Zielig of zondig?

Als je weet hebt van je zondaar-zijn voor God, kan er dan teuens ook sprake zijn van bijbelse zel/aanuaarding, het He/hebben van jezelf, of sluit dit elkaar uit?"

Gebroken vaas
Het was gebeurd voor je er erg in had. De prachtige vaas lag in scherven. En je moeder had nog wel zo gewaarschuwd. Wat deed je toen? Was je toen "zielig" of "zondig"? Zielig: je zegt tegen je moeder dat er al barsten in de vaas zaten of dat die vaas ook zo wankel stond en op een gevaarlijk plaatsje. Je neemt dan dus geen verantwoordelijkheid voor je 'mis-daad'. Natuurlijk kun je zeggen dat dit een kinderlijke manier van reageren is. Immers, je gaf de stoel een klap als je hem zelf omgooide. Maar dat wil dan ook zeggen dat, naarmate je volwassen wordt, "zielig" gedrag niet goed te praten is en wijst op een geestelijk ongezonde ,... situatie. Zondig: je zegt eerlijk tegen je moeder als ze vraagt wie het gedaan heeft: „mama, ik heb het Z i e l ig o^zondig? gedaan...!" Je erkent dat het jouu; schuld is. Je weet het: ik was nog wel zo gewaarschuwd! Welnu, zo kunnen we ook (heimelijk) tegenover God staan ten aanzien van ons zondaar-zijn: je vlucht in "zielig", in plaats van te erkennen dat je "zondig" bent. Vind jij het eigenlijk soms "zielig", beschouw je de zonde als een noodlot, de erfzonde en de erfschuld als iets waar je part noch deel aan hebt? Dus SLACHTOFFER in plaats van DADER?!

Zielig
Het is denk ik waar dat jezelf "zielig" vinden te maken kan hebben met een negatief beeld van jezelf en het "jezelf niet kunnen aanvaarden". Dat kan doordat in de opvoeding iemand niet veel anders te horen krijgt dan wat er allemaal verkeerd is en verkeerd gedaan wordt, als je op school als een "zonderling" wordt behandeld, of ten gevolge van het feit dat je er een ideaal zelfbeeld op nahoudt waaraan je nooit zult kunnen voldoen. Maar het zou ook weleens onthullend kunnen zijn dat het voortkomt uit een te positie/ beeld van jezelf tegenover God! Denk in dit verband eens aan Asaf: hij dient de Heere tenminste nog, maar de goddelozen hebben het veel beter! En als je dan toch zegt: „Ik heb gezondigd", is het eigenlijk niet meer dan op jezelf gerichte spijt! Saul vond het een "afgang" voor de ogen van het volk, hij vond zichzelf "zielig" toen hij erkende: "ik heb gezondigd"! (1 Samuël 15:24-35)

En dan...?
Ondertussen hoop ik dat het jè duidelijk geworden is dat het jezelf niet aanvaarden zoals God je  geschapen heeft meer te maken heeft met je "zielig" dan je "zondig" voelen. Ons ik krijgt alléén de juiste plaats als de Heilige Geest dat ik plaatst voor God onze Schepper, tegen wie wij gezondigd hebben! Dan krijg je inderdaad een negatief beeld van jezelf! Maar dan zoals je bent tegenover God.' Dan ga je iets zien van de werkelijkheid van ons zondaar-zijn. Dan ga je iets zien van hoe God je ziet, zoals Hij daarover in Zijn Woord spreekt. Waarin Hij jou en mij een spiegel voorhoudt! Ik heb zoals je merkt nog maar een gedeeltelijk antwoord gegeven op de vraag, maar ik moet nog één ding kwijt en dan is de ruimte voor dit keer vol. Het bovenstaande "zielig" of "zondig" kent helaas ook een heel schrijnend "zielig". Als iemand deze regels leest die onder dwang van anderen gedwongen wordt te zondigen en ten diepste geen verantwoordelijkheid draagt voor wat anderen hem/haar aandoen, weet dan dat de Heere van alles weet. Ook dat jij in dat opzicht het slachtoffer bent van de zondige begeerten van anderen. Dat wil natuurlijk niet zeggen datje niet zondig bent. Maar wel dat de Heere weet dat je, hoewel je dingen gedwongen wordt te doen, geen dader bent.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen