Omheining van wilgentenen

Omheiningen van wilgentenen staan opnieuw in de belangstelling. Ze zijn een milieuvriendelijk en mooi alternatief voor de gangbare, geïmpregneerde materialen. Een goed geplaatste omheining van wilgentenen is stormvast, doordat de wind er deels doorheen kan waaien. Het natuurlijke materiaal staat mooi bij de beplanting en is een ideale plantensteun voor klimmers. De wilgentenen laten zich gemakkelijk verwerken tot ronde vormen, zodat de omheining ook in een bocht of slingerende lijn geplaatst kan worden. Andere leuke toepassingen zijn hutjes, bogen of borderranden van wilgentenen. Verse wilgentenen zijn soepel en buigzaam. Kort na de oogst, in april en mei, zijn ze dan ook het gemakkelijkst te vlechten.
Voor een stevige omheining gebruikt u twee- of driejarige wilgentenen met een dikte van ongeveer 3 centimeter. Professionele vlechtbedrijven kopen wilgentenen die gekweekt worden in de zogenaamde houtgrienden, in de laaggelegen riviergebieden van ons land. De meest gekweekte soorten zijn schietwilg (Salix alba) en kraakwilg (Salix fragilis).
Bij de gemeente of de plaatselijke IVN-afdelingen kan men informeren wanneer er in de omgeving wilgen geknot gaan worden. Vaak is het dan mogelijk op een voordelige manier aan veel bossen te komen.

Vlechten
Wilgentenen die in de grond gestoken worden, vormen wortels en gaan weer uitlopen. Een groene hut is eenvoudig te maken door flink wat staanders van wilg in de grond te steken. Voor een hutje, afscheiding of schutting die niet moet gaan uitlopen, zijn staanders van andere houtsoorten nodig.
Voor een degelijke omheining komen palen van bijvoorbeeld den, kastanje of lariks van ongeveer 7 centimeter doorsnee in aanmerking. Maak met een grondboor gaten en zet de palen voor 1/3 in de grond. De afstand tussen de palen is 45 tot 60 cm, afhankelijk van de lengte van de wilgentenen. Deze tenen worden vooraf allemaal op dezelfde lengte gesneden. Hierbij worden de dunste en allerdikste uiteinden verwijderd.
Begin bij het vlechten onderaan. Duw de tenen steeds strak naar onderen. Een teen kan om en om worden gevlochten, maar het is ook mogelijk om bijvoorbeeld drie tenen één richting op te vlechten en drie de andere kant op

Levensduur
Hetzelfde principe is te gebruiken bij het vlechten van hutjes, een compostbak of borderrand. Afhankelijk van het object, kunnen dunnere tenen gebruikt worden of staanders van minder duurzame houtsoorten. Tenen kunnen ook als bosje verwerkt worden. Bindt ze samen met draad dat niet gemakkelijk doorroest. Draad is ook nodig wanneer u niet aan één stuk van onder tot boven doorvlecht. Wanneer de tenen niet op elkaar kunnen rusten hebben ze de neiging naar beneden te zakken en moeten ze aan de staanders vastgebonden worden.
Wilg is een zachte houtsoort. Door de gevlochten schutting met een sterke klimplant als klimop te laten begroeien, wordt de levensduur verlengd en is het zelfs mogelijk te voorkomen dat de schutting uiteindelijk afgebroken moet worden. Tegen de tijd dat de klimop de bovenzijde van de schutting bereikt, kunnen boven aan de staanders horizontaal palen worden bevestigd. Hiermee ontstaat een raamwerk dat stevig genoeg is om de klimop te dragen, wanneer het vlechtwerk verrot is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen