De nieuwe schoonzoon- of dochter

Bijna alle ouders maken mee dat hun kinderen vroeg of laat met 'aanhang' thuiskomen. Een aanstaand schoonkind doet intrede in het gezin. Dat is leuk en spannend. Dat is leuk: je gunt het je kind om een metgezel voor het leven te vinden. Zijn of haar binnenkomst brengt leven in de brouwerij. Dat is spannend: elk nieuw schoonkind is een risicofactor. Zal het niet alleen klikken tussen de verliefden, maar ook tussen alle andere gezinsleden en de nieuweling? Zal het goed gaan in de relatie tussen de ouders en de aanstaande schoonzoon of-dochter? Ouders (en broers en zussen) kunnen zich heel verschillend opstellen tegenover het nieuwe gezinslid. Ik noem twee uitersten. Er zijn gezinnen waar de nieuwe schoondochter met open armen ontvangen wordt. Iedereen is enthousiast, op het overdrevene af. Ze mag onmiddellijk 'pa' en 'ma' zeggen. De schoonmoeder nodigt haar al direct uit om samen te gaan winkelen. Alles is geweldig. Er zijn daarentegen ook gezinnen waar de nieuwe schoonzoon met argwaan ontvangen wordt. Hij krijgt te eten en te drinken, maar verder wordt er niets ondernomen. Op enige afstand wordt kritisch gekeken welke vreemde snoeshaan over de vloer komt. Er wordt vooral niet te veel gezegd.

Deze beide uitersten komen uit dezelfde angst voort: de angst dat het niet goed gaat. Het verschil is dat in het ene gezin de angst overwonnen wordt door de nieuwe schoondochter helemaal in te pakken. Ze wordt in een paar dagen tot één-van-ons gemaakt. Ze wordt overweldigd met warmte. In het andere gezin wordt de angst overwonnen door de schoonzoon nog even in de kou in het voorportaal van het gezin te laten staan. Hij moet vooral niet het gevoel krijgen dat hij er automatisch bij gaat horen. Dat zal hij eerst moeten verdienen. Die angst dat het niet goed gaat, is begrijpelijk. Het binnenkomen van een schoonkind is namelijk een kleine aardbeving in een gezin. Als er één gezinslid bij komt, heeft dat invloed op alle relaties. Broers veranderen in hun onderlinge relatie als er één verkering krijgt. Ouders veranderen tegenover hun eigen kind door die verkering en het kind verandert tegenover de ouders. Zussen kunnen veranderen in hun onderlinge verstandhouding door de aanwezigheid van een schoonzus. Dat kan leuk en stimulerend zijn, maar ook niet leuk zijn en ergernissen oproepen.

Er is onbewust ook angst voor de vreemdeling die binnen de poort komt. Een schoonkind is bedreigend voor de eigen visie op gezin, opvoeding, geloof en leven. Ineens komt er iemand in het eigen huis met andere opvattingen en gewoonten, met een andere opvoedingsgeschiedenis. Dat maakt ouders argwanend. Die zijn ervan overtuigd dat hun opvoeding min of meer de beste is en die hopen dat kleinkinderen later net zo opgevoed worden. Dan moet een schoonkind wel 'in het straatje passen'. Hij of zij doet er daarom in het begin verstandig aan om niet te veel lucht te geven aan een eigen afwijkende mening. Dat versterkt de argwaan.

Wat ook altijd speelt, en dat heeft met het vorige punt te maken, is een bijna onvermijdelijke machtsstrijd. Ouders laten hun kind niet zomaar gaan. Ze doen geen afstand van de troon voordat ze zeker weten dat de nieuwe koning(in) de troon waard is. Zolang ze op dat punt onzeker zijn, blijven ouders aan hun eigen kind trekken. Daarmee manoeuvreren ze hun kind tussen twee vuren. De machtsstrijd tussen ouders en schoondochter wordt meestal ingezet in de kledingzaak. Afhankelijk van de dapperheid van de schoondochter en de weerbaarheid van de zoon, wordt binnen enige dagen na de start van de verkering één nieuw kledingstuk aangeschaft voor hem en binnen een paar maanden een complete nieuwe garderobe. Daarmee wordt de zaag bij de poten van de ouderlijke troon gelegd.

Goed, het ene gezin vlucht naar voren en reageert over-enthousiast op het nieuwe gezinslid. Het andere gezin blijft de kat uit de boom kijken. Het gevolg? In beide gevallen een onzeker en soms kritisch schoonkind. Die krijgt het benauwd van stevige omhelzingen van mensen die eigenlijk nog onbekend zijn. Hij of zij voelt zich ook ongelukkig als de argwaan overheerst. Gelukkig zijn dit uitersten. In veel gezinnen wordt de gulden middenweg bewandelt. Normale vriendelijkheid en eerlijke (niet te nadrukkelijk begonnen) gesprekken stellen een schoonkind op zijn gemak. Als ouders en aanstaande schoonkinderen ook wat begrip hebben voor eikaars onzekerheden, is er veel gewonnen. In vrijwel alle gezinnen gaat het na enige tijd vanzelf goed tussen het 'oude' gezin en de nieuwe schoonzoon of -dochter. De inlijving van de schoonzoon of -dochter lijkt in elk geval voltooid te zijn als er wéér een nieuw gezinslid aan de horizon verschijnt. Dan blijkt hij of zij zelf deel geworden te zijn van het gezin dat een (hopelijk vriendelijk) front vormt tegenover de nieuwste nieuweling.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen