Christus aannemen

Waar hebben we het eigenlijk over?
Stel je een arme bedelaar voor. Op een dag rent hij door de straten van zijn dorp met een stuk goud in zijn hand en roept: „Ik heb het aangenomen! Ik heb het aangenomen!" We zullen het erover eens zijn dat dit een dwaze uitroep is. In de eerste plaats getuigt het van ondankbaarheid jegens de gever. Geen woord over hem. In de tweede plaats wekt hij de indruk meer ingenomen te zijn met zijn eigen daad dan met het geschenk. Hij legt de nadruk op wat zijn hand deed in plaats van de hand van de gever. Immers, hij had niets kunnen aannemen als het hem niet geschonken was! Waar hebben we het eigenlijk over als we nadenken over het woord "aannemen" als één van de bijbelse woorden voor wat het geloof is en doet? Over de lege bedelaarshand die ontvangt \Nat hem geschonken wordt. Maar die bedelaar is geen standbeeld! In de uitgestoken hand van een levenloos beeld kun je van alles leggen, maar het neemt het uiteraard niet aan in een persoonlijke toeeigening. Daarom: een dode zondaar kan Christus n/ef aannemen en een levendgemaakte zondaar kan niet anders dan Hem aannemen.

Hoe spreekt Gods Woord over "aannemen"?
Het is opvallend dat de beide Griekse woorden die in onze vertaling vaak weergegeven worden met "aannemen" ook zouden kunnen worden weergegeven door het woord "ontvangen". Het ene woord, "lambano", legt dan iets meer nadruk op de activiteit van het nemen. Het andere woord, "dechomai", juist op het passieve, het receptieve van het nemen: ontvangen. Beide werkwoorden worden in nauwe samenhang met elkaar gebruikt. Om één voorbeeld te noemen (1 Thess. 2:13): „...als gij het woord der prediking van God van ons ontvangen (lambano) hebt, dat gij aangenomen hebt (dechomai)..." En verder zal ieder theologisch woordenboek ons duidelijk maken dat er vele nuances in de betekenis van beide werkwoorden zijn als ze ook nog eens voorzien zijn van een bepaald voorvoegsel. Twee dingen wil ik onderstrepen: 1. Dit "aannemen" is van beslissende betekenis. Als in Johannes 1 geschreven wordt over de komst van Jezus tot het Zijne, dan wordt Hij óf verworpen óf geaccepteerd als Gods Gave. /V/ef ontvangen is het Godonterende van het ongeloof. Het is de overtreffende trap van wat er gebeurt als een moeder met een stralend gezicht haar kleine jongen iets moois geeft, maar hij blijft met zijn handen op zijn rug staan en alles geeft er blijk van: 'ik wil dit niet...!'. En het wèl ontvangen is de eigen aard van het kinderlijk geloof! 2. Dit "aannemen" is onmogelijk als niet het "schenken" eraan „ voorafgaat. Te denken valt aan wat Johannes schreef: „Een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit de hemel niet gegeven zij (3:27)." En dat is een persoonlijk schenken en niet een algemene aanbieding. Het "aannemen" door het geloof is niet als een graaien in de etalage van een winkel (dat is diefstal!), maar een aangrijpen van wat geschonken wordt. Wat in de hand gelegd wordt door de hand van de gever, wordt door de hand van degene die het ontvangt aangenomen. Dan sluit de hand zich om wat gegeven is. De hand "omhelst" als het ware het geschenk.

De taal van onze belijdenisgeschriften
Evenals in Gods Woord wordt in de Drie Formulieren van Enigheid gesproken over het "aannemen van het Woord" (D.L. 1,4, lll/IV, 9) en het "aannemen van Christus en al Zijn weldaden" als de activiteit van het geloof (H.C. antw. 30, 61, 76, 84). Wel is altijd heel nadrukkelijk het verband aanwezig tussen dit oprechte geloof en de Heilige Geest. Dit "aannemen door het geloof" is duidelijk gefundeerd in het toeëigenende werk van de Heilige Geest, in het "schenken door de Geest"! Maar het geloof als de door de Heilige Geest gelegde band tussen Christus en de zondaar is tegelijkertijd de lege bedelaarshand van de zondaar De hand van het geloof is niet de hand van een levenloos standbeeld ('stok en blok'), maar de levende hand die een bevende hand is van verwondering. „Is het écht voor mij?!" Waar die verwondering ontbreekt, is het "aannemen" verworden tot de mechanische hand van een robot, die 'ingesproken' is wat hij moet doen en het daarom doet. Zulke 'robotchristenen' gehoorzamen het Evangelie als een nieuwe wet! Aannemen...? Waar hebben we het eigenlijk over? Over het léven! Daarom: gratie en geen prestatie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen