Stoppen met opvoeden is iets anders dan alles loslaten

De deur uit gaan en ouders verlaten is een zaak die niet van de ene op de andere dag plaatsvindt. In feite is de hele opvoeding op de zelfstandigheid gericht, op het los van ouders kunnen functioneren. Zoals de steun van zijwielen aan het eerste fietsje op een gegeven moment verdwijnt, zo moet de ouderlijke steun in de loop van de tijd ook minder worden. Met vallen en opstaan zal het kind leren om het eigen stuur recht te houden en eigen koers te bepalen. Voor ouders is het een moeilijk moment om de zijwielen eraf te halen. Er dreigen zo veel gevaren. Kapotte knieën, een aanvaring met de mooie auto van de buurman.

Ook in de adolescentie, de fase waarin kinderen naar eigen zelfstandigheid groeien, zullen ouders de steun verminderen. Dat valt niet mee met alle dreigende gevaren. Met het ouder worden van de kinderen zal de opvoeding stoppen. Deze levensfase van kinderen is niet voor alle ouders en alle kinderen de makkelijkste. Een collega zei eens dat hij het makkelijker vond om over deze leeftijdsfase te spreken, toen zijn kinderen nog jonger waren. Hij werd later bescheidener in zijn uitspraken. Misschien geldt dat voor mij ook over een aantal jaren.

Stoppen met opvoeden is moeilijk maar kan een bevrijding betekenen. Met opvoeden bedoel ik het sturen en bijsturen en het willen leren van dingen aan kinderen. Willen leren hoe het leven in elkaar steekt en hoe men het beste kan omgaan met moeiten. En vooral ook hen voorhouden wat het Woord van God ons te zeggen heeft. Opvoeden mag stoppen. Het kan een bevrijding zijn om met deze arbeid te kunnen stoppen

Sommige ouders blijven doorgaan en vertellen meerderjarige kinderen met een eigen gezin nog hoe ze moeten doen en denken. Dat zijn ouders die zich er niet bepaald makkelijk van af maken, maar zelden wordt het door 'kinderen' gewaardeerd. Stoppen betekent aan de andere kant niet dat er nergens meer over gepraat zou moeten worden. Een gelijkwaardig gesprek over levensvragen, het bespreken van meningen kan veel betekenen voor jongeren. Ze kunnen de discussie aangaan om hun eigen mening te vormen. Daarvoor is het van belang dat ouders respect hebben voor de eigen ontwikkelende mening.

Stoppen betekent ook niet dat alles maar wordt losgelaten. Wat blijft, is dat elk huis zijn regels kent. Een jongere mag het er niet mee eens zijn dat hij bijvoorbeeld om 23 uur thuis moet zijn. Het is weinig zinvol om daar een discussie over aan te gaan. Maar dit kan wel regel blijven. In overleg valt er misschien eens van af te wijken. Als deze regel hem of haar niet bevalt, dan heeft hij of zij pech gehad. Zo zijn nou eenmaal de regels.Zeker als het gaat over levensbeschouwelijke zaken, raakt het ouders als kinderen een andere kant opgaan. Het doet verdriet als ze afstand nemen van wat van huis uit werd bijgebracht. Het is goed om te bedenken dat het bij de adolescentie past dat jongeren zich wat afzetten. Dan gaat het meer om het afzetten dan om de werkelijke mening over de levensbeschouwelijke zaken.

Ik denk daarbij aan Marieke. Ze was het op weinig punten met haar ouders eens. Vooral rond de kerkgang liep het hoog op. Ze liet aan alles merken dat ze het er niet mee eens was om elke zondag tweemaal naar de kerk te gaan. Het raakte haar vader bijzonder. Uit angst om haar verkeerde wegen in te zien slaan, praatte hij lang op haar in. Het kostte het gezin steeds meer moeite om op tijd naar de kerk te gaan. Marieke zorgde steeds voor oponthoud. Ouders overwogen of ze haar dan maar thuis moesten laten. Uiteindelijk stopten de ouders met het overtuigen van Marieke. „We weten wat je vindt van de kerkgang. Dat betreuren we, maar daar is nu genoeg over gezegd. We stoppen erover. Maar voor ieder hier in huis geldt dat je twee keer per zondag mee naar de kerk gaat. Zo zijn onze manieren. Als je niet bereid bent je daar aan te houden, vragen we ons af of je nog langer bij ons kunt wonen." Met deze andere houding van de ouders verdwenen een aantal strijdpunten. Zo werd het rustiger in huis. Marieke besprak overigens met een mentor wel eens haar vragen over de leiding van de Heere in het leven, zonder dat haar ouders dit wisten.

„Als kinderen jong zijn, moeten we veel met ze spreken over de Heere. Als ze ouder zijn moeten we veel met de Heere over onze kinderen spreken", wordt er wel gezegd. Bij het ontstaan van strijd in deze levensfase is dat een wijs woord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen