttraumatische dystrofie. Dat is gewoon een hele moeilijke ziekte, vooral omdat er nog zo weinig over bekend is. Daarom ben ik blij dat u er in uw blad aandacht aan besteedt, want hoe meer publiciteit, hoe beter dat voor de patiënten is. Alleen ben ik wel geschokt door wat over de kleurentherapie geschreven wordt. Het is of u het over hokus pokus hebt. Deze therapie volg ik zelf zo'n halfjaar en ik heb met mijn eigen ogen gezien dat er veel mensen zijn die er wel baat bij hebben. En dat het verre van hokus pokus is. De therapie wordt uitgevoerd door een echte arts die met alle liefde van de wereld mensen wil helpen die aan deze vervelende ziekte lijden. Er staat ook in uw blad dat er bij deze therapie stroom door tekstielen draadjes gaat. Dit is echter niet waar. Er worden bakjes onder stroom gezet waarin zich kleuren bevinden. De stroom neemt de kleuren op en wordt d.m.v. elektriciteitsdraadjes naar de patiënt toegezonden, en zo wordt dit in het lichaam opgenomen. Het is echter wel gebleken dat deze therapie wel helpt. Mijn dokter houdt zich nu 2 jaar bezig met kleurentherapie en boekt veel resultaat. Er zijn ongeveer 1000 mensen met PTD bij hem behandeld (wel te verstaan mensen die uitbehandeld zijn bij de reguliere geneeskunde). Van deze mensen zijn er 500 tot 600 volledig genezen. Daarom is het nu zo vervelend dat de therapie in een verkeerde hoek terechtkomt. Er zijn nu vele mensen die na het lezen van dit artikel niet aan deze therapie durven beginnen. En wees nu eerlijk: is het niet verschrikkelijk dat ze kans op genezing hebben maar dat niet aandurven. Ook wil ik duidelijk maken dat er na de kleurentherapie onderzoek wordt gedaan door de wetenschap, met de bedoeHng officieel te bewijzen dat het echt helpt. Tevens moet ook vermeld worden dat de therapie door de ziekenfondsen voor een groot gedeelte vergoed wordt. Blijkbaar staan de verzekeringen en ziekenfondsen er ook achter. In het begin heb ik mij ook wel eens afgevraagd of je van je geloof uit naar een arts in de natuurgeneeskunde mag gaan. En ik heb hierover gesprekken gehad met vele mensen. Dezen vertelden mij dat de natuur door God geschapen is en gebruikt mag worden om mensen te genezen. Er was eerst natuur, voordat de mens zelfde reguliere geneeskunst ging ontdekken. En zolang je voor God kunt verantwoorden waar je mee bezig bent, geloof ik niet dat daar kwaad in kan zitten. De mensen oordelen veel te snel hierover.
Erica van Kooten, Veenendaal

Bocht in de weg (2)
Met het ingezonden stukje van ing. K. v.d. Herik in Terdege van 8 januari kan ik instemmen. Amersfoort bracht geen helderheid, wel teleurstelling. Het was geen voortzetting van Putten. Het niet mee kunnen werd beperkt tot een minimum, de hoofdmoot van deze dag werd: wij kunnen niet weg!
Dit is voor velen toch te eenzijdig geweest. Het viel op dat diegenen die toch wel wat in SoW zien in Putten tegenpruttelden en dat diegenen die niets in SoW zien nu tegenpruttelden in Amersfoort. Zelf had ik eigenlijk op een vingeropsteekproef gerekend, om helderheid te krijgen: wat willen wij nu eigenlijk? Omdat het nog 9'/2 jaar zal duren eer de VPK een feit kan worden, lijkt het mij toe dat wij in Amersfoort met alleen het "niet weg kunnen" een brug te ver en te vroeg zijn gegaan! Het lijkt er allemaal wel op dat alles beklonken is, gezien de stemming in de triosynode met de stemmachine. Daar is ook niets menselijks meer aan, zou je zo zeggen. Het gehele VPK-gebeuren berust op een leugenachtige grond, omdat de consideraties oneerlijk overgebracht zijn op de synode en er totaal geen grondvlak voor is. Classes die tegen fusie en voor federatie stemden, werden tot voorstemmers gerekend. Dit betekent dat voorstanders van SoW ten koste van alles door willen drukken wat zij voorstaan.
De VPK is een wezensvreemd iets. Het zegt ons niets, het doet ons niets. De stem der vreemden, die de oude vaderlandse Kerk op willen heffen, horen wij niet, omdat wij deze vreemde stem niet kennen en totaal geen liefde op kunnen brengen voor iets wat ons opgedrongen wordt. Voor mij persoonlijk blijft het voorlopig "wij kunnen niet weg" en met dikke letters "wij kunnen ook niet mee". Gaan wij met de VPK mee, dan beginnen wij aan iets nieuws. Gaan wij nu alvast een andere Herv. Kerk stichten, dan beginnen wij ook aan iets nieuws. De Heere is er ook nog en laten wij Hem niet voor de voeten lopen. 
T. Lekkerkerker, Nieuwerkerk aan den IJssel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen