Kind kan snel uitdrogen

Hoe zie je of een kind uitgedroogd is?
Een van de kenmerken is dat het kind minder alert, suf is. Opvallend is dat het vaak geen echt oogcontact meer wil hebben. Lachen doet het niet meer. Als het huilt zijn er geen tranen. Het kind plast niet meer. De ogen staan ingevallen. Wanneer je in de okselstreek voelt, is de huid net zo droog als bijvoorbeeld op de buik.
Kortom, als deze verschijnselen zich voordoen, is het wijs om contact op te nemen met de huisarts. Als een kind naar je lacht en natte luiers heeft, hoewel het slecht drinkt, dan hoef je niet bang te zijn.

Coca-Cola
Wat kun je doen als een kind steeds braakt of diarree heeft?
- Geef het toch te drinken. Een kind drinkt meer dan eruit komt. Laat het kleine beetjes drinken, bijvoorbeeld één borrelglaasje per kwartier.
- Haal ORS of Dioralyte bij de apotheek. Dit is een mengsel van suiker, zout en water, dat het vochtverlies goed kan compenseren.
- Wil een kind geen ORS, dan kun je Coca-Cola (niet light) proberen. Doe een suikerklontje in een glas en de prik is eruit. (Coca-Cola is ontworpen door een apotheker, als drank bij diarree.)

Suikerpatiënt
Niet altijd is diarree of braken de oorzaak van uitdroging.
Het is een rustige vrijdagavond geweest, als de assistente om ongeveer 22.00 uur meldt dat ze een raar geval heeft. Een moeder belde over haar zoontje van vijf. Hij zou heel de week al braken en nu reageert hij niet meer, hij is zo suf. „Ik heb hem maar gelijk laten komen.
Na een kwartier arriveren de ouders met het kind, dat gedragen wordt in de armen van zijn moeder. De assistente laat hen gelijk binnen en de moeder legt haar zoontje op de onderzoeksbank.
Bij de eerste aanblik bekruipt een heftig paniekgevoel me, hetzelfde gevoel als wanneer je bij iemand komt die een hartstilstand heeft. Dit kind is een paar minuten van de dood af. Comateus, vel over been, pols nauwelijks nog voelbaar, bloeddruk onder de 60. Opvallend is dat het kind erg hijgt, snel en diep, alsof het geen lucht genoeg kan krijgen. Ik leg de ouders uit dat het kind er ernstig aan toe is en loop met hen naar de EHBO van het ziekenhuis.
De aanblik van het kind doet alle verpleegkundigen in hoog tempo tot actie komen. Het krijgt drie infusen en na een kwartier is de eerste halve liter naar binnen gelopen. De kinderarts die ik met spoed heb laten komen, heeft dezelfde ervaring als ik bij de eerste aanblik had. Hij mompelt een woord dat meestal als ijdel gebruik van Gods Naam wordt gebruikt, maar nu zie ik het als een gebed. In rap tempo wordt bloed afgenomen en gezocht naar oorzaak en ernst van de uitdroging.
Na een kwartier ga ik nog even kijken. De kinderarts grijnst: „Ik weet het al: hij heeft een suiker van 61. Een nieuwe suikerpatiënt dus. De volgende dag is het ventje weer vrolijk aan het spelen, na grote hoeveelheden vocht en insuline.
Doordat het lichaam suiker (glucose) niet meer in de cellen opneemt, plast het een grote hoeveelheid suiker uit, met meenemen van veel water. Het kind probeert dat wel bij te drinken, maar dat lukt op den duur niet. Doordat het lichaam allerlei stoffen produceert om het suikertekort in de cellen te compenseren, gaat het ook braken. Tevens wordt het lichaam zuur. Door snel en diep te ademen, probeert het lichaam deze verzuring tegen te gaan. Kortom, een vicieuze cirkel waar het niet vanzelf goed mee komt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen