Nat haar...

„Mam, breng je ons naar het zwembad, Elly en mij?" vraagt Corine. „Zou je niet een week overslaan", zeg ik terug, „tot Willeke terug is van vakantie, dan kun je weer met haar." „He, nee, we hebben juist zo'n zin vanavond", zegt ze. „Maar dan moet ik daar zo lang gaan zitten wachten", is m'n antwoord. „Nou, dan zwem je toch weer een keer mee, net als toen met Willeke?" „Ja, maar dan duurt het weer zolang voor m'n haar droog is", weerstreef ik. Lachend zegt ze: „Toe mam, zeg nu maar heel eerlijk dat je d'r niks aan vindt." Ze heeft me dóór, Corine. 'k Ben niet zo'n binnenbadmens. Maar toen Willeke me een keer enthousiast vertelde dat trim-zwemmen toch zo heerlijk was: „Eigenlijk zou 't voor jou ook heel goed zijn mam", en, me kritisch bekijkend: „er mag best een paar kilo af', zei ik terug: „Maar ik fiets toch best veel en wandelen en zo..." Beslist schudde ze haar hoofd: „Dat is niet te vergelijken met trim-zwemmen, maar ja, misschien word je al wel een beetje te oud voor zoiets..." Dus ging ik mee, nadat ik haar verteld had dat m'n conditie best was en dat zouden ze zien ook... Niet om 't een of ander, maar ik was wérkelijk de oudste, maar daar leek niemand zich aan te storen. Als een speer schoten ze door het water, rugslag, borstcrawl, zwemmen met de benen stil, alles voerden ze in een snel tempo uit. Terwijl ik dapper de schoolslag handhaafde - op m'n rug durf ik niet goed, al dat water in m'n neus, schoolslag dus, recht vooruit en weer terug. Terwijl ze als snoeken langs en zelfs onder me heen schoten, hield ik m'n hoofd angstvallig boven water en zwom maar steeds die schoolslag. Van de badjuffrouw kreeg ik een bemoedigende knipoog, zo van: „toe maar ouwetje, doe 't maar lekker op je gemak", terwijl Willeke me af en toe bijstond door te roepen: „Geeft niks hoor mam, je nergens iets van aantrekken!" Tóen voelde ik me oud, stokoud, 't Allerergste vond ik nog dat, toen ik me op de kant hees, de badjuffrouw een hand naar me uitstak om me op de kant te helpen. Toea ik Willeke en Corine vertelde dat ik het wel leuk vond, maar toch maar niet meer deed: „M'n haar blijft zolang nat", keken ze elkaar zacht grinnikend aan, m'n dochters. Maar vanavond wil ik ze wel brengen, de meisjes, 'k neem lekker m'n breiwerk mee en ga een poosje zitten pennen, daar heb ik wèl zin in.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen