Garagehouder Wim Both

„Van mn vader hebben we de handelsgeest niet geërfd. Die was landbouwer en zag handelaren liever gaan dan komen. Al zn vee fokte hij zelf aan. De broer die de boerderij heeft overgenomen, scharrelde destijds met een andere broer, die nu in Lekkerkerk een Daihatsu-garage heeft, in bromfietsen. Later kwamen er autos bij. Hier een oud dingetje kopen, daar weer verkopen, dinsdag naar de automarkt. Ik nam de bromfietsen van hen over.
Vrienden kregen op hun verjaardag een nieuwe bromfiets, maar dat was er bij ons niet bij. Dat had ook voordelen. Een bromfiets die je van je vader hebt gekregen, kun je niet verkopen. Wij waren altijd aan het handelen. Als een vriendje belangstelling voor mn brommer had, en ik kon er wat mee verdienen, verkocht ik hem meteen. Ik herinner me dat ik een keer tegen mn broer zei, nog in onze arme tijd: Je zou zo veel centen moeten hebben, dat je er een bij kon kopen. Ik zat soms een poosje zonder. Later had je de luxe van een eigen brommer, naast de handel die je verkocht. Met de autootjes ging het precies eender. Ik kreeg contact met verschillende garagebedrijven. Daar kocht ik het oude spul, dat voor hen niet interessant was. Bij ons kwamen de mensen die juist naar zoiets op zoek waren. Wat we niet kwijt konden, brachten we naar de automarkt.

Schaakspellen
Ik heb altijd voor een baas gewerkt, bij een constructiebedrijf. In mn vrije tijd zat ik in de handel en de reparatie van autos, in de schuur bij huis. In 1995 hebben we de beslissing genomen om een eigen bedrijf te beginnen. Mn zoon was bijna klaar met de mts en voelde er ook voor. Als kind zat Wijnand al in het wandelwagentje toe te kijken wanneer ik in de schuur aan het werk was. Later ging hij mee rommelen aan een oude trapauto, een fiets, een bromfiets. Na drie jaar atheneum is hij naar de mts gegaan. Die opleiding beviel hem beter.
We zijn bewust geen dealerschap aangegaan, dan heb je zelf niks te vertellen. Alles wordt door de dealer gedicteerd. Je ziet momenteel dat de kleinere garages het dealerschap gewoon wordt ontnomen, omdat ze niet voldoende verkopen. Het is net als in de boerensector, de kleinen verdwijnen, de groten worden groter.
De handel trekt me nog altijd het meest. Je loopt tegen iets aardigs aan, je koopt het, zodra je er wat aan kunt verdienen, gaat het er weer uit. Pas konden we voordelig aan een aantal schaakspellen komen. Die verkopen we nu in de showroom voor 65 gulden, terwijl ze bij Blokker voor 89 gulden staan. Daar heb ik plezier in. Het was een restpartij die we via een tussenhandelaar hebben gekocht. Als zoiets op onze weg komt, nemen we het mee.

Reële prijs
We zijn ons altijd op de goedkopere handel blijven richten. Het onderhoud is eruit voortgekomen. Je hebt mensen die via internet het hele land afstropen om het goedkoopste autootje te vinden, en vervolgens voor de reparaties bij ons komen, omdat we voor een redelijk tarief onderhoud plegen. Dat mogen ze, maar we hebben inmiddels zo veel werk, dat we wat kunnen selecteren. Zulke klanten staan niet bovenaan de lijst. Geen enkele klant is verplicht om bij mij te kopen, maar ik vind het wel leuk als ik de kans krijg. Mensen die wat voor jou over hebben, kunnen van ons ook meer verwachten.
We adverteren bewust in het Reformatorisch Dagblad. Daarmee trek je een bepaald publiek. Er zijn nog heel wat mensen die ondernemers uit eigen kring de eerste mogelijkheid van verkoop gunnen. Omgekeerd moet je dat vertrouwen niet beschamen. Je doet ook wel eens teleurstellende ervaringen op. Niet zo lang geleden kregen we een dominee over de vloer, die een autootje voor zijn dochter zocht. Die man had zo veel handelsgeest dat hij me knalhard verlies stond te bieden. Dat is zijn goed recht, maar je verwacht het niet direct van een predikant. Vanaf het begin hebben we voor een eerlijke prijsstelling gekozen. Dat betekent dat we het bedrag dat we vragen ook werkelijk moeten vangen, om wat aan een autootje over te houden.

Opvoeding
Je kunt het nooit iedereen naar de zin maken, maar we proberen ons werk naar eer en geweten te doen en waar te maken wat we beloven. In een dorpsgemeenschap is het heel snel bekend, als je onbetrouwbaar bent. Ik zou dat ook niet met mijn levensovertuiging kunnen rijmen. Wanneer ik vragen bij een autootje heb, zal ik het niet in mn hoofd halen om tegen mensen te zeggen dat er niks aan mankeert.
Met repareren net zo. Het is geen kunst om nodeloos onderdelen te vervangen, maar wij doen dat bewust niet. Ik weet dat mijn moeder elke avond voor ons bad. Dat is me altijd bij gebleven. Je komt allemaal wel eens in de verleiding om de voordeligste oplossing te kiezen, ook al is die niet helemaal zuiver, maar op dat moment is er meteen de gedachte: Dat kan ik voor God niet verantwoorden. Je opvoeding zet een stempel op je doen en laten. Daar komt bij, zo eerlijk moet ik zijn, dat we vanaf het begin goed hebben gedraaid. Krijg je het financieel krap, dan kom je er sneller toe om het niet al te nauw te nemen.
Of we ons onderscheiden van niet-christelijke collegas, weet ik niet. Daaronder tref je ook veel mensen die naar eer en geweten hun werk verrichten. De man met wie wij het meest zaken doen, komt denk ik zelden of nooit in een kerk, maar als hij zegt dat een auto goed is, weten we dat dat ook werkelijk het geval is.

Louche figuren
De handel krijgen we deels door inruil, deels via de groothandelaar met wie we al jaren samenwerken. Een nieuwe auto verkopen we alleen als klanten erom vragen. Daar ligt niet onze prioriteit. Omdat de dealers móeten verkopen, staan de nieuwprijzen geweldig onder druk. Wat dat betreft kun je beter in de gebruikte autos zitten.
Het imago van de tweedehands autohandel is niet best, dat weet ik. Als je voor heel weinig geld wilt kopen, kom je bij louche figuren terecht. Maar daar kies je dan zelf voor, wij laten ons niet met die lui in. We hebben ons in het verleden wel eens laten verleiden om een autootje te kopen van iemand die ineens voor de deur stond, maar als je daarmee een paar keer de boot in bent gegaan, begin je er niet meer aan.
Ook met de jongens uit het Oostblok doen we nauwelijks zaken. Die zoeken autos met verschrikkelijk veel kilometers op de teller. Ze mogen bijna niks kosten, maar je bent wel enorm veel tijd aan die mannen kwijt. Ze willen in een auto rijden, ze gaan onderhandelen over de prijs, ze moeten opnieuw een eindje rijden, en na drie kwartier ben je nog geen spat verder. Op dat soort volk zitten we niet te wachten.

Zwart
Voor reparaties laten we contant betalen. Elke dag hebben we wel klanten die zeggen: Laat de BTW maar zitten, ik hoef geen rekening. Dat heeft met de achtergrond van onze garage te maken. Toen ik nog geen erkend bedrijf had, verrommelde ik de inkomsten van de reparaties via de handel. Een autootje van drieduizend gulden zette je op de nota voor vijfduizend. Daardoor betaalde ik over mn inkomsten toch de verschuldigde belasting, hoewel niet volgens de regels der kunst.
Bij de start van de garage hebben we de administratie meteen goed opgezet. Omdat we vinden dat het zo hoort, maar ook uit praktische overwegingen. Als je begint te rommelen, wordt het alleen maar erger. En je gaat vroeg of laat voor gaas. Toch blijven veel klanten ons vragen om zwart te repareren. We dekken ons in, door vooraf de bon gereed te maken. Eén klant wilde alleen bij ons komen als we zonder bon repareerden. Dan kun je drie dingen doen: die man de deur wijzen, voor hem een uitzondering maken, of voor jezelf een nette bon maken, maar hem een kladje met het eindbedrag geven. Wij hebben voor het laatste gekozen, al houd je zo iemand dan wel voor de gek

Zangkoor
De eerste tijd werkten we dag en avond. De avonden zijn er al vrij snel af gegaan. Nu houden we ook de zaterdagmiddag vrij, dat kan inmiddels lijden. Ik zit in de kerk gelukkig nooit autos te verkopen, maar het is toch plezierig als je zaterdagmiddag al wat afstand kunt nemen.
Wijnand zegt wel eens: Als de zondag er niet was, ging je maar door. Nu heb je een dag waarop je echt tot rust kunt komen, vooral geestelijk. Er zijn belangrijker dingen in de wereld dan autos. Een lezer ben ik niet. Een boek is een heel end, zeg ik altijd, maar een blad pak ik graag.
Sinds een jaar of vier zit ik ook op een zangkoor: Sola Fide in Schoonhoven. Ik heb vooraf nooit kunnen denken wat dat voor een mens kan betekenen. Niet alleen op de repetitieavond, maar ook doordeweeks. Iedereen heeft zn perioden waarin hij het voor zichzelf wat moeilijk heeft. Nu gebeurt het dat er ineens een passend lied in mn gedachten komt, heel troostrijk soms. In het bedrijf waar ik vroeger werkte, stond altijd keihard de radio aan. Als je thuiskwam, hoorde je die muziek nóg. Nu klinken in mijn hoofd vaak de gezangen na. Daardoor zijn ook je gedachten heel anders gericht.

Volgende keer: Onderzoekster Lia Liefaard.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen