Onesiforus

D'e naam Onesiforus komt alleen maar voor in de tweede brief van Paulus aan Timotheüs, in onze tekst en in 2 Tim. 4:19. De tekst uit 2 Tim. 1:18 wijst als woonplaats en als mogelijke geboorteplaats Efeze aan. We weten dat Paulus in Efeze geweest is, zelfs twee jaar lang. Onesiforus zal dan ook wel in Efeze kennis met Paulus gemaakt hebben en onder zijn prediking gezeten hebben.

Het behaagt de Heere om de prediking van Paulus aan het hart van de heidense Onesiforus te zegenen. Paulus schrijft dat Onesiforus „mij" (dat is Paulus) gediend heeft. Onesiforus leert God dienen en Zijn volk dienen. Is dat niet een kenmerk van genade? We weten dat Paulus op een bepaald moment afscheid neemt van de ouderlingen van Efeze op het strand van Efeze en meedeelt dat hij naar Rome moet gaan om daar te gaan lijden en sterven voor de zaak en de Naam van de Heere Jezus Christus. De ouderlingen vertellen deze boodschap in het midden van de gemeente en droefheid vervult de ziel van Onesiforus. Zal hij Paulus ooit nog zien? De liefde voor Paulus is bij Onesiforus nog niet uitgeblust. Volgens 2 Tim. 4:19 moet hij zijn huisgezin achtergelaten hebben om Paulus te gaan bezoeken in Rome. En volgens 2 Tim. 4:18 moet Paulus toen al verkeerd hebben in de gevangenis. Onesiforus weet Paulus in Rome in de gevangenis op te sporen en heeft hem dikwijls in zijn gevangenschap verkwikt. In Onesiforus moet toch wel genade en barmhartigheid te vinden zijn? Wie haalt het nu in zijn hoofd om een gevangene die genoemd wordt onder de categorie "zware gevallen" te gaan bezoeken? Paulus is immers staatsgevaarlijk. Hij gaat tegen de keizercultus in. Hij zegt dat eer en lof gegeven moeten worden aan de enige levende God. En nu laat iedereen Paulus in de steek. Opgeroepen getuigen in het voordeel van Paulus (zie vers 15: Fygellus en Hermogenes) laten als het er op aan komt verstek gaan. Onesiforus is er wel. Wat een trouwe man! Trouw tot in de boeien! Trouw tot in de dood!

Waar vind je zulke trouw? Het moet je maar eens tegenzitten en alle "vrienden" zijn weg. Waar vind je zulke trouw? In de kerk wellicht? Hoe trouw zijn we aan de doopbelofte? Aan ons gegeven jawoord bij de openbare belijdenis van het geloof? Bij het uit nood en dood gehaald zijn, met de daarbij afgelegde beloften? En als we de Heere vrezen? We kunnen soms zo hoog opgeven van onze staat en als het er nu eens op aan komt... Ja, als de trouw van Christus er dan niet was. Laten we in het geloof maar veel vragen en bedelen aan de troon van de genade om steeds maar weer bediend te worden uit de trouwe Christus.

Ja, in die man Onesiforus moet toch wel iets "goeds" liggen? Paulus zegt in vers 18: „De Heere geve het, dat hij barmhartigheid vinde bij de Heere in die dag". Dat is de dag van het oordeel. Wat een zielzorger is Paulus toch. Hij zegt niet dat het "goed" is met Onesiforus en hij legt hem niet haastig de handen op, maar hij tekent hem als een zoekend mens, een bekommerd mens. Hij weet nog niet van de vergeving van de zonden en de reiniging door het bloed van Christus.
Paulus gunt hem zo graag de zekerheid en de rijkdom van deze zaak. Laten we er op letten dat Paulus alles aan de Heere overlaat. Tot tweemaal toe zegt hij ook: de Heere geve hem barmhartigheid. Hij zegt eigenlijk dat de liefde en trouw van Onesiforus voor hem geen grond kunnen zijn, maar hij weet ook dat de Heere Zelf gezegd heeft dat één beker koud water die in de Naam van Christus is gegeven aan de minste van Zijn discipelen loon zal weg dragen. En Hij weet dat de Heere een Waarmaker van Zijn Woord is. Hij bidt voor Onesiforus en zijn gezin dat de Heere vóór de oordeelsdag Onesiforus aan Zijn hart gedrukt zal hebben en dat Onesiforus het hoogste wat God gegeven heeft. Zijn eigen Zoon, in Wie al de barmhartigheid ligt, kennen mag. Zou de Heere dit gebed niet verhoord hebben?

En nu wij! De dag van het oordeel komt. En dan? Kennen we de innerlijke barmhartigheid uit de hoogte, de Heere Jezus Christus? Bidden rechtvaardigen voor u? Dat is groot. Om Jozef werd het hele huis van Potifar gezegend. De Heere wil uit genadeloon nog tijdelijke en eeuwige zegeningen geven. Christus beloont ook de ene beker koud water die in Zijn Naam is gegeven aan een van de minste van Zijn discipelen. Buiten Christus is de eeuwige ondergang. In Hem is het eeuwige leven. En dan altijd zingen met Paulus en Onesiforus van Gods grote genade en eeuwige trouw!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen